Јолу һазырлајан доғулур

Илсәбанын доғмаг вахты јахынлашыр. Мәрјәм үч ајдыр ки, онун јанындадыр. Инди исә сағоллашыб ҝетмәјин вахты ҝәлиб чатыр. Гаршыда ону узун јол ҝөзләјир. О, Јәһудијјәнин дағлыг бөлҝәсинин шималында јерләшән Насирә шәһәриндәки евинә гајытмалыдыр. Тәхминән алты ајдан сонра Мәрјәмин дә ушағы олаҹаг.

Мәрјәм ҝедәндән бир гәдәр сонра Илсәба ушағыны дүнјаја ҝәтирир. Хошбәхтликдән, доғуш раһат кечир, ана да, көрпә дә сапсағламдыр. Илсәба ушағы гоһум-әгрәбасына, гоншуларына ҝөстәрәндә һамы чох севинир.

Аллаһын ганунуна әсасән, Исраилдә оғлан ушаглары сәккизҝүнлүк оланда сүннәт олунмалы идиләр. Елә бу вахт онлара ад гојулурду (Лавилиләр 12:2, 3). Бәзиләрин фикринҹә, ушаға атасынын ады гојулмалыдыр. Лакин Илсәба: «Јох! Онун ады Јәһја олаҹаг», — дејә етираз едир (Лука 1:60). Чүнки Ҹәбрајыл мәләк демишди ки, ушағын ады Јәһја олмалыдыр.

Орадакылар разылашмырлар вә бир ағыздан: «Ахы гоһумларыныз арасында бу адда адам јохдур», — дејирләр (Лука 1:61). Сонра ишарәләрлә атасындан ушаға һансы ады гојмаг истәдијини сорушурлар. Зәкәријјә бир лөвһәҹик истәјир вә орада: «Ушағын ады Јәһјадыр», — јазыр (Лука 1:63).

Бу ан бир мөҹүзә баш верир — Зәкәријјәнин дили ачылыр! Јәгин јадыныздадыр ки, Зәкәријјәнин дили мәләјә инанмадығы үчүн тутулмушду. Инди исә Зәкәријјә данышмаға башлајанда орадакылар һејрәтә ҝәлир вә үрәкләриндә дејирләр: «Ҝөрәсән, бу ушаг ким олаҹаг?» (Лука 1:66). Онлар ушаға Јәһја адынын верилмәсиндә Аллаһын әлинин олдуғуну ҝөрүрләр.

Зәкәријјә мүгәддәс руһла долуб дејир: «Исраилин Аллаһы Јеһоваја алгыш олсун! Чүнки О, Өз халгына нәзәр салды, она ниҹат јолуну ачды. Гулу Давудун евиндән бизә ҝүҹлү бир хиласкар јетирди» (Лука 1:68, 69). Бурадакы «хиласкар» сөзү һәлә доғулмамыш Иса Мәсиһә ишарә едир. Зәкәријјә дејир ки, Аллаһ «бизи дүшмәнләрин әлиндән гуртардыгдан сонра» бу хиласкарын васитәсилә «Она өмүр боју ҹәсарәтлә, сәдагәт вә салеһлик ичиндә гуллуг етмәк шәрәфини бизә нәсиб едәҹәк» (Лука 1:74, 75).

Сонра Зәкәријјә өз оғлу һагда дејир: «Еј көрпә, сән исә Һагг-Тааланын пејғәмбәри адланаҹагсан, она ҝөрә ки, Јеһованын гаршысында ҝедиб Онун јолларыны һазырлајаҹагсан, Онун халгына ҝүнаһларын әфви васитәсилә хилас олунаҹағыны билдирәҹәксән. Бу, Аллаһымызын рәһми сајәсиндә олаҹаг. Бу рәһмин сајәсиндә ҝөјдән ҝәлән шәфәг үзәримизә нур сачаҹаг, зүлмәтдә вә өлүм көлҝәсиндә отуранлара ишыг верәҹәк, аддымларымызы сүлһ јолуна јөнәлдәҹәк» (Лука 1:76—79). Неҹә дә руһландырыҹы пејғәмбәрликдир!

Бу әрәфәдә һәлә әрдә олмајан Мәрјәм Насирә шәһәринә, өз евинә ҝәлиб чатыр. Бәс ҝөрәсән, онун һамиләлији ашкар оланда башына нәләр ҝәләҹәк?