Мәсиһ «гојунлара вә кечиләрә» һөкм кәсир

Зејтун дағында Иса Мәсиһ елә индиҹә он гыз вә талантлар барәдә мәсәл чәкиб. Ҝөрәсән, о, һәвариләринин онун һүзуруна вә дөврүн јекунуна даир вердикләри суала ҹавабыны неҹә јекунлашдыраҹаг? О, ҹавабына гојун вә кечиләр барәдә мәсәл чәкәрәк јекун вурур.

Иса пејғәмбәр мәсәлинә башламаздан әввәл һадисәләрин һансы шәраитдә ҹәрәјан едәҹәјини тәсвир едир: «Инсан Оғлу бүтүн мәләкләрлә бирҝә өз ҹалалында ҝәлиб шанлы тахтына әјләшәҹәк» (Мәтта 25:31). Иса пејғәмбәр мәсәлин баш гәһрәманынын өзү олдуғуну ајдын шәкилдә билдирир. О, бундан әввәл дә бир нечә дәфә өзүнү «инсан Оғлу» адландырыб (Мәтта 8:20; 9:6; 20:18, 28).

Бәс бу мәсәл нә вахт ҝерчәкләшәҹәк? Бу мәсәл Иса Мәсиһ бүтүн мәләкләрлә өз ҹалалында ҝәлиб шанлы тахтында әјләшәндә ҝерчәкләшәҹәк. О, бундан әввәл дә инсан Оғлунун гүдрәтлә, ҹалал ичиндә вә мәләкләрилә булудларын үзәриндә ҝәләҹәјини демишди. Бәс бу, нә вахт олаҹаг? «Мүсибәтдән дәрһал сонра» (Мәтта 24:29—31; Марк 13:26, 27; Лука 21:27). Беләҹә, бу мәсәлин ҝерчәкләшмәси Иса Мәсиһин ҹалал ичиндә ҝәләҹәји вахтда олаҹаг. Бәс онда о, нә едәҹәк?

Мәсиһ изаһ едир: «Инсан Оғлу... шанлы тахтына әјләшәҹәк. Бүтүн халглар онун өнүндә јығышаҹаг вә о, инсанлары чобан гојунлары кечиләрдән ајырдығы кими, бир-бириндән ајыраҹаг. Гојунлары сағ тәрәфинә, кечиләри исә сол тәрәфинә гојаҹаг» (Мәтта 25:31—33).

Сағ тәрәфинә гојдуғу гојунлар һагда о дејир: «Онда Падшаһ сағындакылара дејәҹәк: “Еј Атамын мүбарәк бәндәләри! Ҝәлин, бәшәрин тәмәли гојуландан бәри сизин үчүн һазырланмыш Падшаһлығы мирас алын”» (Мәтта 25:34). Онлар Падшаһын рәғбәтини неҹә газаныб?

Падшаһ изаһ едир: «Аҹмышдым, мәнә јемәк вердиниз; сусамышдым, мәнә су вердиниз; гәриб идим, мәнә гонагпәрвәрлик ҝөстәрдиниз; чылпаг идим, мәни ҝејиндирдиниз; нахошламышдым, мәнә бахдыныз; дустаг идим, јаныма ҝәлдиниз». Бу гојунлар, јәни салеһ инсанлар бу саваб ишләри нә вахт ҝөрдүкләрини ондан сорушанда о ҹаваб верир: «Буну бу гардашларымдан ән кичији үчүн етдијинизә ҝөрә, елә һесаб едирәм ки, мәним үчүн етмисиниз» (Мәтта 25:35, 36, 40, 46). Онлар бу саваб ишләри ҝөјдә етмирләр, чүнки орада нә хәстәлик, нә дә аҹлыг вар. Бу саваб ишләр јердә Мәсиһин гардашлары үчүн едилир.

Бәс сол тәрәфдә олан кечиләр барәдә нә демәк олар? Иса пејғәмбәр дејир: «Сонра о [Падшаһ], солундакылара дејәҹәк: “Рәдд олун бурадан, ләнәтә ҝәлмишләр! Иблис вә онун мәләкләри үчүн һазырланмыш әбәди алова ҝедин! Чүнки аҹмышдым, мәнә јемәк вермәдиниз; сусамышдым, мәнә су вермәдиниз; гәриб идим, мәнә гонагпәрвәрлик ҝөстәрмәдиниз; чылпаг идим, мәни ҝејиндирмәдиниз; нахошламышдым вә дустаг идим, амма мәнә бахмадыныз”» (Мәтта 25:41—43). Кечиләр бу һөкмә лајигдирләр, чүнки онлар Мәсиһин гардашлары илә мәрһәмәтлә давранмалы олдуглары һалда, буну етмәдиләр.

Һәвариләр баша дүшүрләр ки, ҝәләҹәкдә баш верәҹәк бу һөкм әбәди нәтиҹәләр верәҹәк. Иса пејғәмбәр онлара дејир: «Онда падшаһ онлара дејәҹәк: “Мадам ки буну бу кичикләрдән биринә етмәдиниз, демәли, мәнә дә етмәмисиниз”. Бунлар әбәдилик мәһв едиләҹәкләр, салеһләр исә әбәди һәјата говушаҹаглар» (Мәтта 25:45, 46).

Иса Мәсиһин һәвариләринин суалына вердији ҹаваб давамчыларыны чох шеј барәдә дүшүндүрмәлидир. Бу ҹаваб сајәсиндә онлар дүшүнҹә тәрзләрини вә давранышларыны јохлаја биләрләр.