“Ләтиф дағкечиси”
ЈӘГИН КИ, кечини тәсвир едәркән, бизләрдән чохумуз ону ләтиф адландырмарыг. Кечиләр һаггында дүшүнәркән, ағлымыза, бизи дадлы әтлә вә гидалы сүдлә тә’мин едән һејванлар ҝәлир, анҹаг һәр һалда, онларын ләтиф олдугларыны сөјләмәздик.
Лакин Мүгәддәс Китаб гадыны, “севимли марал вә ләтиф ҹејран [“дағкечиси”, ЈД]” кими тәсвир едир (Сүлејманын мәсәлләри 5:18, 19). Сүлејманын мәсәлләри китабыны јазан Сүлејман Исраилин тәбиәтини сејр етмәји хошлајырды, буна ҝөрә дә, шүбһәсиз ки, бу мә’ҹаздан истифадә етмәк үчүн онун әсаслы сәбәби варды (1 Краллар 4:30—33). Ола билсин ки, атасы Давуд кими, Сүлејман да Өлү дәниз саһили јахынлығында олан Ен-ҝеди әразисиндә тез-тез ҝөрүнән дағкечиләрини сејр едирди.
Јәһудеја сәһрасынын јахынлығында јашајан кичик дағкечиси сүрүләри, һәмишә Ен-ҝеди булағына ҝәлирләр. Ен-ҝеди, бу, сәһранын арасында һәмишә су тапмаг мүмкүн олан јеҝанә јердир. Буна ҝөрә дә, артыг нечә әсрдир ки, дағкечиләри бура су ичмәјә ҝәлирләр. Ен-ҝеди ады, јәгин ки, “оғлаг чешмәси” мә’насыны верир. Бу да ону сүбут едир ки, бурада тез-тез оғлаглара раст ҝәлмәк олар. Давуд падшаһ, ону тә’гиб едән Саул падшаһдан гачаркән, “дағкечиләри гајалары үзәриндә” сығынаҹаг јер тапды (1 Самуел 24:1, 2).
Дағкечисинин гајалар үзәринә еһтијатла ајаг басараг тәкәнин далынҹа су ичмәјә ҝетдијини, Ен-ҝеди әразәсиндә, инди дә ҝөрмәк олар. Вәфалы арвадын, нә үчүн кечи илә мүгајисә олундуғуну о заман баша дүшмәјә башлајырсан. Кечинин сакит хасијјәти вә зәрифлији дә, гадынын ҝөзәл хүсусијјәтләринин символу олараг хидмәт едә биләр. “Ләтиф” сөзү, ҝөрүнүр, дағкечисинин зәрифлијини вә ҝөзәллијини нәзәрдә тутурa.
Зәрифлијинә бахмајараг, кечи чох дөзүмлүдүр. Јегова Ејубун диггәтини, дағкечиләринин,- гиданын аз вә температурун дәјишкән олдуғу, чәтин кечилән јерләрдә - гајаларын арасында бала доғмагларына јөнәлтди (Ејуб 39:1). Бүтүн бу чәтинликләрә бахмајараг, кечи өз баласынын гејдинә галыр, онлара өзү кими, гајаларын үстүнә дырмашмағы вә дағларда ҹәлд атылыб-дүшмәји өјрәдир. Бундан әлавә, кечиләр балаларыны јыртыҹы һејванлардан ҹәсарәтлә горујурлар. Бир мүшаһидәчи, дағкечисинин, алтында ҝизләнмиш баласыны мүдафиә едәрәк јарым саат әрзиндә, гарталла мүбаризә етмәси һаггында данышыр.
Мәсиһчи аналар чох вахт өз өвладларыны чәтин шәраитләрдә бөјүтмәли олурлар. Аллаһын онлара һәвалә етдији бу вәзифәни јеринә јетирәркән аналар да, дағ кечиси кими фәдакарлыг вә тәмәннасызлыг ҝөстәрирләр. Онлар ҹәсарәтлә, өз өвладларыны руһани тәһлүкәләрдән горумаға чалышырлар. Беләликлә, Сүлејман бу мә’ҹази мүгајисә илә гадынлары һеч дә алчалтмыр, әксинә, онларын руһани ҝөзәлликләрини, јә’ни һәтта ән чәтин шәраитләрин гаранлығында белә ишыг сачан хүсусијјәтләрини гејд едир.
[Һашијә]
a Бир лүғәтә әсасән, бу контексдә “ләтиф” кими тәрҹүмә олунан ибрани сөзү чен, “хариҹи ҝөрүнүшүн зәрифлијинә вә ҝөзәллијинә” ишарә едир (“The New Brown-Driver-Briggs-Gesenius Hebrew and English Lexicon”).
[31 вә 32-ҹи сәһифәләрдәки шәкилләр]
Аллаһ гаршысында өз вәзифәләрини јеринә јетирәрәк, мәсиһчи аналар ҝөзәл руһани хүсусијјәтләр әкс етдирирләр