Лука
17 Сонра Иса шаҝирдләринә деди: «Иман јолунда мүтләг манеәләр олаҹаг. Амма вај сәбәбкарын һалына! 2 Бу кичикләрдән бирини бүдрәтмәкдәнсә онун үчүн даһа јахшы оларды ки, бојнуна дәјирман дашы асыб ону дәнизә атсынлар.+ 3 Еһтијатлы олун. Кимсә* ҝүнаһ ишләсә, ону мәзәммәт ет,+ төвбә етсә, бағышла.+ 4 Һәтта бир ҝүндә сәнә гаршы једди дәфә ҝүнаһ ишләсә вә һәр дәфә јанына ҝәлиб: “Төвбә едирәм”, — десә, ону бағышламалысан».+
5 Һәвариләр Ағаја дедиләр: «Иманымызы артыр».+ 6 Аға исә деди: «Әҝәр сиздә бир хардал тохуму бојда иман олсајды, бу хартут ағаҹына: “Көкүндән гоп, дәниздә бит”, — дејәрдиниз, ағаҹ да сизә итаәт едәрди.+
7 Туталым нөкәриниз вар. О, јер шумламагдан вә ја сүрүнү отармагдан гајыданда һансыныз она: “Тез сүфрәјә кеч, әјләш”, — дејәр? 8 Мәҝәр: “Шам јемәјими һазырла, өнлүјүнү тах, мән јејиб гуртаранадәк мәнә гуллуг ет, өзүн сонра јејәрсән”, — демәз? 9 Тапшырығыны јеринә јетирдијинә ҝөрә мәҝәр ағасы нөкәрә миннәтдар олаҹаг? 10 Сиз дә сизә тапшырылмыш ишләри ҝөрүб гуртаранда дејин: “Биз һеч нәјә јарамајан нөкәрләрик. Биз садәҹә өһдәмизә дүшән иши ҝөрдүк”».+
11 Јерусәлимә ҝедәркән Иса Сәмәријјә илә Ҹәлиләнин арасындан кечирди. 12 Бир кәндә ҝирәндә ону он нәфәр ҹүзамлы киши ҝөрдү. Онлар узагда дуруб+ 13 гышгырдылар: «Иса, Мүәллим, бизә рәһм ет!» 14 Иса онлары ҝөрәндә деди: «Ҝедин өзүнүзү каһинләрә ҝөстәрин».+ Бу адамлар јолда икән ҹүзамдан тәмизләндиләр.+ 15 Онлардан бири сағалдығыны ҝөрүб Аллаһы уҹадан мәдһ едә-едә ҝери гајытды. 16 О, үзүгојлу Исанын ајагларына јыхылыб она тәшәккүр етди. Бу адам сәмәријјәли+ иди. 17 О заман Иса деди: «Мәҝәр он нәфәр тәмизләнмәди? Бәс галан доггуз нәфәр һаны? 18 Башга халгдан олан бу адамдан савајы Аллаһы мәдһ етмәк үчүн ҝери гајыдан олмады?» 19 Сонра һәмин адама деди: «Дур ҝет, иманын сәни сағалтды».+
20 Фәрисиләр ондан Аллаһын Падшаһлығынын нә вахт ҝәләҹәјини сорушанда+ Иса белә ҹаваб верди: «Аллаһын Падшаһлығы ачыг-ашкар шәкилдә ҝәлмәјәҹәк. 21 Онун барәсиндә “бахын, бурададыр” ја “орададыр” демәјәҹәкләр. Чүнки Аллаһын Падшаһлығы араныздадыр».+
22 Сонра шаҝирдләринә деди: «Елә бир вахт ҝәләҹәк ки, инсан Оғлунун ҝүнләриндән бирини ҝөрмәји чох арзулајаҹагсыныз, амма ҝөрмәјәҹәксиниз. 23 Сизә “бах, орададыр!”, јахуд “бах, бурададыр!” дејәҹәкләр. Ҝетмәјин, онларын далынҹа дүшмәјин.+ 24 Чүнки шимшәк чаханда ҝөјүн бир уҹундан о бири уҹуна гәдәр неҹә парлајырса, инсан Оғлу+ да зүһур едәҹәји ҝүн белә олаҹаг.+ 25 Анҹаг әввәлҹә о, чохлу әзаблара гатлашмалы, бу нәсил тәрәфиндән рәдд олунмалыдыр.+ 26 Нуһун вахтында неҹә идисә,+ инсан Оғлунун вахтында да елә олаҹаг:+ 27 Нуһ ҝәмијә ҝирән ҝүнә гәдәр+ инсанлар јејир-ичир, евләнир, әрә ҝедирдиләр. Сонра дашгын ҝәлиб онларын һамысыны тәләф етди.+ 28 Лутун вахтында да белә иди:+ инсанлар јејир-ичир, алыр-сатыр, әкир, тикирдиләр. 29 Амма Лут Сәдумдан чыхдығы ҝүн ҝөјдән атәш вә күкүрд јағыб һамыны мәһв етди.+ 30 Инсан Оғлунун зүһур едәҹәји ҝүндә дә белә олаҹаг.+
31 О ҝүн ким дамда оларса, әшјаларынын далынҹа евә дүшмәсин, тарлада олан да ҝери гајытмасын. 32 Лутун арвадыны һеч вахт јадыныздан чыхармајын.+ 33 Ким һәјатыны горумаға чалышырса, ону итирәҹәк, амма һәјатыны итирән ону горујаҹаг.+ 34 Буну билин: һәмин ҝеҹә ики нәфәр бир јатагда олаҹаг. Бири ҝөтүрүләҹәк, о бириси галаҹаг.+ 35 Бир дәјирманда ики гадын дән үјүдәҹәк. Бири ҝөтүрүләҹәк, о бириси галаҹаг». 36 *—— 37 Шаҝирдләри ондан сорушду: «Аға, һара?» О ҹаваб верди: «Ҹәсәд һарададырса, гарталлар да ора јығышаҹаг».+