Гүдрәтли пејғәмбәри Насирәдә дә гәбул етмирләр

Иса Мәсиһ бу ҝүн чохлу ишләр ҝөрүб. Гајыгла Декаполдан гајыдандан сонра ганахмадан әзијјәт чәкән гадыны сағалдыб вә Јаирин гызыны дирилдиб. Амма ҝүн һәлә сона чатмајыб. Јаирин евиндән гајыданда ики нәфәр кор киши онун далынҹа дүшүб бәркдән гышгырыр: «Давуд Оғлу, бизә рәһмин ҝәлсин!» (Мәтта 9:27).

«Давуд Оғлу» демәклә бу кишиләр Исанын Давуд падшаһын тахт-таҹынын вариси вә вәд едилмиш Мәсиһ олдуғуна инандыгларыны ҝөстәрирләр. Амма Иса пејғәмбәр өзүнү ешитмәмәзлијә вурур, чүнки онларын нә дәрәҹәдә истәдијини јохламаг фикриндәдир. Онлар, һәгигәтән дә, пејғәмбәрдән әл чәкмирләр. О, евә ҝирәндә онлар да ичәри дахил олурлар. О, бу адамлардан сорушур: «Инанырсыныз ки, мән буну едә биләрәм?» Онлар әминликлә ҹаваб верирләр: «Бәли, Аға, инанырыг». Онда Иса пејғәмбәр онларын ҝөзләринә тохунуб дејир: «Гој инандығыныз кими олсун» (Мәтта 9:28, 29).

Онларын ҝөзләри дәрһал ачылыр. Пејғәмбәр башгаларына тапшырдығы кими, онлара да бәрк-бәрк тапшырыр ки, бу барәдә һеч кимә һеч нә данышмасынлар. Амма онлар севиндикләриндән буну бүтүн ел-аләмә јајырлар.

Бу кишиләр ҝедәр-ҝетмәз ҹамаат Иса пејғәмбәрин јанына ҹинә тутулмуш бир адам ҝәтирир, ҹин ону лал едиб. Пејғәмбәр ҹини гован кими бу адамын дили ачылыр. Ҹамаат һејрәтлә дејир: «Индијәҹән Исраилдә белә шеј олмајыб». Бурада фәрисиләр дә вар. Онлар мөҹүзәләрин олдуғуну инкар едә билмирләр, амма бу дәфә дә Иса пејғәмбәрин ҝөстәрдији мөҹүзәләрин Аллаһдан олдуғуну даныб ону иттиһам едирләр: «Бу адам ҹинләрин һөкмдарынын әли илә ҹин говур» (Мәтта 9:33, 34).

Бундан бир аз сонра Иса Мәсиһ боја-баша чатдығы Насирәјә јолланыр, бу сәфәр шаҝирдләри дә онунладыр. Тәхминән бир ил габаг о, бурада синагогда тәлим вермишди. Әввәлҹә, ҹамаат онун хош сөзләрини һејрәтлә динләмиш, сонра исә вердији тәлимдән гәзәбләнәрәк ону өлдүрмәк истәмишди. Анҹаг Мәсиһ кечмиш гоншуларына көмәк етмәјә јенә дә ҹәһд ҝөстәрир.

Шәнбә ҝүнү о јенидән синагога тәлим вермәјә ҝедир. Ону динләјәнләрин чоху һејрәтә ҝәлиб сорушурлар: «Бу адамда бу гәдәр һикмәт һарадандыр? Бу мөҹүзәләри кимин ҝүҹү илә едир? Мәҝәр бу, дүлҝәрин оғлу дејил? Анасынын да ады Мәрјәм дејил? Мәҝәр бу, Јагуб, Јусиф, Шимон вә Јәһуданын гардашы дејил? Бүтүн баҹылары да арамызда дејилләрми? Елә исә бу адамда бүтүн бунлар һарадандыр?» (Мәтта 13:54—56).

Онлар Иса пејғәмбәрә бир јерлиләри кими бахырлар. Онлар дүшүнүрләр: «Ахы о, ҝөзүмүзүн габағында бөјүјүб. Неҹә Мәсиһ ола биләр?» Бүтүн сүбут-дәлилләрә, ондакы һикмәтә вә ҝөстәрдији мөҹүзәләрә бахмајараг, онлар Иса пејғәмбәри гәбул етмирләр. Һәтта гоһум-әгрәбасы ону таныдығы үчүн она инанмыр. Бу сәбәбдән Иса пејғәмбәр дејир: «Пејғәмбәрин һөрмәт ҝөрмәдији јер варса, о да өз јурду, өз евидир» (Мәтта 13:57).

Иса пејғәмбәр онларын бу имансызлығына мәәттәл галыр. Буна ҝөрә дә о, Насирәдә ҹәми бир нечә хәстәнин үзәринә әлини гојуб сағалдыр вә даһа бир дә орада мөҹүзә ҝөстәрмир (Марк 6:5, 6).