3 Булус бир дәстә чырпы јығыб тонгала атды. Бу вахт истидән гачан бир ҝүрзә Булусун әлиндән јапышды. 4 Аданын сакинләри онун әлиндән салланмыш зәһәрли иланы ҝөрәндә бир-биринә дедиләр: «Шүбһәсиз, бу адам гатилдир. Дәниздән сағ-саламат чыхса да, Әдаләтин* әлиндән ҹаныны гуртара билмәди». 5 Лакин Булус әлини чырпыб иланы ода атды, онун өзүнә исә зәрәр дәјмәди. 6 Ада сакинләри елә дүшүнүрдүләр ки, Булусун әли шишәҹәк, јахуд да о, гәфләтән јыхылыб өләҹәк. Онлар хејли ҝөзләдиләр. Ҝөрәндә ки, она һеч нә олмур, фикирләрини дәјишиб онун аллаһ олдуғуну демәјә башладылар.