Иса пејғәмбәр вә сәмәријјәли гадын

Јәһудијјәдән шимала, Ҹәлиләјә ҝедәркән Иса Мәсиһлә шаҝирдләри Сәмәријјә бөлҝәсиндән кечирләр. Јол онлары лап әлдән салыб. Буна ҝөрә јолчулар ҝүнорта вахты динҹәлмәк үчүн Сихар шәһәри јахынлығындакы бир гујунун јанында дајанырлар. Бу гују әсрләр өнҹә Јагуб пејғәмбәрин ја өз әлләри илә, ја да муздлу ишчиләри тәрәфиндән газдығы гујудур. Бу гују һал-һазырда да дурур вә мүасир Наблус шәһәринин јахынлығындадыр.

Иса Мәсиһ динҹәлмәк үчүн орада галыр, шаҝирдләри исә јемәјә бир шеј алмаг үчүн јахынлыгдакы шәһәрә ҝедирләр. Бу вахт сәмәријјәли бир гадын су үчүн гују башына ҝәлир. Иса она мүраҹиәт едир: «Мәнә ичмәјә су вер» (Јәһја 4:7).

Мараглысы будур ки, дәрин көк салмыш әдавәтә ҝөрә јәһудиләрлә сәмәријјәлиләр бир-бирилә кәлмә кәсмирдиләр. Буна ҝөрә дә гадын тәәҹҹүблә сорушур:

— Неҹә олур ки, сән јәһуди ола-ола мәндән — сәмәријјәли бир гадындан су истәјирсән?

— Әҝәр сән Аллаһын әнамындан хәбәрдар олсајдын вә сәндән су истәјән адамын ким олдуғуну билсәјдин, өзүн ондан су истәјәрдин, о да сәнә дирилик сују верәрди.

— Аға, гују дәриндир, сәнин исә су чәкмәјә һеч чәлләјин дә јохдур. Сәндә дирилик сују һарадандыр? Мәҝәр сән бу гујуну бизә вермиш, өзү дә, оғуллары да, мал-гарасы да бурадан су ичмиш атамыз Јагубдан да бөјүксән? (Јәһја 4:9—12).

— Бу сују ичән һәр бир адам јенә дә сусајаҹаг. Анҹаг мәним верәҹәјим судан ичән адам әсла сусамајаҹаг. Бу су онун ичиндә гајнајыб әбәди һәјат верән бир чешмә олаҹаг (Јәһја 4:13, 14).

Бәли, Иса Мәсиһ јорғун олса да, сәмәријјәли гадына ҹанла-башла хиласа апаран һәгигәт сөзләрини чатдырыр. Сонра гадын дејир:

— Аға, мәнә дә бу судан вер ки, бир дә сусамајым вә бура су далынҹа ҝәлмәјим.

Иса Мәсиһ исә мөвзуну дәјишәрәк дејир:

— Ҝет, әрини дә чағыр, бура ҝәл.

— Мәним әрим јохдур.

— Дүз дедин, әрин јохдур. Сәнин беш әрин олуб, анҹаг инди јашадығын киши әрин дејил (Јәһја 4:15—18).

Иса пејғәмбәрин дедији сөзләрдән сонра гадын һәр шеји баша дүшүр. О, һејрәтлә дејир: «Аға, ҝөрүрәм сән пејғәмбәрсән». Сонра әлавә едир: «Бизим әҹдадларымыз [сәмәријјәлиләр] Аллаһа бу дағда [јахынлыгдакы Гәризим дағында] ибадәт едибләр, сиз исә [јәһудиләр] дејирсиниз ки, Аллаһа Јерусәлимдә ибадәт етмәк лазымдыр» (Јәһја 4:19, 20). Сәмәријјәли гадынын бу сөзләри ҝөстәрир ки, онун руһани мөвзулара марағы вар.

Лакин Иса Мәсиһ изаһ едир ки, һарада ибадәт едәҹәјимиз өнәмли дејил. О дејир: «Елә бир вахт ҝәләҹәк ки, сиз Атаја нә бу дағда, нә дә Јерусәлимдә ибадәт едәҹәксиниз». Сонра әлавә едир: «Елә бир вахт ҝәләҹәк ки вә артыг ҝәлиб дә, Атаја дүзҝүн ибадәт едәнләр руһа вә һәгигәтә ујғун ибадәт едәҹәкләр. Чүнки Ата Она бу ҹүр ибадәт етмәк истәјәнләри ахтарыр» (Јәһја 4:21, 23, 24).

Бәли, Јеһова Аллаһ үчүн һарада ибадәт едәҹәјимиз јох, неҹә ибадәт едәҹәјимиз ваҹибдир. Иса пејғәмбәрин сөзләриндән гадынын үрәји риггәтә ҝәлир. О дејир: «Мән билирәм ки, Мәсиһ адланан бири ҝәләҹәк. О ҝәләндә һәр шеји бизә ачыг-ајдын билдирәҹәк» (Јәһја 4:25).

Онда пејғәмбәр: «О, мәнәм», — дејә ваҹиб һәгигәти сөјләјир (Јәһја 4:26). Бир фикир верин! Ҝөрүн Мәсиһ ҝүнорта вахты ҝәлән гадына неҹә шәрәф ҝөстәрир! О, һәлә һеч кимә Мәсиһ олдуғуну бу ҹүр ачыг-ашкар билдирмәмишди.

ХЕЈЛИ СӘМӘРИЈЈӘЛИ ИМАНА ҜӘЛИР

Шаҝирдләр Сихар шәһәриндән азугә алыб ҝери гајыдырлар. Онлар ҝөрүрләр ки, Иса гујунун башында бир сәмәријјәли гадынла сөһбәт едир. Шаҝирдләр јахынлашанда гадын сәһәнҝини орадаҹа гојуб шәһәрә ҝедир.

Гадын Сихара ҝәлиб Исанын сөзләрини бир-бир ҹамаата данышыр. О: «Ај ҹамаат, ҝедин, ҝөрдүјүм бүтүн ишләри мәнә данышан адама бахын», — дејә ҹамааты сәсләјир, сонра исә онларда мараг ојатмаг үчүн дејир: «Бәлкә, Мәсиһ елә одур?» (Јәһја 4:29). Бу, чох ваҹиб мөвзудур, чүнки та Муса пејғәмбәрин дөврүндән бу суал һамыны марагландырыр (Ганунун тәкрары 18:18). Елә буна ҝөрә дә шәһәр сакинләри Мәсиһи өз ҝөзләри илә ҝөрмәк үчүн јанына јолланырлар.

Бу арада шаҝирдләр Исаја јемәк тәклиф едирләр, лакин Иса онлара дејир: «Мәним өз јемәјим вар. Сизин ондан хәбәриниз јохдур». Шаҝирдләр тәәҹҹүблә бир-бириндән сорушурлар: «Мәҝәр она кимсә јемәк ҝәтириб?» Онда Иса Мәсиһ бүтүн давамчылары үчүн бөјүк мәна кәсб едән фикир сөјләјир: «Мәним јемәјим мәни ҝөндәрәнин ирадәсини јеринә јетирмәк вә Онун бујурдуғу иши тамамламагдыр» (Јәһја 4:32—34).

Иш дејәркән Иса Мәсиһ тәхминән дөрд ај сонра башлајаҹаг тахыл бичинини јох, руһани бичини нәзәрдә тутур: «Башынызы галдырын вә тарлалара бахын, мәһсул јетишиб, бичинә һазырдыр. Бичинчи артыг әмәкһаггыны алыр вә әбәди һәјат үчүн мәһсул јығыр ки, әкән дә, бичән дә гоша севинсин» (Јәһја 4:35, 36).

Иса пејғәмбәр гадынла етдији сөһбәтин боллуҹа бәһрә вердијини дәрһал ҝөрүр. Бу гадынын шәһадәти нәтиҹәсиндә хејли адам Мәсиһә иман ҝәтирир. Чүнки гадын шәһәр әһлинә: «О, ҝөрдүјүм бүтүн ишләри мәнә данышды», — дејәрәк шәһадәт верир (Јәһја 4:39). Буна ҝөрә дә Сихар ҹамааты Исанын јанына ҝәлиб хаһиш едир ки, о, јанларында галсын вә онларла әтрафлы сөһбәт етсин. Иса дәвәти гәбул едир вә ики ҝүн Сәмәријјәдә галыр.

Сәмәријјәлиләр Исаны динләјир вә чохлу адам она иман едир. Онлар гадына дејирләр: «Биз инди јалныз сәнин дедикләринә ҝөрә она инанмырыг. Чүнки онун сөзләрини өз гулагларымызла ешитдик вә билирик ки, о, доғрудан да, дүнјанын хиласкарыдыр» (Јәһја 4:42). Иса Мәсиһин ишләри һаггында данышаркән сәмәријјәли гадын кими, биз дә адамларда мараг ојадыб, онлары даһа чох өјрәнмәјә тәшвиг едә биләрик.

Хатырладаг ки, бичинә һәлә дөрд ај галыб. Јәгин бу әразидә јазда башлајан арпа бичини олаҹаг. Инди исә һарадаса нојабр, ја да декабр ајыдыр. Белә чыхыр ки, 30-ҹу илин Пасха бајрамындан сонра тәхминән сәккиз ај Иса шаҝирдләри илә Јәһудијјәдә галыб ҹамаата тәлим верир вә вәфтиз едиб. Һал-һазырда онлар јола дүзәлиб шимала, доғма Ҹәлилә бөлҝәсинә ҝедирләр. Ҝөрәсән, орада онлары нә ҝөзләјир?