125-СЕ ЙЫР
«Шәфҡәтлеләр бәхетле»
1. Беҙҙең Алла бик шәфҡәтле,
Ул шул тиклем мәрхәмәтле.
Беҙгә ярҙам ҡулы һуҙа,
Бынан ул ҙур шатлыҡ таба.
Кеше ихлас тәүбә итһә,
Алла уны ғәфү итә.
Онотмай ул: беҙ — тик тупраҡ,
Шуға ла күрһәтә шәфҡәт.
2. Гонаһ көсһөҙ иткән саҡта,
Беҙ ялбарабыҙ Хоҙайға.
Улы Ғайса өлгө биргән,
Былай тип әйтегеҙ тигән:
«Башҡаларҙы мин кисерәм,
Мине лә ярлыҡа, Аллам».
Шул саҡ йөрәк тынғы таба,
Үпкәләүҙәр юҡҡа сыға.
3. Бәхет сере — ул йомартлыҡ,
Биргән кеше тоя шатлыҡ.
Ихлас ҡылайыҡ игелек,
Онотолмаҫ был мәңгелек.
Бар эштәрҙе лә Йәһүә,
Күреп, мул фатиха бирә.
Шәфҡәтлеләр бик бәхетле,
Хоҙай өсөн алтын төҫлө.
(Матф. 6:2—4, 12—14-те лә ҡара.)