Әјјуб
17 Ҝүҹүм түкәниб, ҝүнләрим сөнүб ҝедир,
Мәни гәбир ҝөзләјир.+
2 Ришхәндчиләр мәни дөврәјә алыб,+
Онларын дүшмәнчилији ҝөзүмүн габағындадыр.
3 Ҝиров верирәм, ҝөтүр, гој Сәндә галсын,
Сәндән башга ким әлими сыхыб мәнә замин дурар?+
4 Онларын үрәјини дәрракәнин үзүнә бағладын,+
Буна ҝөрә дә онлары јүксәлтмирсән.
5 Ушагларынын ҝөзләринин нуру сөнүр,
О исә достларыны пај ҝөтүрмәјә чағырыр.
7 Дәрддән ҝөзүм тор салыб,+
Бәдәним көлҝәдән фәргләнмир.
8 Дүрүст адамлар буна мат галыр.
Аллаһсызлар мәсумлары дилхор едир.
10 Амма, бујурун, иттиһамларынызын давамыны ҝәтирин,
Анҹаг аранызда һикмәтли адам ҝөрмүрәм.+
12 Онлар: “Һәр ҝеҹәнин бир ҝүндүзү вар”, — дејәрәк
Ҝеҹәни ҝүндүзә чевирирләр.
Торпаг гурдуна: “Анам-баҹым сәнсән”, — дејәрәм.
15 Һаны үмидим?+
Ким ону ҝөрүр?