Фәсил 36

Ромалы забитин ҝүҹлү иманы

ДАҒҮСТҮ ТӘБЛИҒ Иса Мәсиһин јер үзүндәки хидмәтинин орталарына дүшүр. Беләликлә, она тапшырылмыш иши битирмәк үчүн тәхминән бир ил доггуз ај вахт галыб.

Иса Капернаһума ҝәлир. Капернаһум бир нөв онун фәалијјәтинин мәркәзидир. Бурада јәһуди ағсаггаллары онун јанына бир хаһишлә ҝәлирләр. Онлары јәһуди олмајан бир адам, Рома ордусунун јүзбашысы ҝөндәриб.

Јүзбашынын севимли бир нөкәри бәрк хәстәләниб вә инди өлүм ајағындадыр. Бу ромалы забит истәјир ки, Иса онун нөкәрини сағалтсын. Јәһуди ағсаггаллары забитдән өтрү јалвар-јахар етмәјә башлајырлар: «О, белә јахшылыға лајиг адамдыр, чүнки халгымызы севир вә синагогу да бизим үчүн о тикиб».

Иса дәрһал дуруб онларла ҝедир. О, евә јахынлашанда јүзбашы достларыны онун габағына ҝөндәриб дејир: «Аға, зәһмәт чәкмә. Мән лајиг дејиләм ки, сән мәним евимә ҝирәсән. Буна ҝөрә дә сәнин јанына ҝәлмәјә өзүмү лајиг билмәдим».

Бир ҝөрүн, әмр вермәјә вәрдиш етмиш бу забит неҹә бөјүк тәвазөкарлыг ҝөстәрир! Јәгин ки о, Исадан өтрү дә нараһат олур, ахы јәһудиләрә гејри-јәһудиләрлә отуруб-дурмаг јасагдыр. Белә ки, Исанын шаҝирди олан Петер сонралар јазмышды: «Сиз јахшы билирсиниз ки, јәһудинин башга милләтдән олан адамла үнсијјәт гурмасына вә ја онун јанына ҝетмәсинә Ганун јол вермир».

Ола билсин, јүзбашы истәмир ки, Иса бу гајданы позуб өзүнү ишә салсын. Она ҝөрә дә хаһишини достлары васитәсилә чатдырыр: «Сән бирҹә кәлмә сөз де, нөкәрим сағалаҹаг. Елә мән өзүм дә гуллуг адамыјам, мәним дә табелијимдә әсҝәрләр вар. Биринә: “Ҝет”, — дејирәм, ҝедир, о бирисинә: “Ҝәл”, — дејирәм, ҝәлир, нөкәрә: “Филан шеји елә”, — дејирәм, еләјир».

Иса бу сөзләри ешидәндә һејран галыр: «Инанын, мән һәлә Исраилдә белә ҝүҹлү имана раст ҝәлмәмишәм». О, јүзбашынын нөкәрини сағалдыр вә фүрсәтдән истифадә едәрәк гејд едир ки, иман ҝәтирмәјән јәһудиләрин рәдд етдикләри хејир-дуалар онлардан ҝөтүрүлүб иман ҝәтирән гејри-јәһудиләрә вериләҹәк.

Иса бәјан едир: «Инсанлар шәргдән вә гәрбдән ҝәлиб сәмави падшаһлыгда Ибраһимлә, Исһагла вә Јагубла бир сүфрәјә әјләшәҹәкләр. Падшаһлығын оғуллары исә бајыра, зүлмәтә атылаҹаглар. Онлар орада һөнкүр-һөнкүр ағлајыб дишләрини гыҹајаҹаглар».

Бајыра, зүлмәтә атылаҹаг «падшаһлығын оғуллары» Мәсиһлә бирликдә һакимијјәт сүрмәкдән имтина етмиш ҹисмани јәһудиләрдир. Сәмави Падшаһлыгда отурмаг илк нөвбәдә онлара тәклиф едилмишди. «Ибраһим, Исһаг вә Јагуб» исә Аллаһын сәмави Падшаһлыгла бағлы тәдбирини тәмсил едирләр. Беләликлә, Иса ҝөстәрир ки, диҝәр милләтләрин нүмајәндәләри дәвәт алаҹаг вә онлар Аллаһын падшаһлығында мәҹази мәнада «бир сүфрәјә әјләшәҹәкләр». Лука 7:1—10; Матта 8:5—13; Һәвариләрин ишләри 10:28.

▪ Нә үчүн јәһудиләр гејри-јәһуди олан јүзбашыдан өтрү хаһиш едирләр?

▪ Јүзбашынын Исаны евинә дәвәт етмәмәси һансы сәбәбләрә ҝөрә ола биләр?

▪ Иса ахырда дедији сөзләрлә нәји ачыглајыр?