“Ҹәсур олун, Мән дүнјаја галиб ҝәлдим”

ИСА МӘСИҺИН өлүм ҝүнү б. е. 33-ҹү илинин 31 март — јәһуди тәгвиминә ҝөрә 14 нисан — ҹүмә ахшамы ҝүн батандан сонра башланды. Һәмин ахшам Иса вә һәвариләри гәдим јәһуди бајрамы олан Пасханы гејд етмәк үчүн Јерусәлимдә бир евин үст отағында топлашмышдылар. Иса, “бу дүнјадан Атанын јанына көчәҹәји саатын ҝәлдијини” биләрәк, һәвариләрини сона гәдәр севдијини ҝөстәрди (Јәһја 13:1). О буну неҹә етди? Иса өз шаҝирдләринә чох гијмәтли дәрсләр верәрәк, онлары ҝәләҹәк сынаглара һазырлады.

Ахшамдан бир гәдәр кечмиш Иса шаҝирдләринә деди: “Ҹәсур олун, Мән дүнјаја галиб ҝәлдим” (Јәһја 16:33). Иса ҹүр’әтлә бу сөзләри дејәркән нәји нәзәрдә тутурду? О, тәхминән белә демәк истәјирди: “Дүнјада һөкм сүрән писликләр мәни сәртләшдирмәди вә гисасчы етмәди. Бу дүнјанын мәни өз чәрчивәсинә сыхышдырмасына јол вермәдим. Буну етмәјә сизин дә ҝүҹүнүз чатар”. Јер үзүндәки һәјатынын сон саатларында Исанын өз садиг һәвариләринә өјрәтдикләри, онларын да дүнјаја галиб ҝәлмәләринә көмәк етди.

Мүасир дүнјада писликләрин һөкм сүрдүјүнү ким инкар едәр? Бәс биз һагсызлыға вә зоракылыға неҹә реаксија ҝөстәририк? Бу һадисәләр бизи гәзәбләндирирми вә биз гисас алмаға ҹан атырыгмы? Бәс бу дүнјада әхлаги тәнәззүлүн ҝөстәрдији тә’сир һагда нә демәк олар? Үстәлик гејри-камиллијимизи вә ҝүнаһлы мејлләримизи дә әлавә етсәк, онда елә чыхыр ки, биз ики ҹәбһәдә дөјүшмәли олуруг: бир тәрәфдән, әхлагсыз дүнјанын зәрбәләринә гаршы, диҝәр тәрәфдән исә пис мејлләримизә гаршы мүгавимәт ҝөстәририк. Бу дөјүшдә Аллаһын көмәји олмадан галиб ҝәлмәјимиз мүмкүндүрмү? Биз Онун көмәјини неҹә әлдә едә биләрик? Бәс шәхси мејлләримизә гаршы мүгавимәт ҝөстәрмәкдә, бизә һансы кејфијјәтләр көмәк едәҹәкдир? Бу суаллара ҹаваб алмаг үчүн, ҝәлин Исанын јер үзүндәки һәјатынын сон ҝүнүндә севимли шаҝирдләринә өјрәтдикләрини нәзәрдән кечирәк.

Тәкәббүрлүјә тәвазөкарлыгла галиб ҝәлин

Мисал үчүн, тәкәббүрлүјү, јә’ни мәғрурлуғу нәзәрдән кечирәк. Бу хүсусијјәт һаггында Мүгәддәс Китабда дејилир: “Әҹәлдән әввәл тәкәббүр ҝәләр, фәлакәтдән әввәл ловғалыг руһу ҝәләр” (Сүлејманын мәсәлләри 16:18, МКШ). Мүгәддәс Јазыларда һәмчинин хәбәрдарлыг едилир: “Әҝәр кимсә, һеч олдуғу һалда, өзүнү әһәмијјәтли санырса, өз-өзүнү алдадыр” (Галатијалылара 6:13). Тәкәббүрлүк доғрудан да дағыдыҹы вә алдадыҹы тә’сир ҝөстәрир. Бу сәбәбдән “ловағалыға, тәкәббүрә” нифрәт етсәк, мүдрик давранмыш оларыг (Сүлејманын мәсәлләри 8:13, МКШ).

Бәс Исанын һәвариләри һагда нә демәк олар? Онлар тәкәббүрлүк вә мәғрурлуг ҝөстәрирдиләрми? Ән азы бир дәфә, араларында кимин бөјүк олдуғу барәдә мүбаһисә етмишдиләр (Марк 9:33-37). Башга бир вахт исә Јагуб вә Јәһја Падшаһлыгда өзләринә јүксәк вәзифә диләмишдиләр (Марк 10:35-45). Бу ҹүр фикирләрдән дашынмалары үчүн, Иса шаҝирдләринә көмәк етмәк истәјирди. Буна ҝөрә дә о, Пасха јемәјини јејән заман ајаға галхды, дәсмал ҝөтүрүб белинә бағлады вә шаҝирдләринин ајагларыны јумаға башлады. Бунунла да онлара нә өјрәтмәк истәдији тамамилә ајдындыр. Иса деди: “Мадам ки, Мән Рәбб вә Мүәллим олдуғум һалда ајагларынызы јудум, сиз дә бир-биринизин ајагларыны јумаға борҹлусунуз” (Јәһја 13:14). Тәкәббүрлүјүн јерини тамамилә башга бир кејфијјәт — тәвазөкарлыг тутмалыдыр.

Лакин тәкәббүрлүјә галиб ҝәлмәк о гәдәр дә асан дејил. Пасха ахшамы давам едирди. Иса, сонрадан ону әлә верән Јәһуда Искарјоту бурахдыгдан сонра, 11 һәваринин арасында гызғын мүбаһисә башланды. Онларын һәлл етдикләри мәсәлә нә иди? Араларында кимин ән бөјүк олдуғу! Иса онлары данламаг әвәзинә, башгаларынын мәнфәәтини ҝүдмәјин нә дәрәҹәдә ваҹиб олдуғуну бир даһа сәбрлә вурғулады. О деди: “Һакимләр халглар үзәриндә һөкм сүрүрләр вә бу һөкмдарлыг едәнләрә һавадар дејирләр; сиз исә белә олмамалысыныз; лакин аранызда ән бөјүк олан ән кичик кими олсун вә рәислик едән хидмәткар кими олсун”. Өз нүмунәсини хатырладараг, сөзүнә давам етди: “Мән... сизин аранызда хидмәткар кимијәм” (Лука 22:24-27).

Һәвариләр бундан ибрәт ҝөтүрдүләрми? Ҝөрүнүр ки, ҝөтүрмүшдүләр. Илләр кечдикдән сонра, Петер јазырды: “Һамыныз һәмфикир, башгаларынын дәрдләринә шәрик, гардаш севән, шәфгәтли, меһрибан, тәвазөкар олун” (1 Петер 3:8). Ҝәлин биз дә тәкәббүрлүјә тәвазөкарлыгла галиб ҝәләк! Ахы бизим һәјатымыз бундан асылыдыр. Әҝәр мәшһурлуг, һакимијјәт вә јахуд јүксәк вәзифә далынҹа гачмырыгса, һикмәтли давранырыг. Мүгәддәс Китабда дејилир: “Аллаһ мәғрурлара гаршы дурур, тәвазөкарлара исә лүтф верир” (Јагуб 4:6). Буна бәнзәр фикир гәдим бир мәсәлдә дә гејд едилир: “Тәвазөкар олмағын вә Рәбб горхусунун сону сәрвәт, иззәт вә һәјатдыр” (Сүлејманын мәсәлләри 22:4).

Нифрәтә неҹә галиб ҝәлмәк олар?

Дүнјаја, нифрәт кими даһа бир хүсусијјәт дә хасдыр. Нифрәтин јаранмасына горху, наданлыг, хурафат, зүлм, һагсызлыг, милләтчилик, тајфаларарасы әдавәт вә иргчилик сәбәб олса да, дејәсән, нифрәт бизи һәр јердә әһатә едир (2 Тимотејә 3:1-4). Исанын дөврүндәки ҹәмијјәт дә нифрәтлә долу иди. Јәһудиләр верҝијығанлары инкар едир вә онлара нифрәтлә јанашырдылар, һәмчинин онларын самаријалыларла да һеч бир әлагәләри јох иди (Јәһја 4:9). Бундан әлавә, онлар гејри-јәһудиләрә дә јухарыдан ашағы бахырдылар. Лакин Исанын ҝәтирдији јени тә’лимә мүәјјән бир вахтда бүтүн халглардан олан инсанлар гошулмалы идиләр (Һәвариләрин ишләри 10:34, 35; Галатијалылара 3:28). Буна ҝөрә дә Иса шаҝирдләринә јени әмр верди.

Иса деди: “Сизә бир-биринизи севәсиниз дејә јени бир әмр верирәм: сизи севдијим кими сиз дә бир-биринизи севин”. Онлар мәһз бу ҹүр мәһәббәти тәзаһүр етдирмәји өјрәнмәли идиләр, чүнки Иса сөзүнә давам едиб дејир: “Әҝәр бир-биринизә гаршы мәһәббәтиниз олса, бундан һәр кәс Мәним шаҝирдләрим олдуғунузу биләҹәк” (Јәһја 13:34, 35). Јени әмрә, “гоншуну өзүн кими севәҹәксән” әмриндән даһа чох шеј дахил иди (Левилиләрә 19:18). Онларын фәрги нәдә иди? Иса изаһ едир: “Мәним әмрим будур: Бир-биринизи Мән сизи севдијим кими севин. Һеч кимдә, бир нәфәрин достлары уғрунда ҹаныны вермәсиндән даһа бөјүк мәһәббәт јохдур” (Јәһја 15:12, 13). Онлар неҹә ки, һәмиманлылары уғрунда, еләҹә дә башга инсанлар уғрунда ҹанларыны вермәјә һазыр олмалы идиләр.

Гејри-камил инсанлар үрәкләриндә көк салмыш нифрәтдән неҹә азад ола биләрләр? Фәдакар мәһәббәти инкишаф етдирмәклә. Буну, мүхтәлиф етник, мәдәни, дини вә сијаси кечмишә саһиб олан милјонларла сәмими инсанларын нүмунәсиндән ҝөрмәк олар. Онлар ваһид, нифрәтдән азад бир тәшкилата — Јеһованын Шаһидләринин үмумдүнја гардашлығына гошулурлар. Онлар һәвари Јәһјанын сөзләринә ҹидди јанашырлар: “Гардашына нифрәт едән һәр кәс гатилдир вә сиз билирсиниз ки, һеч бир гатил өзүндә галан әбәди һәјата малик дејилдир” (1 Јәһја 3:15). Исанын һәгиги давамчылары силаһлы тоггушмаларда иштирак етмәкдән имтина етмәклә јанашы, бүтүн гүввәләри илә бир-бирләринә гаршы мәһәббәт тәзаһүр етдирмәјә дә ҹан атырлар.

Бәс иманымыза шәрик олмајанлара вә ола билсин, бизә нифрәт едәнләрә биз неҹә јанашмалыјыг? Ишҝәнҹә дирәјиндә икән Иса онун е’дамында иштирак едәнләр үчүн дуа едирди: “Ата! Онлары бағышла, чүнки нә етдикләрини билмирләр” (Лука 23:34). Нифрәтлә долу инсанлар Стефаны дашлајыб өлдүрәркән, о белә сөзләр деди: “Ја Рәбб, буну онлара ҝүнаһ сајма!” (Һәвариләрин ишләри 7:60, И–93). Иса вә Стефан, һәтта онлара нифрәт едән адамлара да јахшылыг диләјирдиләр. Онлар үрәкләриндә кин сахламырдылар. Бу сәбәбдән Мүгәддәс Китаб бизи чағырыр: “Һамыја... јахшылыг едәк” (Галатијалылара 6:10).

Даими көмәкчи

Һәмин әламәтдар ахшамда Иса он бир садиг һәварисинә билдирди ки, гыса мүддәтдән сонра бир даһа онларла олмајаҹаг (Јәһја 14:28; 16:28). Лакин онлара белә бир зәманәт верди: “Атадан хаһиш едәҹәјәм ки, О, даим сизинлә бәрабәр олмаг үзрә сизә башга бир Тәсәлливериҹи [“көмәкчи”, ЈД] версин” (Јәһја 14:16). Вә’д едилән көмәкчи Аллаһын мүгәддәс руһудур. Мүгәддәс руһ онлара, Мүгәддәс Јазыларын дәринликләрини анламаға көмәк едәҹәк вә Исанын өјрәтдикләрини хатырладаҹагды (Јәһја 14:26).

Бәс мүгәддәс руһ бизә неҹә көмәк едә биләр? Мүгәддәс Китабын — Аллаһдан илһам алмыш Кәламын васитәсилә. Пејғәмбәрлик едән вә Мүгәддәс Китабы јазан кишиләр, “Мүгәддәс руһ тәрәфиндән һәрәкәтә” ҝәтирилирдиләр (2 Петер 1:20, 21; 2 Тимотејә 3:16). Мүгәддәс Јазылары тәдгиг етмәјин вә өјрәндикләримизи һәјатда тәтбиг етмәјин сајәсиндә биз билик әлдә едир, һикмәт, дәрракә, анлајыш, ајырдетмә вә дүшүнмәк габилијјәти газанырыг. Мәҝәр бүтүн бунлар дүнјанын тәзјигинә даһа мүвәффәгијјәтлә гаршы дурмағымыза көмәк етмирми?

Мүгәддәс руһ, бизә ҝүҹлү мүсбәт тә’сир ҝөстәрмәклә дә көмәк едир. Онун сајәсиндә биз Аллаһа хас олан хүсусијјәтләри тәзаһүр етдирә билирик. Мүгәддәс Китабдан охујуруг: “Руһун сәмәрәси исә будур: мәһәббәт, севинҹ, сүлһ, сәбир, лүтфкарлыг, јахшылыг, сәдагәт, һәлимлик, өзүнә һаким олмаг”. Әхлагсызлыға, мүбаһисә етмәк мејлинә, пахыллыға, гәзәб тутмаларына вә диҝәр ҹисмани мејлләримизә гаршы мүбаризә апармаг үчүн еһтијаҹ дујдуғумуз кејфијјәтләр мәһз бунлар дејилми? (Галатијалылара 5:19-23).

Аллаһын руһуна ҝүвәнәрәк, чәтинликләримизин вә гәм-гүссәмизин өһдәсиндән ҝәлмәк үчүн “ән үстүн гүдрәт”и әлдә едә биләрик (2 Коринфлиләрә 4:7). Мүгәддәс руһ, ола билсин, бизи сынаглардан вә ја ширникдириҹи тә’сирләрдән азад етмәјәҹәкдир, лакин, шүбһәсиз ки, онлара таб ҝәтирмәјимизә көмәк едәҹәкдир (1 Коринфлиләрә 10:13). Һәвари Павел јазырды: “Мәни мөһкәмләндирән... васитәсилә һәр шеји етмәјә гадирәм” (Филипилиләрә 4:13). Аллаһ бу гүввәни бизә мүгәддәс руһун васитәсилә верир. Мәҝәр биз мүгәддәс руһа ҝөрә миннәтдар олмалы дејиликми? Аллаһ мүгәддәс руһу, Исаны севәнләрә вә онун әмрләрини јеринә јетирәнләрә вә’д едир (Јәһја 14:15).

“Мәним мәһәббәтимдә галын”

Јер үзүндәки һәјатынын сон ҝүнүндә Иса өз шаҝирдләринә белә сөзләр дә деди: “Ким әмрләримә малик олуб онлара риајәт едәрсә, Мәни севән одур. Мәни севән, Атам тәрәфиндән севиләҹәкдир” (Јәһја 14:21). Иса онлары “Мәним мәһәббәтимдә галын” дејә тәшвиг едирди (Јәһја 15:9). Беләликлә, әҝәр биз Атанын вә Оғулун мәһәббәтиндә галырыгса, бу бизә ҝүнаһлы мејлләримизә гаршы мүбаризә апармаға, еләҹә дә бу пис дүнјанын тә’сиринә дүшмәмәјә көмәк едәҹәкдир. Бу неҹә мүмкүндүр?

Әҝәр ҝүҹлү тәшвигедиҹи сәбәбимиз јохдурса, пис мејлләримизин гаршысыны ала биләрикми? Јеһова Аллаһла вә Онун Оғлу илә достлуғумузу горумаг арзусундан јахшы стимул ола биләрми? Јенијетмә јашларындан е’тибарән сүрдүјү әхлагсыз һәјат тәрзинә сон гојмаг үчүн гәтијјәтлә мүбаризә апармыш Ернестоa адлы ҝәнҹ белә дејир: “Мән Аллаһы разы салмаг истәјирдим, лакин Мүгәддәс Китабдан өјрәндим ки, сүрдүјүм һәјат тәрзи дүзҝүн дејил. Буна ҝөрә дә һәјатымда дәјишиклик етмәк вә Аллаһын нормаларына әсасән јашамаг гәрарына ҝәлдим. Әввәлки кими ағлымда долашмагда олан налајиг, пис фикирләрә гаршы һәр ҝүн мүбаризә апармалы олурдум. Анҹаг мән галиб ҝәлмәк гәрарында идим вә дурмадан Аллаһдан көмәк диләјирдим. Биринҹи ики ил мәним үчүн ән чәтин дөвр олду, лакин һәлә дә өзүмә гаршы чох тәләбкарам”.

Кәнардан ҝөстәрилән тә’сирә гаршы мүбаризәјә ҝәлдикдә исә, Исанын Јерусәлимдәки үст отағы шаҝирдләри илә бирликдә тәрк етмәздән әввәл етдији јекун дуаја диггәт јетирин. О, шаҝирдләри үчүн Атасындан риҹа етмишди: “Мән хаһиш етмирәм ки, Сән онлары дүнјадан ҝөтүрәсән. Хаһиш едирәм ки, онлары шәрдән горујасан. Мән дүнјадан олмадығым кими, онларда дүнјадан дејилләр” (Јәһја 17:15, 16). Бу неҹә дә тәсәлливериҹидир! Јеһова севдији кәсләри горујур вә әҝәр онлар өзләрини бу дүнјадан горујурларса, онлара ҝүҹ верир.

“Иман един”

Исанын әмрләринә риајәт едәрәк, пис дүнјаја вә ҝүнаһа олан мејлләримизә гаршы мүбаризәдә галиб чыха биләрик. Лакин бу мүбаризәдә нә гәдәр мүвәффәг олсаг да, биз бу дүнјадан вә мирас алдығымыз ҝүнаһдан азад олмаг игтидарында дејилик. Анҹаг үмидсизлијә гапылмаг үчүн дә һеч бир сәбәбимиз јохдур.

Мүгәддәс Китабда јазылмышдыр: “Дүнја вә онун еһтирасы кечиб ҝедир, амма Аллаһын ирадәсини јеринә јетирән әбәди јашајыр” (1 Јәһја 2:17). Иса һәјатыны гурбан верди ки, “Она иман едәнләрин... һамысыны” ҝүнаһ вә өлүмдән хилас етсин (Јәһја 3:16). Аллаһын ирадәсинә даир билијимизи артырдыгҹа, ҝәлин Иса Мәсиһин мәсләһәтинә даһа ҹидди јанашаг: “Аллаһа иман един, Мәнә дә иман един” (Јәһја 14:1).

[Һашијә]

[6 вә 7-ҹи сәһифәләрдәки шәкил]

Иса һәвариләрини “Мәним мәһәббәтимдә галын” дејә тәшвиг етди.

[7-ҹи сәһифәдәки шәкил]

Ҝүнаһдан вә онун нәтиҹәләриндән азадлыг тезликлә реал олаҹагдыр.