Зәбур

12 Еј Јеһова, мәни гуртар, чүнки садиг адам галмајыб,

Вәфалы адам бәшәр оғуллары арасындан јоха чыхыб.

 2 Һамы бир-биринә јалан сатыр,

Дил төкүб јалтагланыр, ријакарлыгла* данышыр.

 3 Јеһова јалан дили гопарсын,

Јекәхана данышан ағзы јумсун;

 4 Дејирләр: «Дилимизлә үстүн ҝәләрик,

Ағыз бизим, дил бизим,

Ким бизә ағалыг едә биләр?»

 5 Јеһова дејир: «Будур, ајаға галхырам,

Чүнки мәзлумлар сыхышдырылыр,

Јохсуллар аһ-налә едир,

 6 Јеһованын сөзләри сафдыр,

Ҝил күрәдә* әридилмиш, једди дәфә сафлашдырылмыш ҝүмүшә бәнзәр.

 7 Еј Јеһова, Сән Өзүн онлары горујаҹагсан,

Һәр бирини бу нәсилдән әбәдилик һифз едәҹәксән.

 8 Шәр адамлар асудә ҝәзир,

Чүнки бәшәр оғуллары азғынлығы тәрәннүм едир.