Әбәди јашамаг мүмкүндүр

ДИНДАРЛАРЫН әксәријјәти әбәди јашамаға үмид бәсләјирләр. Мүхтәлиф динләр бу тә’лими мүхтәлиф ҹүр изаһ етсә дә, үмумиликдә ҝөтүрәндә, диндарларын чоху камил шәраитдә өлмәдән хошбәхт јашамаға үмид едирләр. Мәҝәр сиз дә әбәди јашамаг истәмәздинизнми? Бу тә’лимин бүтүн дүнјада белә ҝениш јајылмасыны нә илә изаһ етмәк олар? Доғруданмы әбәди јашамаг нә вахтса мүмкүн олаҹаг?

Мүгәддәс Јазылар ҝөстәрир ки, Јараданымыз лап әввәлдә — һәлә илк инсан ҹүтүнү јараданда, әбәди јашамаг истәјини инсанын шүурунда һәкк етмишдир. Мүгәддәс Китабда дејилир: ‘Аллаһ әбәдијјәти инсанларын үрәјинә гојду’ (Ваиз 3:11).

Хејирлә шәр нормаларыны мүәјјән етмәјә јалныз Аллаһын һүгугу вар. Әбәди јашамаг үчүн илк киши илә гадын бу факты гәбул етмәли идиләр. Әҝәр илк инсанлар буну етсәјдиләр, Јеһова онлары Еден бағында ‘әбәди јашамаға’ лајиг ҝөрәрди (Јарадылыш 2:8; 3:22).

Әбәди һәјат итирилди

Мүгәддәс Китабда дејилир ки, Аллаһ Еден бағында «хејирлә шәри билмә ағаҹыны битирди». Аллаһ Адәмлә Һәвваја бу ағаҹын мејвәләриндән јемәји гадаған етди. Мејвәдән једикләри тәгдирдә, онлар өлүмлә ҹәзаланаҹагдылар (Јарадылыш 2:9, 17). Адәмлә Һәвва мејвәни јемәсәјдиләр, Аллаһын хејирлә шәри мүәјјән етмәк һүгугуну гәбул етдикләрини ҝөстәрәрдиләр. Ағаҹын мејвәләриндән јемәләри исә, әксинә, ҝөстәрәрди ки, онлар Аллаһын бу һүгугуну рәдд едирләр. Адәмлә Һәвва Аллаһын ҝөстәришләринә әмәл етмәјәрәк Шејтанын тәрәфинә кечдиләр. Шејтан Аллаһын һөкмранлыг һүгугуна гаршы үсјан галдырмыш руһани шәхсијјәтдир. Нәтиҹәдә Аллаһ, илк киши илә гадыны дүзҝүн олараг әбәди јашамаға лајиг ҝөрмәди (Јарадылыш 3:1-6).

Аллаһ илк инсан ҹүтүнә һәјаты вә өлүмү, јә’ни мөвҹудлуғу вә ја јохлуғу тәклиф етди. Онларын итаәтсизлијинин нәтиҹәси өлүм олду, башга сөзлә, онларын мөвҹудлуғуна сон гојулду. Адәмлә Һәвва вә ја онларын нәсилләри сеһрли ички васитәсилә өмүрләрини узада, јахуд да өлмәз руһ шәклиндә јашамаға давам едә билмәздиләрa.

Адәмин үсјаны уҹбатындан биз, онун өвладлары әзијјәт чәкирик. Һәвари Павел бу үсјанын өзү илә ҝәтирдији нәтиҹәләри изаһ едир: «Ҝүнаһ тәк бир адам васитәсилә вә өлүм ҝүнаһ васитәсилә дүнјаја ҝирди, еләҹә дә өлүм бүтүн инсанлара кечди; чүнки һамы ҝүнаһ ишләтмишдир» (Ромалылара 5:12).

Әбәди һәјат гајтарылды

Һәвари Павел Адәмин өвладларынын вәзијјәтини биринҹи әсрдәки гулларынын вәзијјәтинә бәнзәтмишди. Адәмлә Һәвванын ушаглары валидејнләриндән ирсән алдыглары ҝүнаһа ҝөрә истәр-истәмәз «ҝүнаһын гуллары» кими доғулараг өлүмә мәһкум едилирдиләр (Ромалылара 5:12; 6:16, 17). Јеһова Аллаһ белә гулларын азадлығыны сатын алмаг үчүн гануни гүввәјә малик бир тәдбир ҝөрмәсәјди, вәзијјәт елә чыхылмаз олараг галаҹагды. Павел изаһ едир: «Бир нәфәрин [Адәмин] тәгсири үзүндән бүтүн инсанлар неҹә мәһкумијјәтә уғрадыларса, еләҹә дә, тәк бир Нәфәрин салеһлији сајәсиндә бүтүн инсанлара јашамаг үчүн бәраәт верилди». Инсанларын бәраәт газанмасы үчүн Иса Мәсиһ өз камил инсан һәјатыны «һамы үчүн фидијә верди». Јеһова Аллаһ инсанлары ‘мәһкумијјәтдән’ азад едән фидијәнин гануни гүввәсини гәбул етди (Ромалылара 5:16, 18, 19; 1 Тимотејә 2:5, 6).

Елә бу сәбәбдән дә алимләр инсанын ҝен кодларыны өјрәнмәклә әбәди һәјата һеч вахт јол ача билмәјәҹәкләр. Әбәди һәјатын сиррини башга јердә ахтармаг лазымдыр. Мүгәддәс Китабда дејилир ки, инсан өлүмүнүн сәбәби биоложи јох, әхлаги вә һүгуги амилләрә әсасланыр. Әбәди һәјаты бәрпа етмәк үчүн Исанын өдәдији фидијә гурбанлығы гануни гүввәјә маликдир. Фидијә гурбанлығы һәм дә Аллаһын салеһлији вә севҝи долу хејирхаһлығыны ҝөзәл тәзаһүр етдирир. Елә исә фидијә гурбанлығы кимә фајда ҝәтирәҹәк вә ким әбәди һәјата лајиг ҝөрүләҹәк?

Өлмәзлик ән’амы

Јеһова «әзәлдән ахырадәк» вар олан Аллаһдыр. О өлмәздир (Мәзмур 90:2). О, өлмәзлик ән’амыны илк дәфә Иса Мәсиһә бәхш едиб. Һәвари Павел изаһ едир: «Мәсиһ өлүләрдән дирилмиш олдуғундан артыг өлмәјәҹәк, өлүм артыг Онун үзәриндә һөкм сүрмәјәҹәкдир» (Ромалылара 6:9). Павел һәм дә јазырды ки, дүнја һакимләри арасында јалныз дирилмиш Иса Мәсиһ өлмәздир. О ‘әбәдидир’. Онун һәјаты ‘мәһведилмәздир’ (Ибраниләрә 7:15-17, 23-25, ЈД; 1 Тимотејә 6:15, 16).

Өлмәзлик ән’амыны башгалары да алыр. Ҝөјләрдә падшаһлыг едәҹәк, руһла мәсһ едилмиш мәсиһчиләр дә Иса кими дирилирләр (Ромалылара 6:5). Һәвари Јәһја јазырды ки, бу бөјүк шәрәфә јалныз 144 000 адам лајиг ҝөрүләҹәк (Вәһј 14:1). Онлар да өлмәзлик алырлар. Павел онларын дирилмәси барәсиндә ҝөрүн нә дејир: «Әт вә ган Аллаһын Сәлтәнәтини [Падшаһлығыны] мирас ала билмәз... шејпур чалынаҹаг вә өлүләр гејри-фани шәкилдә дириләҹәкләр, биз исә дәјишиләҹәјик. Чүнки бу фани варлығымыз гејри-фанилији ҝејмәли, бу өлүмлү варлығымыз өлмәзлији ҝејмәлидир». Белә дириләнләрин үзәриндә өлүм ҝүҹсүздүр (1 Коринфлиләрә 15:50-53; Вәһј 20:6).

Бу фикирдә чох дәрин мә’на вар. Мәләкләр руһани шәхсијјәт олмаларына бахмајараг, өлмәз дејилләр. Буну һарадан билирик? Мүгәддәс Китабда, Аллаһа гаршы баш верән үсјанда Шејтанын тәрәфини тутан руһани варлыгларын мәһв едиләҹәји дејилир (Матта 25:41). Исанын Падшаһлыг шәрикләри исә өлмәзлик ән’амыны алырлар. Бу ҝөстәрир ки, Јеһова онларын садиглијинә зәррә гәдәр дә шүбһә етмир.

Онда елә чыхыр ки, јер үзүндә јашамыш милјардларла адамдан јалныз 144 000 нәфәри әбәди һәјата лајиг ҝөрүләҹәк? Хејр. Нијә?

Јер үзүндәки Ҹәннәтдә әбәди һәјат

Мүгәддәс Јазыларын бир һиссәси олан «Вәһј» китабында ҝөзәл бир сәһнә тәсвир едилир. Сајы-һесабы билинмәјән бөјүк халга јер үзүндәки Ҹәннәтдә јашамаг нәсиб олур. Онларын арасында өлүб, амма сонрадан дириләнләр дә вар. Бу адамларын ҹан сағлығы вә ҹаванлығы јенидән өзләринә гајыдыр (Вәһј 7:9; 20:12, 13; 21:3, 4). Онлар ‘Аллаһын тахтындан чыхан бүллур кими парлаг бир һәјат сују ахан чаја’ тәрәф ҝедирләр. Чајын саһилиндә «һәјат ағаҹы» вар. «Онун јарпаглары халгларын шәфасы үчүндүр». Јеһова Аллаһ хејирхаһлыгла дә’вәт едир: «Сусајан гој ҝәлсин, арзу едән гој һәјат сујуну мүфтә ҝөтүрсүн» (Вәһј 22:1, 2, 17).

«Ағаҹ» вә «чај» кимјаҝәрләр вә тәдгигатчыларын әсрләр боју тапмаг арзусунда олдуглары дирилик сујуну вә ҹаванлыг чешмәсини билдирмир. Онлар бәшәријјәти јенидән камил һала ҝәтирмәк үчүн Аллаһын Иса Мәсиһ васитәсилә һәјата кечирдији тәдбирләри тәмсил едир.

Аллаһын нијјәти дәјишмәјиб. О истәјир ки, итаәткар бәшәријјәт јер үзүндә әбәди јашасын. Аллаһын нијјәти мүтләг јеринә јетәҹәк, чүнки О, сөзүнә садиг Аллаһдыр. Мәзмур 37:29 ајәсиндә дејилир: «Салеһләр өлкәни [«јер үзүнү», ЈД] мүлк олараг алаҹаг, онлар орада әбәди мәскән салаҹаг». Бу вә’ддән сонра ҝөјләрдә өлмәзлик аланларла бирликдә сәс-сәсә вериб неҹә охумајасан: «Еј Күлл-Ихтијар Рәбб Аллаһ! Сәнин әмәлләрин бөјүк вә харигул’адәдир. Еј милләтләрин Һөкмдары [«Әбәдилик Падшаһы», ЈД]! Сәнин јолларын доғру вә һәгигидир. Ја Рәбб! Ким Сәндән горхмајаҹаг вә Сәнин адыны иззәтләндирмәјәҹәкдир? Чүнки јалныз Сән мүгәддәссән» (Вәһј 15:3, 4).

Сиз дә гијмәтли әбәди һәјат ән’амыны алмаг истәјирсинизми? Елә исә ‘Әбәдилик Падшаһына’ садиг вә итаәткар олмалы, Јеһова Аллаһ вә әбәди һәјата јол ачан Иса Мәсиһ һаггында билик алмалысыныз. Аллаһын хејир вә шәрлә бағлы нормаларыны гәбул етмәјә һазыр оланларын һамысы «әбәди һәјат» ән’амыны алаҹаг (Јәһја 17:3).

[Һашијә]

[5-ҹи сәһифәдәки чәрчивә/шәкилләр]

Әбәди һәјат дарыхдырыҹы олаҹаг?

Бә’зиләри дејир ки, әбәди һәјат чох дарыхдырыҹы олаҹаг. Һәр ҝүн ејни шејләр баш верәҹәк, инсанларын да иши-пешәси бош-бошуна вахт кечирмәкдән ибарәт олаҹаг. Ола билсин, белә инсанлар дүшүнүрләр ки, һәјат индики кими өз ахары илә ҝедәҹәк, шәраит дәјишмәјәҹәк. Она ҝөрә дә онлар үчүн әбәди һәјат бош вә мә’насыз ҝөрүнүр. Амма Аллаһ вә’д едир ки, бәрпа едәҹәји Ҹәннәтдә инсанлар ‘әмин-аманлығын боллуғундан зөвг тапаҹаглар’ (Мәзмур 37:11). Бу ҹүр шәраитдә инсанлар Јеһованын јаратдығы варлыглары өјрәнәҹәк, баҹарыг вә габилијјәтләрини мүкәммәлләшдирәҹәк, бу ҝүн арзуламаға белә ҹүр’әт етмәдикләри тәдгигатлар вә башга мараглы шејләрлә мәшғул олаҹаглар.

Һәјатын узадыламасына һәср едилмиш тәдгигат үзәриндә ишләјән Кембриҹ университетинин ҝенетик-алими Доктор Обри де Греј өз мүшаһидәләри илә бөлүшүр: «Тәһсилли вә пешәкар адамлар һеч вахт һәјатдан безмирләр. Онлар даима јени шејләр өјрәнмәк арзусундадырлар». Бунунла белә, Аллаһын Кәламында дејилир ки, «инсан Аллаһын етдији иши әввәлдән ахыра гәдәр анлаја билмәз» (Ваиз 3:11).

[6-ҹы сәһифәдәки чәрчивә/шәкил]

Өлмәз истәк

Месопотамијада ерамыздан әввәл тәхминән икинҹи минилликдә јаранмыш Ҝилгамеш һаггындакы дастанда әбәди ҹаванлыг ахтарышларындан бәһс едилир. Гәдим мисирлиләр руһларын бир ҝүн јенидән өз бәдәнләринә гајыдаҹағына инандыглары үчүн өлүләри мумијалајырдылар. Буна ҝөрә дә онлар бә’зи сәрдабәләри мүхтәлиф әшјаларла долдурурдулар ки, өлүләр онлардан «ахирәт дүнјасында» истифадә едә билсинләр.

Артыг ерамыздан әввәл сәккизинҹи әсрдә чинли кимјаҝәрләр арасында бәдәнин өлмәзлији тәсәввүрү ҝениш јајылмышды. Ерамыздан әввәл дөрдүнҹү әсрдә исә онлар өлмәзлијә наил олмаг үчүн сеһрли ичкиләрин көмәк етдијинә инанмаға башладылар. Орта әср Авропа вә әрәб кимјаҝәрләри дә дирилик сујуну тапмаға чалышыр, бә’зиләри һәтта өзләриндән белә ичкиләр ујдурурдулар. Онларын һазырладыглары бә’зи дәрманларын тәркибиндә арсен, ҹивә вә күкүрд кими кимјәви маддәләр варды. Ким билир, бу маддәләрдән нә гәдәр адам зәһәрләнмишдир!

Һәмчинин бир вахтлар ҝәнҹлик чешмәси һаггында әфсанәләр ҝәзирди. Инсанлар бу чешмәдән ичиб ҹаванлыг гүввәсини бәрпа едәҹәкләринә инанырдылар.