Тәбиәт гүввәләри үзәриндә ихтијар саһиби

Иса пејғәмбәрин мөҹүзә илә минләрлә инсаны једиздирмәси ҹамаата ҝүҹлү тәсир бағышлајыр. Онлар белә гәнаәтә ҝәлирләр ки, о, «доғрудан да, дүнјаја ҝәлмәли олан Пејғәмбәрдир», Мәсиһдир вә ондан чох ҝөзәл рәһбәр чыхар (Јәһја 6:14; Ганунун тәкрары 18:18). Буна ҝөрә дә ону тутуб падшаһ етмәк истәјирләр.

Иса пејғәмбәр онларын нијјәтиндән һалидир. О, ҹамааты бурахыр вә шаҝирдләринә бујурур ки, гајыға миниб ҝери гајытсынлар. Бәс онлар һансы истигамәтдә ҝедәҹәкләр? Онлар Бејтсәјдаја, орадан исә Кәфәрнаһума јолланаҹаглар. Иса Мәсиһ исә даға галхыр вә бүтүн ҝеҹәни Аллаһа дуа едир.

Дан јери сөкүләндә ајын ишығында Иса пејғәмбәр узагдан гајығы ҝөрүр. Ҝүҹлү күләк әсдији үчүн дәниз тәлатүмлүдүр. Гаршыдан әсән күләк шаҝирдләри ирәли үзмәјә гојмур (Марк 6:48). Иса пејғәмбәр дағдан ениб сујун үзү илә онлара тәрәф ҝетмәјә башлајыр. Гајыг артыг саһилдән беш-алты километр араланыб (Јәһја 6:19). Пејғәмбәр гајыға чатанда өзүнү елә апарыр ки, ҝуја онлардан јан кечиб ҝетмәк истәјир. Шаҝирдләр ону ҝөрәндә бунун кабус олдуғуну дүшүнүрләр вә бәркдән гышгырырлар (Марк 6:49).

Иса пејғәмбәр онлары сакитләшдирир: «Мәнәм, горхмајын, ҹәсарәтли олун!» Бутрус дејир: «Аға, әҝәр сәнсәнсә, мәнә әмр ет сујун үстү илә јанына ҝәлим». Пејғәмбәр она: «Ҝәл!» — дејир. Бутрус дәрһал гајыгдан чыхыб сујун үстү илә она тәрәф ҝедир. Анҹаг фыртынаја баханда горхуб батмаға башлајыр вә: «Аға, мәни хилас ет!» — дејә гышгырыр. Иса пејғәмбәр тез әлини узадыб ону тутур вә дејир: «Еј аз иманлы, нә үчүн шүбһә етдин?» (Мәтта 14:27—31).

Онларын икиси дә гајыға минир. Күләк јатыр. Шаҝирдләри һејрәт бүрүјүб. Мәҝәр онлар тәәҹҹүбләнмәли идиләр? Ҹәми бир нечә саат әввәл Иса пејғәмбәр мөҹүзә ҝөстәрәрәк беш чөрәк вә ики балыгла минләрлә адамы дојдурмушду. Әҝәр шаҝирдләр бу мөҹүзәдән нәтиҹә чыхартсајдылар, онда пејғәмбәрин су үзәријлә ҝетмәси вә күләји сакитләшдирмәси онлары бир белә һејрәтләндирмәзди. Инди шаҝирдләр Иса Мәсиһин гаршысында тәзим едиб дејирләр: «Сән, доғрудан да, Аллаһын Оғлусан» (Марк 6:52; Мәтта 14:33).

Чох кечмәмиш онлар Кәфәрнаһум шәһәринин ҹәнубунда јерләшән ҝөзәл вә бәрәкәтли Ҝеннесарет вадисинә чатырлар. Онлар лөвбәр атыб саһилә чыхырлар. Орадакы ҹамаат дәрһал Иса пејғәмбәри таныјыр. Онлар, һәмчинин әтраф кәндләрдәки адамлар өз хәстәләрини онун јанына ҝәтирирләр. Хәстәләр һәтта Иса пејғәмбәрин әбасынын сачағына тохунанда сапсағлам олурлар.

Бу вахт әрзиндә Иса Мәсиһин минләрлә адамы мөҹүзә илә једиздирдијинин шаһиди оланлар онун орадан ҝетдијиндән хәбәр тутур. Буна ҝөрә дә Тәбәријјәдән балаҹа гајыглар ҝәләндә онлар гајыглара миниб пејғәмбәри ахтармаг үчүн Кәфәрнаһума үзүрләр. Ону тапанда сорушурлар: «Рабби, сән бура нә вахт ҝәлдин?» (Јәһја 6:25). Нөвбәти фәсилдә ҝөрәҹәјимиз кими, Иса пејғәмбәр јериндә олараг онлары мәзәммәт едир.