НӘҒМӘ 139
Өзүнү јени дүнјада тәсәввүр ет
1. Ҝөзәл һәјат, ҹәннәт мәкан...
Бир ан дүшүн, јетишиб о дөвран.
Бах шад-хүррәм ҹүмлә-бәшәр,
Шәр-бәладан јох артыг әсәр.
Зәфәр чалды улу Аллаһ,
Уҹа тахты деврилмәз һеч вахт.
Јердә гурулду шаһанә бир дүзән,
Шүкран нәғмәси чағлајыр көнүлләрдән:
НӘГАРӘТ
«Јеһова Аллаһ, Сәнә шүкр олсун!
Тәзәләдин һәр шеји бүсбүтүн.
Ҹошуб-дашыр гәлбдә ән ҝөзәл һәмд-сәна,
Тәк Сәнсән лајиг шөһрәтә, шәрәф-шана!»
2. Ҝөзәл һәјат, ҹәннәт мәкан...
Сән бир дүшүн, јетишиб о дөвран.
Горху-һүркү битди даһа,
Нә мөһтәшәмдир бу аб-һава!
Бүтүн вәдләр ҝерчәк олду,
Күлл-Ихтијар чадырын гурду.
Өлән әзизләр һәјата гајыдыр,
Онларла бирҝә һамы сәс-сәсә верир:
НӘГАРӘТ
«Јеһова Аллаһ, Сәнә шүкр олсун!
Тәзәләдин һәр шеји бүсбүтүн.
Ҹошуб-дашыр гәлбдә ән ҝөзәл һәмд-сәна,
Тәк Сәнсән лајиг шөһрәтә, шәрәф-шана!»
(Һәмчинин бахын: Зәб. 37:10, 11; Әшј. 65:17; Јәһ. 5:28; 2 Бут. 3:13.)