Әјјуб

 2 «Нә вахтадәк мәни тәнҝә ҝәтирәҹәксиниз,+

Сөзләринизлә мәни әзәҹәксиниз?+

 3 Дөнә-дөнә* мәни гынадыныз*,

Утанмадан мәнимлә кобуд давранырсыныз.+

 4 Туталым, мән сәһв етмишәм,

Бабалы өз бојнума.

 5 Инди ки өзүнүзү үстүн тутурсунуз,

Алдығым тәнбеһә лајиг олдуғуму дејирсиниз,

 6 Билин ки, мәни Аллаһ чашгынлыға салыб,

О, торуну үстүмә атыб, мәни овлајыб.

 7 “Зүлм!” — дејә фәрјад едирәм, һај верән јохдур,+

Имдад диләјирәм, һагг-әдаләт јохдур.+

 8 О, јолума сәдд чәкиб, аша билмирәм,

Јолларымы зүлмәтә бүрүјүб.+

 9 О, шәрәфими әлимдән алыб,

Таҹы башымдан ҝөтүрүб.

10 О, мәни һәр тәрәфдән јыхыр ки, мәһв олум,

Үмидими ағаҹтәк көкүндән гопарыр.

11 Мәнә гаршы гәзәби алышыр,

Мәни өзүнә дүшмән саныр.+

12 Ордулары бирләшиб мәни мүһасирәјә алыр,

Чадырымын әтрафында дүшәрҝә салыр.

13 О, гардашларымы мәндән узаглашдырыб.

Таныш-билиш мәндән үз дөндәриб.+

14 Достларым* јоха чыхыб,

Јолдашларым мәни унудуб,+

15 Евимдәки гонаглар+ да, гарабашларым да мәни јад саныр,

Онларын ҝөзүндә јаделли олмушам.

16 Нөкәрими чағырырам, һај вермир,

Дил ачыб јалварырам ки, мәнә үрәји јансын.

17 Арвадым нәфәсимдән ијрәнир,+

Гардашларым үчүн үфунәт олмушам.

18 Ушаглар да мәнә хор бахыр,

Елә ки ајаға галхырам, мәни әлә салырлар.

19 Јахын достларымын мәндән зәһләси ҝедир,+

Әзизләрим әлејһимә чыхыр.+

20 Бир дәри, бир сүмүк галмышам,+

Дишимин дәриси илә гуртулурам.

21 Инсафыныз олсун, ај достларым, мәнә рәһм един,

Ахы мәнә Аллаһын әли дәјиб.+

22 Нијә сиз дә Аллаһ кими мәни тәгиб едирсиниз,+

Мәнә арамсыз һүҹум едирсиниз?+

23 Каш сөзләрим гәләмә алынајды,

Каш онлар китаба јазылајды!

24 Дәмир гәләмлә, гурғушунла

Гајаја һәкк олунуб әбәди галајды!

25 Мән билирәм ки, хиласкарым+ јашајыр,

О, сонра ҝәләҹәк, ҝәлиб јерин үзәринә галхаҹаг.

26 Дәрим беләҹә јох оландан сонра,

Һәлә сағ икән Аллаһы ҝөрәҹәјәм,

27 Ону ҝөрәҹәјәм,

Ону мәним ҝөзләрим ҝөрәҹәк, башгасынын јох!+

29 Гылынҹдан өзүнүз горхун!+

Гылынҹ ҝүнаһын үстүнә ҹәза илә ҝәлир.

Билин ки, һаким вар».+