Чохлу мигдарда шәраб истеһсал етмәк үчүн Исраил бағбанлары тәнәкләрә јахшы гуллуг етмәли идиләр. Пејғәмбәр Јешајанын китабында исраилли үзүмчүнүн јамаҹдакы торпағы белләјиб ири дашлардан тәмизләмәси вә ‘сечмә мејнәләр әкмәси’ тәсвир едилир. О, бу дашлардан һасар һөрә биләрди. Белә һасар үзүмлүјү мал-гарадан, түлкүләрдән, габанлардан вә оғрулардан горујурду. Үзүмчү үзүмсыхан дүзәлдир, мәһсул јығымы дөврүндә үзүмлүјү хүсусилә горумаг үчүн, јахшы сәринлик сахлајан балаҹа бир гүллә тикирди. Јалныз белә зәһмәтдән сонра үзүмчү бол мәһсул ала биләрди (Јешаја 5:1, 2)a.

Јешаја пејғәмбәр «Исраил нәсли»ни «ҹыр үзүм», јахуд пис, хараб ҝиләләр јетирән ‘үзүм бағына’ бәнзәтди (Јешаја 5:2, 7). Ҹыр үзүм беҹәрилән үзүмдән чох хырдадыр, онун ҝиләләри әтсиз вә тумлу олур. Ҹыр үзүм шәраб истеһсалына вә јемәјә јарамадығы кими, онунла символизә едилән халг да Аллаһа дөнүк чыханда салеһлик јох, һагсызлыг мејвәси ҝәтирир. Амма бунда үзүмчүнүн тәгсири јохдур. Халгынын јахшы бар јетирмәси үчүн, Јеһова әлиндән ҝәләни етди. О, сорушур: «Бағым үчүн даһа нә етмәлијәм?» (Јешаја 5:4).