Јанлыш дүшүнҹә тәрзинә мүгавимәт ҝөстәрин!
ЧОХ әсрләр бундан әввәл, һөрмәт саһиби олан гәбилә башчысы Әјјубун башына чохлу бәдбәхтликләр ҝәлән заман, үч досту Елифаз, Билдад вә Софар јанына ҝәлиб, дәрдинә шәрик олмаг вә ону овутмаг истәдиләр (Әјјуб 2:11). Араларында даһа чох сөзү кечән вә еһтимал ки, ән бөјүјү Елифаз иди. Сөзә биринҹи о башлады вә онун диҝәрләринә нисбәтән демәјә сөзү даһа чох иди. Елифаз һәр үч нитгиндә һансы дүшүнҹә тәрзини әкс етдирди?
Бир дәфә јашадығы фөвгәлтәбии һадисә һагда хатырлајараг, Елифаз дејир: «Гаршымдан бир руһ кечди, бүтүн түкләрими үрпәтди. Руһ дајанды, бунун нә олдуғуну билмәдим. Ҝөзләримин өнүндә бир сурәт дурурду, сүкунәтин ичиндән бир сәс ешитдим» (Әјјуб 4:15, 16). Елифазын дүшүнҹәсинә тә’сир едән һансы «руһ» иди? Ондакы тәнгиди әһвал-руһијјәдән ҝөрүнүр ки, бу, гәтијјән Аллаһын салеһ мәләји ола билмәзди (Әјјуб 4:17, 18). Һәмин руһ пис руһани варлыг иди. Әкс тәгдирдә, Јеһова Елифазы вә онун үч достуну јалан сөзләринә ҝөрә мәзәммәт етмәзди (Әјјуб 42:7). Бәли, Елифаз ҹинләрин тә’сири алтында иди. Онун сөзләриндә Аллаһа тамамилә јад олан дүшүнҹә тәрзи әкс олунурду.
Елифазын бу сөзләринин архасында һансы нијјәти ҝөрмәк олар? Өзүмүзү јанлыш дүшүнҹә тәрзиндән горумаг нәјә ҝөрә ваҹибдир? Вә биз бу ҹүр мәнфи фикирләрә неҹә мүгавимәт ҝөстәрә биләрик?
«Аллаһ бәндәләринә ҝүвәнмир»
Елифазын нитгинин һәр үчүндә дә белә бир фикир ирәли сүрүлүр: Аллаһ о дәрәҹәдә тәләбкар вә фикриндән дөнмәздир ки, хидмәтчиләриндән киминсә Ону разы сала билмәси мүмкүн дејил. Елифаз Әјјуба дејир: «Аллаһ бәндәләринә ҝүвәнмир, мәләкләриндә белә, сәһв ҝөрүр» (Әјјуб 4:18). Сонра исә Елифаз Аллаһ һаггында әлавә едир: ‘Аллаһ мүгәддәсләринә белә, е’тибар етмир, ҝөјләр белә, Онун ҝөзүндә тәмиз дејил’ (Әјјуб 15:15). О, һәтта белә бир суал да верир: «Сәнин салеһлијиндән Күлли-Ихтијар нә ләззәт алыр?» (Әјјуб 22:3). Билдад исә Елифазын сөзләрини тәкрар едир: ‘Онун ҝөзүндә ај белә, парлаг дејил, улдузлар белә, пак дејил’ (Әјјуб 25:5).
Бу ҹүр фикирләрдән өзүмүзү горумалыјыг. Әкс тәгдирдә, Аллаһын биздән мүмкүн олмајан шејләр тәләб етдијини дүшүнмәјә башлаја биләрик. Буна бәнзәр бахышлар Јеһова илә гијмәтли мүнасибәтләримизи алт-үст едир. Бәс бу кими фикирләрә јол верәриксә, мүәјјән мәсләһәт алдыгда неҹә мүнасибәт ҝөстәрәҹәјик? Белә вәзијјәтдә хејирхаһ бир мәсләһәти һәлимликлә гәбул етмәк әвәзинә, ола билсин, үрәјимиздә ‘Рәббә һиддәтләнәҹәк’ вә Ондан инҹијәҹәјик (Сүлејманын мәсәлләри 19:3). Бу заман руһанилијимиз үчүн һәгигәтән ҹидди тәһлүкә јарана биләр!
«Инсан Аллаһа фајда верә биләрми?»
Аллаһын гәддар вә фикриндән дөнмәз олдуғуну дүшүнмәк инсанларын Онун ҝөзүндә һеч бир дәјәрә малик олмамасы фикриндән ирәли ҝәлир. Үчүнҹү дәфә нитг сөјләјән заман Елифаз сорушур: «Инсан Аллаһа фајда верә биләрми? Мүдрик адам Она фајда верәрми?» (Әјјуб 22:2). Елифаз, инсанын Аллаһын ҝөзүндә лазымсыз олдуғуну дүшүнүрдү. Билдад да буна бәнзәр фикир сөјләјир: «Фани инсан Аллаһ гаршысында неҹә салеһ ола биләр? Гадындан доғулан неҹә тәмиз ола биләр?» (Әјјуб 25:4). Белә сөзләрлә онлар Әјјубун, ади бир инсан олдуғуна бахмајараг, өзүнүн Аллаһын гаршысында салеһ олдуғуну дүшүнмәсини мүһакимә едирдиләр.
Бу ҝүн бә’зиләри өзләрини лазымсыз вә һеч нәјә јарамајан һесаб едәрәк мә’јуслуға гапылырлар. Еһтимал ки, буна сәбәб онларын алдыглары тәрбијә, һәјатын ҝәрҝинлији, јахуд да милли-етник нифрәт һиссләри олмушдур. Анҹаг Шејтан вә онун ҹинләри инсанын алчалдығыны вә руһдан дүшдүјүнү ҝөрәндә һәзз алырлар. Һәр шејә Гадир олан Аллаһы разы салмаг ҹәһдинин әбәс олдуғуна инсаны инандыра билдикдән сонра, ону бүдрәтмәк асандыр. Вахт кечдикҹә, һәмин инсаны ‘ахын ајыра’, һәтта ‘јашајан Аллаһдан узаглашадыра’ биләр (Ибраниләрә 2:1; 3:12).
Јаш вә сағламлыгла әлагәдар проблемләр ортаја чыхдыгда инсана елә ҝәлә биләр ки, онларын инди Аллаһын Падшаһлығы наминә етдикләри ҝәнҹ, сағлам вә гүввәтли олдуғу заман етдикләри илә мүгајисәдә дәјәрсиздир. Аллаһын лүтфүнү газанмаг үчүн ҝөстәрдијимиз сә’јин әбәс олдуғуна бизи кимин инандырмаг истәдијини јадда сахламаг ваҹибдир. Буну едән Шејтан вә онун ҹинләридир. Бу кими фикирләрә мүгавимәт ҝөстәрмәлијик.
Мәнфи фикирләрә неҹә мүгавимәт ҝөстәрә биләрик?
Шејтан Әјјубу чох бәлалара дүчар етди. Анҹаг Әјјуб деди: «Сизин сөзләринизи әсла тәсдиг етмәјәҹәјәм, сон нәфәсимә гәдәр камиллијимдән [нөгсансызлығымдан] әл чәкмәјәҹәјәм» (Әјјуб 27:5). Аллаһы севдији үчүн, нәјин баһасына олурса-олсун, Әјјуб Она олан сәдагәтини горујуб сахламаға гәрарлы иди. О, өз гәрарында гәти иди. Зәрәрли фикирләрлә мүбаризәдә Аллаһын мәһәббәтинин бүтүн дәринлијини дәрк етмәк вә Јараданымыза миннәтдар олмаг чох ваҹибдир. Биз дә Аллаһа олан мәһәббәтимизи мөһкәмләндирмәлијик. Бунун үчүн мүнтәзәм олараг Аллаһын Кәламыны өјрәнмәли вә дуа васитәсилә охудугларымызын үзәриндә дүшүнмәлијик.
Мисал үчүн, Јәһја 3:16 ајәсиндә дејилир: «Аллаһ дүнјаны елә севди ки, ваһид Оғлуну она верди». Јеһованын инсанлара олан мәһәббәти өлчүјә ҝәлмәздир, О, буну дәфәләрлә сүбут едиб. Кечмишдәки нүмунәләр үзәриндә дүшүнәндә Јеһоваја олан мәһәббәтимиз вә миннәтдарлығымыз артыр, бу исә бизә лазымсыз, ҹансыхыҹы фикирләрлә мүбаризәдә көмәк едир.
Содом вә Һоморраја һөкм кәсилән заман, Јеһованын Ибраһимлә неҹә рәфтар етдијини хатырлајын. Ибраһим дүз сәккиз дәфә Аллаһа Онун вердији гәрарларла бағлы суаллар верди. Лакин Јеһова һеч бир дәфә дә олсун ону мәзәммәт етмәди вә она әсәбиләшмәди. Әксинә, Онун сөзләри Ибраһимә раһатлыг вә тәсәлли верди (Јарадылыш 18:22-33). Даһа сонра, Аллаһ Луту аиләси илә бирликдә Содомдан чыхаран заман, о, дағлара дејил, јахынлыгдакы шәһәрә гачмағы хаһиш етди. Јеһова ҹаваб верди: «Сәнин хатиринә буну да едәрәм: дедијин шәһәри дағытмарам» (Јарадылыш 19:18-22). Бу һадисәләрдән Јеһова һаггында нә өјрәнирик? Мәҝәр О, залым, гәддар вә инсанлардан һәддиндән артыг тәләб едән Аллаһа охшајырмы? Хејр. Әксинә, бу һадисәләр Күлл-Ихтијар Аллаһын инсанлара гаршы нә гәдәр ҹомәрд, мәрһәмәтли вә хејирхаһ олдуғуна әмин едир.
Һарунун, Давудун вә Исраил падшаһы Менашшенин нүмунәси, Аллаһын биздә ҝүнаһлар ахтардығына вә Ону разы салмағын мүмкүн олмадығына даир ирәли сүрүлән фикрин јалан олдуғуну сүбут едир. Һарун үч дәфә ҹидди сәһвә јол вермишди. О, гызыл дана дүзәлтмиш, Мусаја гаршы үсјан галдыран баҹысына гошулмуш вә Меривада Јеһоваја иззәт вермәмишди. Бунунла белә, Аллаһ ондакы һәр бир јахшы шеји гијмәтләндирди вә һәјатынын сонуна гәдәр баш каһин олараг галмасына изин верди (Чыхыш 32:3, 4; Сајлар 12:1, 2; 20:9-13).
Давуд падшаһ ағыр ҝүнаһлар ишләтмишди. О, зина етмиш, ҝүнаһсыз инсаны өлдүрмәк үчүн план гурмуш вә ганунсуз олараг әһалини сијаһыја алмышды. Лакин Јеһова онун пешманчылығыны нәзәрә алды вә Падшаһлыг әһдинә садиг галараг, Давудун өмрүнүн сонунадәк падшаһлыг етмәсинә иҹазә верди (2 Шамуел 12:9; 1 Салнамәләр 21:1-7).
Јәһуди падшаһы Менашше Баала гурбанҝаһлар уҹалдыр, оғулларыны оддан кечирир, спиритизмә ҝөз јумур вә Аллаһын мә’бәдинин һәјәтләриндә јаланчы аллаһлара гурбанҝаһлар тикдирирди. Лакин даһа сонра сәмими гәлбдән төвбә едәндә, Јеһова ону бағышлады, әсирликдән гуртарды вә падшаһлыг һакимијјәтини она ҝери гајтарды (2 Салнамәләр 33:1-13). Мәҝәр Аллаһы разы салмаг мүмкүн олмасајды, О бу гәдәр ишләри едәрдими? Әлбәттә јох!
Иттиһамчынын өзү ҝүнаһкардыр
Шејтанын өзүнә хас олан хүсусијјәтләри Јеһоваја аид етмәси тәәҹҹүблү дејил. О, амансыз вә гәддардыр. Буну, гәдимдә јаланчы аллаһлара ибадәт едәнләрдән өз ушагларыны гурбан ҝәтирмәләринин тәләб олунмасындан ајдын ҝөрмәк олар. Дөнүк исраиллиләр өз оғул вә гызларыны одда јандырырдылар, һалбуки белә бир шеј Јеһованын һеч ағлына белә ҝәлмәмишди (Јеремја 7:31).
Инсанларда чатышмазлығы ахтаран Јеһова дејил, Шејтандыр. Вәһј 12:10 ајәсиндә Шејтан «гардашларымызын иттиһамчысы, онлары Аллаһымызын өнүндә ҝеҹә вә ҝүндүз иттиһам едән» адланыр. Диҝәр тәрәфдән исә, мәзмурчу Јеһова һаггында белә тәрәннүм етмишди: «Ја Рәбб, бизим тәгсирләримизи сијаһыја алсајдын, еј Худавәнд, ким бунун гаршысында дајана биләр? Амма Сән бағышлајансан» (Мәзмур 130:3, 4).
Јанлыш дүшүнҹә тәрзинин мөвҹуд олмајаҹағы бир вахт
Ким билир, Шејтан Иблис вә онун ҹинләри ҝөјдән атыланда, мәләкләр неҹә дә бөјүк јүнҝүллүк һисс етмишләр! (Вәһј 12:7-9). Бундан сонра пис руһлар Јеһованын мәләкләрдән ибарәт олан аиләсинә артыг зәрәр вура билмирдиләр (Даниел 10:13).
Тезликлә јер үзүндә бүтүн инсанлар шадланаҹаглар. Әлиндә дибсиз дәринликләрин ачары вә бөјүк зәнҹир олан ҝөјдән енән бир мәләк, Шејтаны вә онун ҹинләрини зәнҹирләјәҹәк вә дибсиз дәринликләрә атаҹаг, јә’ни зәрәрсиз һала салаҹаг (Вәһј 20:1-3). Бунларын һамысы инсанларын һәјатыны неҹә дә јүнҝүлләшдирәҹәк!
Һәләлик исә, биз јанлыш дүшүнҹә тәрзинә мүгавимәт ҝөстәрмәлијик. Әҝәр бу кими фикирләрин ҝизлиҹә шүурумуза дахил олдуғуну ҝөрүрүксә, онлары рәдд етмәк вә Јеһованын бизи неҹә чох севдији һагда дүшүнмәк лазымдыр. Онда ‘Аллаһын һәр ҹүр ағылдан үстүн олан сүлһү Мәсиһ Иса васитәсилә үрәкләримизи вә дүшүнҹәләримизи горујаҹагдыр’ (Филипилиләрә 4:6, 7).
[30-ҹу сәһифәдәки шәкил]
Лут Күлл-Ихтијар Аллаһын инсанлара гаршы нә гәдәр ҹомәрд, мәрһәмәтли вә хејирхаһ олдуғуну өјрәнди.
[32-ҹи сәһифәдәки шәкил]
Әјјуб јанлыш дүшүнҹә тәрзинә мүгавимәт ҝөстәрди.