ÓRÒ 37
Ʒoova elɛ̀ Samiɛlë mbë
Ntɛɛn-yiyigho gbɔ Eli ɔɔ jɛelë eyikpe aɲʋn. Kë lɛ́ ntɛɛn-yiyighɩ Tabɛrnaklënë ghë gbo. Kë elɛlɛ kelë Ɔfni lɛ Fineasë lɛ. Kë ghe wu Ʒoova mbranelë ghɩ, kë ghe ɲi oonë ngikinë ghe yɛsɛ joʋn. Àlɛ́ Israɛlë-aghɩnë abɔ nɛpiɛ ase ayiyi ntɛɛn alɔ Ʒoovanë, Eli jɛelënë enɩnɩ akpɔmɔn ayɔghɔnë ebɔ. Eli mʋn bunë jɛelënë kë elɛnë kʋra ese, në ghe lɛ̀ mbë. ?Ʒoova bá eɲa kelë shi kebë elɛ bu ntɔnë eyi an?
Agbate, Samiɛlë lɛ́ jeje Ɔfni lɛ Fineasë lɛ ngbeɲi kʋra ese, në ghe lɛ́ fɛ kelë mɩnɛn. Bunë Samiɛlë elɛnë, eyɛyɛ Ʒoova sɛ. Orugbu nkpɔ ghë, n’ye Samiɛlë në eba ecamëlanë, në cé mbë nkpɔ fúɔ lɛ́lɛ në. Në píe eshi lóoru, në nɛ́obu yí fɩ́ Eli, ë në hɛ́ kɔ: ‘Kpe më enë!’ Ese Eli hɛ́ ëë kɔ: ‘Më gha lɛ́lɛ fë wa. Kaka yi rɛshi.’ Samiɛlë káka yí rɛ́shi. Mbënë kpá fúɔ lɛ́lɛ ëë eki aɲʋnghë, alɛ eki arɩghë lɛ. N’yonë, Eli ká wú n’ye Ʒoova ëë elɛlɛ Samiɛlë. Në hɛ́ Samiɛlë kɔ: ‘Àlɛ́ fë akpa ace mbënë afuɔ alɛlɛ fënë, hɛ kɔ: ‘Ʒoova, lɛ̀ mbë! Fë sʋghonë ece fë mbë.’’
Samiɛlë káka yí rɛ́shi. Në kpá cé mbënë fúɔ lɛ́lɛ në hɛ́ kɔ: ‘Samiɛlë! Samiɛlë!’ Samiɛlë hɛ́ kɔ: ‘Lɛ̀ mbë noo fë sʋghonë ece fë mbë.’ Ʒoova hɛ́ ëë kɔ: ‘Eli mʋn kɔ jɛelë elɛ bu apʋpʋ më Tabɛrnaklënë ghë, ese në ghe lɛ̀ mbë. Hɛ në kɔ má ele në lɛ në shikwaghɩnë lɛ pini.’ Ci bë erinë, Samiɛlë fɩ́fɩ Tabɛrnaklënë ëë teninelë fɛ n’ye në eba elɛ wɔ́wɔ́në mɩnɛn. Në ríe n’ye në ébɔ jɔnë Ʒoova hɛ́ ëënë ehɛ ntɛɛn-yiyigho gbɔnë. Ese Eli lɛ́lɛ ëë, ë në vívi ëë kɔ: ‘?Samiɛlë, më jɛ-te, mabu jɔ Ʒoova hɛ́ fë é? Ka powu di më.’ N’yonë, Samiɛlë ká jɔnë powu dí Eli.
Samiɛlë dɔ́omu, Ʒoova bóka ëë yí mici powu. Israɛlë oonë powu ghë, ngiki powu mʋn kɔ Ʒoova nɩ́ Samiɛlë bɔ́ álɛ bë elɛ ëë agbagho lɛ, ëë aanɩnɩgho lɛ.
“Ghagha Ghɩ Gbɔnë óo fënë ghë fë casɔghɔje mícínë ghë.”—Ecclésiaste 12:1.