Јагуб илк оғуллуг һаггыны әлдә едир

Исһагын 40 јашы оланда Рәфәгә илә евләнир. О, Рәфәгәни чох севир. Онларын әкиз оғуллары олур.

Бөјүјүнүн ады Ејс, кичијинин исә ады Јагубдур. Ејс чөл адамыдыр, о, јахшы овчудур. Јагуб исә вахтынын чохуну евдә кечирмәји хошлајыр.

Һәмин дөврдә ата өләндән сонра мирасын чох һиссәси бөјүк оғула галырды. Бу, илк оғуллуг һаггы адланырды. Бу әнәнә Исһагын аиләсиндә дә вар иди. Илк оғуллуг һаггы Јеһованын Ибраһимә вердији вәдин бир һиссәси иди. Бу вәд Ејс үчүн өнәм дашымырды. Амма Јагуб үчүнсә бу, чох өнәмли иди.

Бир дәфә Ејс бүтүн ҝүнү овда олур, евә чох јорғун гајыдыр. Јагубун биширдији дадлы јемәјин гохусу Ејсин бурнуна ҝәлир. О, Јагуба дејир: «Аҹындан өлүрәм! Мәнә бир аз о гырмызы шорбадан вер!» Јагуб ҹаваб верир: «Верәҹәјәм, анҹаг әввәлҹә сән илк оғуллуг һаггыны мәнә вер». Ејс ҹаваб верир: «Илк оғуллуг һаггы мәним нәјимә лазымдыр? Ҝөтүр, сәнин олсун. Тәки мәнә јемәк вер». Сәнҹә, Ејс дүзҝүн һәрәкәт едир?

Исһаг артыг јаша долуб. Бөјүк оғула хејир-дуа вермәјин вахты ҝәлиб чатыб. Амма Рәфәгә елә едир ки, бу хејир-дуаны кичик оғлу Јагуб алсын. Бундан хәбәр тутан Ејс чох гәзәбләнир вә әкиз гардашыны өлдүрмәк истәјир. Исһаг вә Рәфәгә оғуллары Јагубу горумаг истәјирләр, она ҝөрә она дејирләр: «Ејсин әсәби сојујана кими, ҝет дајын Лабанын евиндә гал». Јагуб валидејнләринин сөзүнә гулаг асыр вә ҹаныны гуртармаг үчүн гачыр.