139 КОЖОҤ
Бойымды јаҥы телекейде деп сананадым
(Ачылта 21:1—5)
1. Кӧстӧримди јуҥуп ийзем,
Јаҥы кебин кийген јер кӧрӱнет.
Кандый јеҥил, кандый јакшы!
Ончо јаман тӱштий јоголды.
Кемнеҥ де бис коркыбайдыс,
Башкарып јат бисле Кудайыс.
Бистиҥ сакыган ӧйибис башталды.
Јерис ӱстине кожоҥ-јыргал јайылды:
КОШТОМО
«Иегова — бистиҥ улу Јайаачы,
Јаҥы јӱрӱм бистерге сыйлады.
Бистиҥ јӱректерис Кудайыска сӱӱнет,
Мактап алкаарга, кожоҥдоорго кӱӱнзедет».
2. Кӧстӧримди јуҥуп ийзем,
Чечектеген јаҥы јер эбелет.
Јӱрегисте јайым, амыр!
Јуртай бердис Кудайысла бис.
Кӧс јажысты Ол арчыды,
Ончо берген сӧзин бӱдӱрди.
Јерди јастанган улусты ойгосты,
Јараш мактулу кожоҥ эмди угулды:
КОШТОМО
«Иегова — бистиҥ улу Јайаачы,
Јаҥы јӱрӱм бистерге сыйлады.
Бистиҥ јӱректерис Кудайыска сӱӱнет,
Мактап алкаарга, кожоҥдоорго кӱӱнзедет».
(Сар. 37:10, 11; Иса. 65:17; Иоанн 5:28; 2 Пет. 3:13 база кӧрӱгер.)