Чыхыш
2 Лави нәслиндән бир нәфәр лавили бир гызла евләнди.+ 2 Гадын һамилә галыб бир оғлан доғду. Ушағын чох ҝөзәл олдуғуну ҝөрүб ону үч ај ҝизләтди.+ 3 Лакин ушағы артыг ҝизләтмәк+ мүмкүн олмајанда бир гамыш* сәбәт ҝөтүрүб она гатран* чәкди, ушағы сәбәтә гојду вә сәбәти апарыб Нил чајынын гырағындакы гамышлыға бурахды. 4 Көрпәнин баҹысы+ исә онун башына нә ҝәләҹәјини билмәк үчүн узагдан дуруб бахырды.
5 Фиронун гызы Нил чајына чиммәјә ҝәлди. Онун кәнизләри чајын кәнарында ҝәзиширдиләр. Фирон гызынын ҝөзү гамышлыгдакы сәбәтә саташды вә ҹәлд кәнизини ҝөндәриб сәбәти ҝәтиртди.+ 6 Сәбәти ачанда ушағы ҝөрдү. Көрпә ағлајырды. Фирон гызы: «Бу, ибрани ушағыдыр», — десә дә, она јазығы ҝәлди. 7 Бу заман ушағын баҹысы фирон гызына деди: «Истәјирсән, ҝедим бир әмзикли ибрани гадын чағырым көрпәјә дајәлик етсин?» 8 Фирон гызы: «Ҝет чағыр», — деди. Гызҹығаз ҝедиб көрпәнин анасыны чағырды.+ 9 Фирон гызы гадына деди: «Бу ушағы ҝөтүр, она дајәлик ет. Һаггыны верәҹәјәм». Беләликлә, гадын ушағы апарыб она дајәлик етди. 10 Ушаг бөјүјәндә гадын ҝәтириб ону фиронун гызына верди. О да ушағы оғуллуға ҝөтүрдү+ вә: «Ону судан чыхардым», — дејәрәк адыны Муса* гојду.+
11 Илләр кечди, Муса бөјүдү. Бир ҝүн о, сојдашларынын* јанына ҝедиб онларын неҹә зүлм чәкдијини ҝөрдү.+ Орада бахыб ҝөрдү ки, бир мисирли онун ибрани гардашларындан бирини дөјүр. 12 Муса әтрафа ҝөз ҝәздирди. Ҝөрәндә ки, һеч кәс јохдур, вуруб мисирлини өлдүрдү, мејитини исә гумда ҝизләтди.+
13 Ертәси ҝүн ҝәләндә ики ибранинин бир-бирилә далашдығыны ҝөрдү вә һагсыз олана деди: «Јолдашыны нијә дөјүрсән?»+ 14 Һәмин адам деди: «Сәни бизим үзәримизә аға гојублар, јохса һаким? Бәлкә, мисирлини өлдүрдүјүн кими, мәни дә өлдүрмәк истәјирсән?»+ Муса: «Ишин үстү ачылыб!» — дејәрәк горхуја дүшдү.
15 Фирон бу һадисәдән хәбәр тутанда Мусаны өлдүрмәк истәди. Анҹаг Муса фирондан гачыб јашамаг үчүн Мәдјән+ торпағына ҝетди. Ора чатанда бир гујунун башында отурду. 16 Мәдјән каһининин+ једди гызы вар иди. Онлар гујунун башына ҝәлдиләр ки, су чәкиб суваты долдурсунлар вә аталарынын сүрүсүнү суласынлар. 17 Чобанлар исә һәмишәки кими, ҝәлиб онлары говдулар. Онда Муса галхыб гызларын көмәјинә чатды вә сүрүләрини сулады. 18 Гызлар евә гајыданда аталары Руил*+ сорушду: «Нә јахшы бу ҝүн белә тез ҝәлдиниз?» 19 Гызлар ҹаваб вердиләр: «Бир мисирли+ бизи чобанларын әлиндән гуртарды, һәтта бизим үчүн гујудан су чәкиб сүрүнү дә сулады». 20 «Бәс о, һарададыр? Нијә ону гојуб ҝәлдиниз? — дејә о сорушду. — Ҝедин ону чағырын, ҝәлсин бизимлә чөрәк јесин». 21 Муса Руилин евиндә галмаға разы олду. Руил гызы Сәфурәни+ Мусаја верди. 22 Бир мүддәт сонра Сәфурәнин бир оғлу олду. Муса: «Јад елдә гәриб олдум»,+ — дејәрәк ушағын адыны Һирсәм*+ гојду.
23 Илләр кечди. Мисир падшаһы өлдү.+ Лакин Исраил оғуллары әввәлки кими, көләлик бојундуруғу алтында налә чәкиб инилдәјирдиләр. Зүлм әлиндән дад едиб Аллаһдан имдад диләјирдиләр.+ 24 Аллаһ онларын аһ-наләсини ешитди+ вә Ибраһимлә, Исһагла, Јагубла бағладығы әһди хатырлады.+ 25 Беләҹә, Аллаһ Исраил оғулларына нәзәр салыб чәкдикләри әзаб-әзијјәти ҝөрдү.