Мәсиһин сөзләри ҹамааты чаш-баш гојур

Кәфәрнаһум синагогунда Иса Мәсиһ ҝөјдән ҝәлмиш чөрәк олдуғуну изаһ едир. О, бу сөзләри, ола билсин, Ҹәлилә дәнизинин шәрг саһилиндән ҝәлән вә мөҹүзәви јолла јејиб дојан адамлара әлавә олараг дејир.

Мәсиһ сөзүнә белә давам едир: «Сизин әҹдадларыныз сәһрада манна једиләр, амма ахырда өлдүләр». Сонра о мүгајисә едир: «Мән ҝөјдән ҝәлмиш дири чөрәјәм. Бу чөрәкдән јејән әбәди јашајаҹаг. Бәли, бәшәријјәтин һәјаты уғрунда верәҹәјим чөрәк мәним бәдәнимдир» (Јәһја 6:48—51).

Ерамызын 30-ҹу илинин баһарында Иса пејғәмбәр Никодемә демишди ки, Аллаһ дүнјаны о гәдәр севир ки, јеҝанә Оғлуну онун уғрунда фәда етди. Инди исә Иса пејғәмбәр онун бәдәнини јемәјин, јәни верәҹәји гурбана иман ҝәтирмәјин ваҹиблијини вурғулајыр. Јалныз бу јолла әбәди һәјаты алмаг олар.

Лакин халг пејғәмбәрин сөзләри илә һеч ҹүр разылаша билмир. Онлара мараглыдыр: «Бу адам бизә өз бәдәнини верәҹәк, биз дә ону јејәҹәјик?!» (Јәһја 6:52). Иса пејғәмбәр истәјир ки, онлар онун сөзләрини һәрфи јох, мәҹази мәна дашыдығыны баша дүшсүнләр. Онун әлавә етдији сөзләр бунун мәнасыны ачыг-ајдын ҝөстәрир.

«Әҝәр инсан Оғлунун бәдәнини јемәсәниз, ганыны ичмәсәниз, һәјата говушмајаҹагсыныз. Мәним бәдәнимдән јејиб ганымдан ичәнин әбәди һәјаты вар... Мәним бәдәним һәгиги гидадыр, ганым һәгиги ичкидир. Бәдәнимдән јејән вә ганымдан ичән мәнимлә вәһдәтдәдир» (Јәһја 6:53—56).

Бу сөзләрин јәһудиләрин гулағына неҹә күфр сәсләндијини бир тәсәввүр един. Бәлкә дә, онлар Иса пејғәмбәрин онлары каннибализмә вә ја Аллаһын гана даир вердији гануну позмаға чағырдығыны дүшүнүрләр (Јарадылыш 9:4; Лавилиләр 17:10, 11). Амма пејғәмбәр һеч дә бәдәни јејиб, ганы ичмәји һәрфи мәнада нәзәрдә тутмур. О, бунунла ҝөстәрир ки, әбәди һәјаты алмаг истәјән кәс онун тәгдим едәҹәји гурбана, јәни камил бәдәнинә вә ганы баһасына вериләҹәк гурбана иман ҝәтирмәлидирләр. Әфсус ки, һәтта онун шаҝирдләринин чоху бу тәлими анламыр. Бәзиләри бу ҹүр мүнасибәт ҝөстәрир: «Бу нә данышыр?! Бу сөзләрә неҹә гулаг асмаг олар?!» (Јәһја 6:60).

Иса пејғәмбәр бәзи шаҝирдләринин дејиндијини ҝөрүб сорушур: «Бу сөзләрим сизә хош ҝәлмәди? Бәс инсан Оғлунун әввәлләр олдуғу јерә гајытдығыны ҝөрсәниз, нә едәҹәксиниз?.. Сизә дедијим сөзләр мүгәддәс руһдандыр, онлар һәјат верир. Амма аранызда еләләри вар ки, инанмыр». Беләҹә, бир чох шаҝирд ону тәрк едиб даһа онун ардынҹа ҝетмир (Јәһја 6:61—64).

Сонра Иса пејғәмбәр 12 һәварисинә суал верир: «Бәлкә, сиз дә ҝетмәк истәјирсиниз?» Бутрус ҹаваб верир: «Аға, кимин јанына ҝедәк? Әбәди һәјатын сөзләри сәндәдир. Биз инанырыг, билирик ки, сән Аллаһын Мүгәддәсисән» (Јәһја 6:67—69). Ола билсин ки, Бутрус вә диҝәр һәвариләр дә Иса Мәсиһин бу сөзләринин мәнасыны там баша дүшмүрләр. Амма ҝөрүн онлар неҹә вәфалыдырлар!

Пејғәмбәр Бутрусун ҹавабындан мәмнун галыр, анҹаг дејир: «Сизин он икинизи дә мән сечмишәм, анҹаг сиздән бири иблисдир» (Јәһја 6:70). О, Јәһуда Искәрјуту нәзәрдә тутур. Ола билсин, пејғәмбәр мәһз бу вахт Јәһуданын әјри јола гәдәм гојдуғуну һисс едир.

Бунунла белә, Бутрусун вә диҝәр һәвариләрин бундан сонра да онун ардынҹа ҝетмәк нијјәтиндә олдугларыны вә онунла бирҝә хиласа апаран ишдә чалышмаг истәдикләрини билмәк Иса пејғәмбәрә хошдур.