Зәбур
Давудун мәзмуру. Шәһәрә галхаркән*.
122 Мәнә: «Јеһованын евинә ҝедәк», — дејәндә
Севинҹим ашыб-дашды.
2 Инди исә, еј Јерусәлим,
Ајагларымыз дарвазанын кандарында дурур.
3 Јерусәлим ҝөзәл инша едилиб,
Ваһид, бүтөв бир шәһәрдир.
4 Исраилә верилмиш гајдаја ҝөрә,
Јеһованын адына һәмд етмәк үчүн
Исраил гәбиләләри,
Јаһын гәбиләләри ора галхыр.
5 Орада һөкм тахтлары гурулуб,
Давуд евинин тахтлары.
6 Еј инсанлар, Јерусәлимә әмин-аманлыг диләјин.
Еј шәһәр, сәни севәнләр динҹ јашајаҹаг.
7 Гој диварларынын архасында һәмишә сүлһ олсун,
Гала бүрҹләринин ичиндә динҹлик олсун.
8 Гардашларымдан, достларымдан өтрү дејирәм:
«Гој сәндә әмин-аманлыг олсун!»
9 Јеһова Аллаһымызын евиндән өтрү
Сәнә фираванлыг диләјирәм.