Һәвариләрин ишләри

7 Онда баш каһин сорушду: «Бу сөзләр доғрудур?» 2 Стефан ҹаваб верди: «Аталар, гардашлар, мәнә гулаг асын! Улу бабамыз Ибраһим һәлә Һаррана+ көчмәмишдән әввәл Месопотамијада јашајаркән иззәт саһиби Аллаһ она ҝөрүнүб 3 демишди: “Өз торпағыны, гоһумларыны гојуб чых, сәнә ҝөстәрәҹәјим торпаға ҝет”.+ 4 Онда Ибраһим кәлданиләрин торпағындан чыхыб Һарранда мәскунлашды. Атасы өләндән сонра+ Аллаһ ону орадан һал-һазырда сизин јашадығыныз бу дијара көчүртдү.+ 5 Бурада она һеч бир мүлк, һәтта бир гарыш торпаг да мирас вермәди. Ибраһимин һәлә ушағы јох иди, амма Аллаһ вәд етди ки, бу торпағы она вә ондан сонра ҝәләҹәк өвладларына+ мирас верәҹәк. 6 Бундан әлавә, Аллаһ деди ки, онун өвладлары гүрбәтдә гәриб олаҹаг вә оранын халгы онлары көләјә чевириб дөрд јүз ил онлара зүлм едәҹәк.+ 7 Аллаһ белә демишди: “Мән онлары көлә етмиш халгы ҹәзаландыраҹағам+ вә сонра онлар о торпагдан чыхыб бурада Мәнә гуллуг едәҹәкләр”.+

8 Аллаһ Ибраһимлә һәмчинин сүннәт әһди бағлады.+ Бундан сонра Ибраһимин Исһаг+ адында оғлу олду вә о, сәккизинҹи ҝүндә ушағы сүннәт етди.+ Исһагын Јагуб адында оғлу олду*, Јагубдан да он ики әҹдадымыз доғулду. 9 Әҹдадларымыз пахыллыгдан Јусифи+ Мисирә+ сатдылар. Лакин Аллаһ онунла иди+ вә 10 ону дүшдүјү бүтүн бәлалардан хилас етди, она һикмәт верди вә Мисир падшаһы фиронун ҝөзүндә уҹалтды. Фирон Мисирин вә өз евинин идарәсини она һәвалә етди.+ 11 Сонра бүтүн Мисир вә Кәнан торпағына бөјүк бир бәла, аҹлыг үз верди. Улу бабаларымыз јемәјә чөрәк тапмырдылар.+ 12 Бу вахт Јагуб ешитди ки, Мисирдә тахыл вар вә әҹдадларымызы илк дәфә ора ҝөндәрди.+ 13 Онлар икинҹи дәфә ҝәләндә Јусиф өзүнү гардашларына танытды. Онда фирон да Јусифин аиләси һаггында ешитди.+ 14 Јусиф хәбәр ҝөндәриб атасы Јагубу вә бүтүн гоһум-әгрәбасыны Кәнандан чағыртдырды.+ Онларын сајы јетмиш беш нәфәр иди.+ 15 Јагуб Мисирә ҝәлди.+ О да, әҹдадларымыз+ да орада өлдүләр.+ 16 Сонра онлары Сиһамда, Ибраһимин Һамур оғулларындан ҝүмүш пулла алдығы сәрдабәјә гојдулар.+

17 Аллаһын Ибраһимә вердији вәдин јеринә јетмәси вахты артыг јахынлашырды. Јагубун нәсли Мисирдә төрәјир вә сајҹа чохалырды. 18 О заман Мисир тахтына Јусифи танымајан бир падшаһ отурду.+ 19 О, халгымыза гаршы һијлә гурду вә аталарымызы мәҹбур етди ки, өз көрпәләрини атараг өлүмә тәслим етсинләр.+ 20 Елә һәмин вахт Муса доғулду. О, Аллаһын ҝөзүндә ҝөзәл иди* вә үч ај атасынын евиндә бәсләнди.+ 21 Амма валидејнләри ушағы атанда+ фиронун гызы ону ҝөтүрдү вә өз оғлу кими бөјүтдү.+ 22 Беләликлә, Муса мисирлиләрин бүтүн һикмәтинә јијәләнди. О, сөздә вә әмәлдә ҝүҹлү адам иди.+

23 Мусанын гырх јашы тамам оланда үрәјиндә гардашларынын, јәни Исраил оғулларынын ҝүзәраныны ҝөрмәк истәји ојанды.+ 24 Онларын јанына ҝәләндә ҝөрдү ки, бир мисирли исраиллијә һагсызлыг едир. Муса ону мүдафиә етди, мисирлини исә өлдүрүб гардашынын гисасыны алды. 25 О елә билирди ки, гардашлары Аллаһын онун әли илә Исраилә хилас вердијини баша дүшәҹәкләр, амма онлар буну баша дүшмәдиләр. 26 Ертәси ҝүн Муса јенә ора ҝәләндә ҝөрдү ки, ики исраилли далашыр. Муса: “Ахы сиз гардашсыныз. Нијә бир-биринизлә јола ҝетмирсиниз?” — дејәрәк онлары барышдырмаға чалышды. 27 Анҹаг гардашыны инҹидән исраилли Мусаны рәдд едиб деди: “Сәни үзәримизә башчы гојублар, јохса һаким? 28 Бәлкә, дүнән мисирлини өлдүрдүјүн кими, мәни дә өлдүрмәк истәјирсән?” 29 Муса буну ешидәндә баш ҝөтүрүб орадан гачды вә гүрбәт елдә, Мәдјән торпағында јашамаға башлады. Орада онун ики оғлу олду.+

30 Гырх ил кечәндән сонра Сина дағынын әтрафындакы чөллүкдә, јанан колун аловунда она бир мәләк ҝөрүндү.+ 31 Муса буну ҝөрәндә мат-мәәттәл галды. О, јахшы-јахшы бахмаг үчүн кола јахынлашанда Јеһованын сәси ҝәлди: 32 “Мән сәнин ата-бабаларынын Аллаһыјам, Ибраһимин Аллаһы, Исһагын вә Јагубун Аллаһыјам”.+ Муса тир-тир әсди вә даһа кола бахмаға ҹүрәт етмәди. 33 Јеһова она деди: “Ајағындан сәндәли чыхар, чүнки дурдуғун јер мүгәддәсдир. 34 Мән халгымын Мисирдә чәкдији әзаб-әзијјәти ҝөрдүм, аһ-наләсини ешитдим+ вә онлары хилас етмәк үчүн бураја ендим. Одур ки, ҝет, сәни Мисирә ҝөндәрирәм”. 35 “Сәни үзәримизә башчы гојублар, јохса һаким?”+ дејәрәк рәдд етдикләри бу Мусаны Аллаһ колда она ҝөрүнән мәләјин васитәсилә һәм башчы, һәм дә хиласкар кими Мисирә ҝөндәрди.+ 36 О, мөҹүзә вә әламәтләрлә халгы Мисирдән чыхартды+, сонра Гырмызы дәниздә+ вә гырх ил сәһрада+ мөҹүзә вә әламәтләр ҝөстәрди.

37 Бу һәмин о Мусадыр ки, Исраил оғулларына: “Аллаһ сизә сојдашларынызын* арасындан мәним кими бир пејғәмбәр јетирәҹәк”, — демишди.+ 38 Бу Муса Сина дағында онунла данышмыш мәләклә+ вә аталарымызла бирҝә сәһрада, иҹманын арасында олурду. О, ҹанлы вә мүгәддәс сөзләри гәбул едиб сизә верди.+ 39 Улу бабаларымыз она гулаг асмадылар, ону рәдд етдиләр,+ чүнки үрәкләри Мисирдә галмышды, ора дөнмәк истәјирдиләр.+ 40 Буна ҝөрә дә Һаруна дедиләр: “Бизим үчүн аллаһлар дүзәлт ки, өнүмүздә ҝетсин. Чүнки бизи Мисирдән чыхаран бу Муса һара јоха чыхыб, билмирик”.+ 41 Беләликлә, о ҝүнләрдә бир дана дүзәлдиб, бу бүт гаршысында гурбан ҝәтирдиләр вә әлләрилә дүзәлтдикләри шејә ҝөрә севиниб-шадландылар.+ 42 Буна ҝөрә дә Аллаһ онлардан үз дөндәрди, јол верди ки, сәма ҹисимләринә сәҹдә гылсынлар.+ Пејғәмбәрләрин китабында да јазылыб: “Еј Исраил еви, мәҝәр сәһрада, гырх ил әрзиндә гурбанлары, тәгдимәләри Мәнә ҝәтирирдиниз? 43 Сиз Молохун чадырыны+ вә Рефан аллаһын улдузуну, ибадәт үчүн дүзәлтдијиниз бу тәсвирләри дашыјырдыныз. Буна ҝөрә Мән сизи Бабилдән дә о тәрәфә сүрҝүн едәҹәјәм”.+

44 Улу бабаларымызын сәһрада Шәһадәт чадыры варды. Аллаһ Муса илә данышаркән әмр етмишди ки, она ҝөстәрдији нүмунәјә мүвафиг чадыр дүзәлтсин.+ 45 Мусадан сонра бу чадыры тәһвил алмыш улу бабаларымыз Јушә илә бирликдә ону диҝәр халгларын јашадығы торпаға ҝәтирдиләр.+ Аллаһ бу халглары онларын гаршысындан говду.+ Һәмин чадыр Давудун ҝүнләринәдәк бурада галды. 46 Давуд Аллаһын һүсн-рәғбәтини газанды вә хаһиш етди ки, Јагубун Аллаһы үчүн мәскән дүзәлтмәк шәрәфи она нәсиб олсун.+ 47 Лакин Онун үчүн еви Сүлејман тикди.+ 48 Һәрчәнд Һагг-Таала инсан әли илә тикилмиш евләрдә јашамыр,+ неҹә ки пејғәмбәр демишди: 49 “Јеһова белә дејир: “Ҝөјләр мәним тахтымдыр,+ јер ајағым алтындакы кәтилдир.+ Мәним үчүн нә ҹүр ев тикәҹәксиниз? Һансы јер Мәнә мәскән ола биләр? 50 Мәҝәр һәр шеји Мән Өз әлимлә јаратмамышам?”+

51 Еј үрәји вә гулаглары сүннәт едилмәмиш тәрс адамлар! Сиз һәмишә мүгәддәс руһа мүгавимәт ҝөстәрирсиниз, ата-бабаларыныз неҹә идисә, сиз дә еләсиниз.+ 52 Елә пејғәмбәр олмајыб ки, ата-бабаларыныз она зүлм етмәсин.+ Бәли, онлар о салеһ бәндәнин ҝәлишини габагҹадан хәбәр верәнләри өлдүрдүләр,+ сиз дә ону әлә вериб онун гатили олдунуз.+ 53 Сиз мәләкләр васитәсилә верилмиш Гануну алдыныз,+ амма бу Гануна риајәт етмәдиниз».

54 Бу сөзләр онлары јандырыб-јахды вә онлар гәзәбдән дишләрини гыҹадылар. 55 Мүгәддәс руһла долмуш Стефан исә ҝөјә бахды, Аллаһын ҹалалыны вә Онун сағында дуран Исаны ҝөрүб+ 56 деди: «Будур, мән ҝөјүн ачылдығыны вә инсан Оғлунун+ Аллаһын сағында дурдуғуну+ ҝөрүрәм». 57 Онлар буну ешидәндә гулагларыны тыхајыб бағырдылар вә онун үстүнә ҹумдулар. 58 Ону шәһәрдән кәнара чыхардыб дашладылар.+ Һәмин о јаланчы шаһидләр+ үст палтарларыны Шаул адлы бир ҹаванын јанында гојмушдулар.+ 59 Онлар Стефаны дашлајаркән Стефан: «Ағам Иса, руһуму гәбул ет», — дејә јалварды. 60 Сонра диз чөкүб уҹадан гышгырды: «Јеһова, бу ҝүнаһа ҝөрә онлары мәһкум етмә».+ Стефан буну дејиб өлүм јухусуна ҝетди.