Жестләр вә үз ифадәләри

БӘЗИ јерләрдә инсанлар башга јерләрә нисбәтән жестләрдән даһа сәрбәст истифадә едирләр. Лакин данышаркән, демәк олар ки, һәр кәсин үзүндә мүхтәлиф ифадәләр јараныр вә һәр кәс бәзи жестләрдән истифадә едир. Бу һәм ади сөһбәтләрә, һәм дә чыхыша аиддир.

Иса да, онун еркән шаҝирдләри дә данышаркән жестләрдән истифадә едирдиләр. Бир дәфә Исаја анасынын вә гардашларынын онунла данышмаг истәдијини сөјләјәндә Иса ҹаваб верди: «“Мәним анам вә гардашларым кимләрдир?” Вә әлини шаҝирдләринә доғру узадыб деди: “Будур, Мәним анам вә Мәним гардашларым”» (Мат. 12:48, 49). Мүгәддәс Китабын бир чох ајәләриндә, еләҹә дә Һәвариләрин ишләри 12:17 вә 13:16 ајәләриндә ҝөстәрилир ки, жестләрлә данышмаг һәвари Петерлә Павелә дә хас иди.

Фикирләр вә һиссләр тәкҹә сәслә јох, һәм дә жестләрлә вә үз ифадәләри илә чатдырылыр. Онлардан истифадә етмәдикдә елә тәәссүрат јарана биләр ки, натиг данышдыгларына биҝанә јанашыр. Анҹаг бу үнсијјәт васитәләриндән мәһарәтлә истифадә етдикдә нитгин кејфијјәти әһәмијјәтли дәрәҹәдә јахшылашыр. Һәтта телефонла данышанда да мүнасиб жестләрдән вә үз ифадәләриндән истифадә етсән, чатдырдығын хәбәрин ваҹиблији, еләҹә дә данышдыгларына мүнасибәтин сәсиндән даһа јахшы һисс олунаҹаг. Беләликлә, динләјиҹиләринин сәнә, јахуд әлләриндәки Мүгәддәс Китаба бахмаларындан асылы олмајараг, һәм чыхыш едәндә, һәм дә охујанда жестләрдән вә үз ифадәләриндән истифадә етмәк ваҹибдир.

Жестләр вә үз ифадәләри тәбии олмалыдыр, онлары китабдан өјрәнмәк мүмкүн дејил. Биз ҝүлмәји вә гәзәбләнмәји һараданса өјрәнмәмишик. Ејнилә жестләр дә инсанын ичиндәки һиссләри ифадә етмәлидир. Онлар нә гәдәр тәбии олса, бир о гәдәр јахшыдыр.

Жестләр ики група ајрылыр: тәсвири вә вурғулајан. Тәсвири жестләр һәрәкәти, јахуд өлчү вә ја әразини ҝөстәрир. Теократик Хидмәт Мәктәбиндә жестләр үзәриндә чалышанда тәкҹә бир-ики жестлә кифајәтләнмә. Бүтүн чыхыш бојунҹа жестләри тәбии шәкилдә етмәјә чалыш. Әҝәр чәтинлик чәкирсәнсә, истигамәт, мәсафә, өлчү, әрази, јахуд нәјинсә јерини ҝөстәрән сөзләри тапмағын сәнә көмәји дәјә биләр. Анҹаг бир чох һалларда садәҹә динләјиҹиләрдә һансы тәәссүраты ојадаҹағына ҝөрә нараһат олмајараг чыхышына алудә олмаг, һәр шеји ҝүндәлик һәјатдакы кими етмәк вә демәк лазымдыр. Инсан сәрбәст оланда тәбии олараг жестләрлә данышыр.

Вурғулајан жестләр һисс вә әминлији ифадә едир. Онлар фикирләри вурғулајыр, ҹанлы едир вә ҝүҹләндирир. Вурғулајан жестләр ваҹибдир. Анҹаг диггәтли ол! Онлар асанлыгла вәрдишә чеврилә биләр. Ејни жестдән тәкрар-тәкрар истифадә етсән, нитгини долғун етмәк әвәзинә диггәти һәмин жестә чәкә биләрсән. Әҝәр мәктәбин нәзарәтчиси сәнә белә проблеминин олдуғуну десә, бир мүддәт јалныз тәсвири жестләрдән истифадә ет. Бир гәдәр ара вердикдән сонра, јенидән вурғулајан жестләрдән истифадә етмәјә башла.

Вурғулајан жестләрин һансындан вә нә гәдәр истифадә едәҹәјини мүәјјән едәркән мүраҹиәт етдијин инсанларын һиссләрини дә нәзәрә ал. Динләјиҹиләрә бармагла ишарә етмәк онлары пис вәзијјәтдә гоја биләр. Бәзи јерләрдә мүәјјән жестләр, мәсәлән, тәәҹҹүб әламәти олараг әли ағыза гојмаг гадынлара хас жест кими гијмәтләндирилир вә кишинин белә етмәсинә јахшы бахылмыр. Дүнјанын бәзи јерләриндә гадынларын әл илә данышмасына пис јанашырлар. Буна ҝөрә дә белә јерләрдә баҹылара үз ифадәләриндән истифадә етмәк хүсусилә ваҹибдир. Кичик груп гаршысында шиширдилмиш жестләр етмәк, демәк олар ки, һәр јердә ҝүлмәли һесаб олунур.

Тәҹрүбә әлдә етдикҹә вә сәрбәст данышмағы өјрәндикҹә, етдијин һәр бир вурғулајан жест дахили һиссләрини тәбии олараг ифадә едәҹәк, әминлијини вә сәмимилијини нүмајиш етдирәҹәк. Онларын сајәсиндә нитгин даһа ифадәли олаҹаг.

Үз ифадәси. Һеч бир бәдән үзвү һиссләри үздән чох ифадә едә билмәз. Ҝөзләр, ағыз, баш — бунларын һәр биринин өз ролу вар. Инсан бир кәлмә дә сөз демәдән үзү илә лагејдлик, нифрәт, чашгынлыг, јахуд мәмнунлуғу ифадә едә биләр. Данышаркән үз ифадәләриндән истифадә етмәк нитги әјани едир вә она емосионал рәнҝ гатыр. Үзүмүздә 30-дан чох әзәлә вар. Биз ҝүлүмсәјәндә онларын, демәк олар ки, јарысы бу просесә ҹәлб олунур.

Сәһнәдән чыхыш едәркән, јахуд хидмәтдә иштирак едәркән, инсанлара үрәји севиндирән, хош бир хәбәр чатдырмаға чалышырыг. Үзүндәки меһрибан тәбәссүм буну тәсдиг едәҹәк. Анҹаг үзүндә һеч бир ифадә олмазса, инсанлар сәмимилијинә шүбһә едә биләрләр.

Бундан әлавә, үзүндәки тәбәссүм һәмсөһбәтинә ҝөстәрәҹәк ки, она мүнасибәтин јахшыдыр. Бу, бизим зәманәдә, инсанларын јад адамлардан горхдуғу бир вахтда хүсусилә ваҹибдир. Үзүндәки тәбәссүм һәмсөһбәтинин өзүнү сәрбәст һисс етмәсинә вә сәни даһа һәвәслә динләмәсинә јол ача биләр.