Төшөрмә

d Йәзәкил 37:15—19, 24, 25: «Йәһүә миңә тағы былай тине: ¹⁶ „Һин, әҙәм улы, бер таяҡ ал да таяҡҡа: „Йәһүҙәгә һәм уның менән берҙәмлектә торған Израиль халҡына“, — тип яҙ. Унан һуң башҡа бер таяҡ ал да шул таяҡҡа: „Эфраим таяғы. Йософҡа һәм уның менән берҙәмлектә торған бөтә Израиль халҡына“, — тип яҙ. ¹⁷ Унан һуң был таяҡтар ҡулыңда бер таяҡ булып китһен өсөн, уларҙы бер-береһенә ялға. ¹⁸ Халҡың һинән: „Бының барыһы нимә аңлата, әйтмәҫһеңме?“ — тип һорағас, ¹⁹ уларға әйт: „Аллаһы Тәғәлә Йәһүә былай ти: „Мин Эфраим ҡулындағы Йософ таяғын һәм уның менән берҙәмлектә торған Израиль ҡәбиләләрен алырмын һәм уларҙы Йәһүҙә таяғына ялғармын. Мин уларҙы бер таяҡ итермен, һәм улар ҡулымда бер таяҡ булыр“. ²⁴ Хеҙмәтсем Дауыт уларҙың батшаһы булыр. Уларҙың барыһын бер көтөүсе көтөр. Улар хөкөм ҡарарҙарым буйынса йәшәр һәм ҡағиҙәләремде ентекләп үтәр. ²⁵ Улар хеҙмәтсем Яҡубҡа үҙем биргән ерҙә — ата-бабаларығыҙ йәшәгән ерҙә йәшәр. Улар үҙҙәре лә, балалары ла, балаларының балалары ла унда мәңге йәшәр. Хеҙмәтсем Дауыт мәңгегә уларҙың башлығы булыр“».