Јеһова сәхавәтли бәндәсини бол-бол хејир-дуаландырыр
ЈАРАДАНЫМЫЗ инсанлары дәјәрли әнам олан ирадә азадлығы илә хәлг едиб. Вә О, өз азадлығындан һәгиги ибадәт, Онун мүгәддәс адыны уҹалтмаг вә әзәли нијјәтини дәстәкләмәк наминә истифадә едән бәндәләрини бол-бол хејир-дуаландырыр. Јеһова истәмир ки, биз Она горху вә мәҹбуријјәтдән ирәли ҝәләрәк ибадәт едәк. Әксинә, О, саф мәһәббәт вә дәрин миннәтдарлыг һиссиндән ирәли ҝәләрәк едилән ибадәтдән разы галыр.
Мәсәлән, исраиллиләр Сина сәһрасында оланда Јеһова онлара ибадәт јери тикмәји тапшырыб демишди: «Өз араныздан Рәббә бир ианә топлајын. Гој көнлү истәјән һәр кәс Рәббә белә ианә ҝәтирсин» (Чых. 35:5). Һәр бир исраилли ҝүҹү чатан гәдәр көнүллү ианә едә биләрди. Нә вә нә гәдәр ианә етмәләриндән асылы олмајараг, бу ианәләр Аллаһын бујурдуғу ишдә лајигли шәкилдә истифадә едиләҹәкди. Бәс халг бу чағырыша неҹә јанашды?
«Үрәјинә тохунан вә көнлү истәјән һәр адам» истәдији гәдәр ианә етди. Кишиләр вә гадынлар Јеһованын бујурдуғу иш үчүн көнүллү олараг санҹаглар, сырғалар, үзүкләр, гызыл, ҝүмүш, тунҹ, бәнөвшәји, түнд гырмызы вә ал рәнҝли иплик, инҹә кәтан, кечи јуну, гырмызы бојанмыш гоч дәриләри, суити дәриләри, әбришим ағаҹы, даш-гаш, балзам вә зејтун јағы ҝәтирдиләр. Нәтиҹәдә, «бүтүн иши ҝөрмәк үчүн хаммал лазыми мигдардан артыг иди» (Чых. 35:21—24, 27—29; 36:7).
Јеһованы даһа чох мәмнун едән ҝәтирилән ианәләр јох, тәмиз ибадәти дәстәкләјәнләрдә ҝөрдүјү әһвал-руһијјәдир. Бу инсанлар өз вахтларыны вә гүввәләрини дә әсирҝәмирдиләр. Мүгәддәс Китабда дејилир ки, «үрәји һикмәтлә долу бүтүн гадынлар өз әлләри илә [әјирирди]». Бәли, «бу иши үрәкдән ҝөрмәк истәјән баҹарыглы гадынлар кечи јуну [әјирирдиләр]». Үстәлик, Јеһова Бесалелә «һикмәт, дәрракә, билик вә һәр ҹүр [мәһарәт]» вермишди. Доғрудан да, Аллаһ Бесалеллә Оһолиава тапшырылмыш бүтүн ишләри ҝөрмәләри үчүн лазыми габилијјәт вермишди (Чых. 35:25, 26, 30—35).
Јеһова исраиллиләри ианә вермәјә тәшвиг едәндә там әмин иди ки, «көнлү истәјән һәр кәс» һәгиги ибадәти дәстәкләјәҹәк. О да онлары Өз һимајәси алтында шад-хүррәм јашадаҹаг. Бунунла Јеһова ҝөстәрир ки, О, хидмәтчиләринин әлиачыглығыны гијмәтләндирир вә онлар Онун ирадәсини јеринә јетирәркән һеч нәјә мөһтаҹ галмајаҹаглар (Мәз. 34:9). Јеһова сәнин дә Она хидмәтдә ҝөстәрдијин сәхавәтлилији мүтләг хејир-дуаландыраҹаг.
ОХУҸУЛАРЫН СУАЛЛАРЫ
Ҝөрүнүр, чох вахт әрләр ушагларын тәлим-тәрбијәсини арвадларынын өһдәсинә бурахырлар. Мүгәддәс Китабда бу һагда нә дејилир? Һәгигәтәнми, бу «арвад ишидир»?
▪ Бир чох өлкәләрдә кишиләр һесаб едирләр ки, ушагларын тәлим-тәрбијәси илә јалныз арвадлар мәшғул олмалыдыр. Лакин Мүгәддәс Китаб бу фикри дәстәкләмир, орада конкрет дејилир ки, бу, һәр ики валидејнин мәсулијјәтидир (Сүл. мәс. 1:8).
Етираф етмәлијик ки, аиләдән-аиләјә вәзијјәт дәјишир. Чох вахт әр аиләсини доландырмаг үчүн бүтүн ҝүнү ишләмәли олур вә евдә тапылмыр. Әксәр һалларда гадынлар бүтүн ҝүнү евдә олур, аиләнин хошбәхт вә фираван олмасына чалышырлар. Әҝәр о, ушаглары илә ҝүн әрзиндә әриндән даһа чох вахт кечирирсә, тәбии ки, ушаглара лазыми тәлим-тәрбијәни өзү вермәли олур.
Лакин әксәр гадынлар ҝилејләнирләр ки, әрләри евдә оланда да ушагларын тәрбијәси илә мәшғул олмурлар.
Мүгәддәс Китабда ушагларын тәлим-тәрбијәси һагда валидејнләр үчүн мүдрик вә фајдалы мәсләһәтләр вар. Мәсәлән, орада дејилир: «Ушаға тәрбијә вер ки, лајигли јол тутсун, о гоҹаланда да бу јолдан дөнмәз. Оғлуна тәрбијә вер ки, ҹанын динҹ олсун, көнлүн бундан ләззәт алсын» (Сүл. мәс. 22:6; 29:17). Аллаһ бу мәсулијјәти һәм атанын, һәм дә ананын үзәринә гојур вә ушаглара белә нәсиһәт верир: «Оғлум, атанын әмрини јеринә јетир, ананын өјрәтдикләрини атма. Доғма атана гулаг ас, гоҹа анана хор бахма» (Сүл. мәс. 6:20; 23:22). Демәли, ата бүтүн ҝүнү евдә олмаса да, вахташыры олараг ушагларын тәрбијәси илә марагланмалыдыр. Чүнки атанын иши јалныз евә чөрәк ҝәтирмәк дејил.
Лакин о, евә јорғун ҝәлиб башы динҹ олмасыны истәјә биләр. Буна ҝөрә дә о, ушагларын јаратдығы ҝүндәлик проблемләри арвадынын үстүнә атараг дејә биләр: «Онларла өзүн мәшғул ол. Бүтүн ҝүнү онларын јанындасан вә онлара нә лазым олдуғуну сән јахшы биләрсән». Ола билсин, ана ҝүн әрзиндә әлиндән ҝәләни едир. Лакин гадын ҝөзләјир ки, әри евә ҝәләндә ушагларын тәрбијәси илә бир аз да о мәшғул олсун. Бунунла о, өз мәһәббәтини вә гајғысыны ҝөстәрмиш олар.
Бундан әлавә, Аллаһ ушаглара тәлим-тәрбијә вермәкдә әсас мәсулијјәти бир аилә башчысы кими атанын үзәринә гојуб. Аллаһын Кәламында дејилир: «Еј аталар, сиз дә өвладларынызы гәзәбләндирмәјин, анҹаг онлары Рәббин тәрбијә вә өјүдү илә бөјүдүн» (Ефес. 6:4). Мүгәддәс Китабда Јеһованын вердији тәрбијә атанын вердији тәрбијә вә ја ҹәза илә мүгајисә едилир. Бу тәрбијәни вә ја ҹәзаны гәбул едән ушагда һөрмәт вә сүлһүн бәһрәси јетишир (Ибр. 12:7—11).
Лакин бу о демәк дејил ки, әр евә ҝирән кими ушағын тәрбијәси илә анҹаг о мәшғул олмалыдыр. Чүнки Мүгәддәс Китаб бу мәсулијјәти әр-арвад арасында вахта ҝөрә бөлүшдүрмүр. Мәсулијјәт һәм әрин, һәм дә арвадын үзәринә дүшдүјү үчүн онлар бир-бири илә әмәкдашлыг етмәли, бир-биринә анлајышла јанашмалыдырлар. Онлар дәрк етмәлидирләр ки, Мүгәддәс Јазыларын үзәрләринә гојдуғу мәсулијјәтә әсасән, һәр икиси дә истәнилән вахт ушагларына көмәк едә вә тәлим-тәрбијә верә биләрләр (Ганун. т. 11:18—21). Әрлә-арвад бу ишдә әмәкдашлыг етсәләр, аиләдә хошбәхтлик вә әмин-аманлыг һөкм сүрәҹәк. Шәксиз, ушаглар да һәр ики валидејнин мәһәббәтлә вердији тәрбијәдән фајдаланаҹаглар. Әр дә ҝөрәҹәк ки, арвадын һеч бир шикајәти јохдур вә о, әринин мәһәббәтиндән вә дәстәјиндән мәмнундур.
Ушагларын тәлим-тәрбијәсини арвадларын үстүнә атмаг адәти олан бир ҹәмијјәтдә вә ја өлкәдә белә Јараданымызын илһамланмыш Кәламына риајәт етмәк ән ағыллы һәрәкәтдир вә бунун фајдасы чохдур. Демәли, ушаглара тәлим-тәрбијә вермәк «арвад иши» јох, һәр ики валидејнин, һәм ананын, һәм дә атанын ишидир.