Talaga daw na nagmamakulog sato si Jehova, o siya daw daing pakiaram sa mamundong kamugtakan nin tawo? Mararanga kita sa simbag kan Bibliya. An Diyos talagang nagmamalasakit sa mga tawo. Gusto niyang ikaugma ta an buhay. Aroaldaw tinutugutan niya an mga tawo—dawa an mga pinakadaing utang na buot—na makinabang sa saiyang abundang karahayan. Pag-isipan an sinabi ni apostol Pablo.—Basahon an Guibo 14:16, 17.

Kan kaulay an mga tawong dai nagsasamba sa Diyos sa siyudad nin Listra, sinabi ni Pablo: ‘Sa mga panahon na nakaagi na, pinabayaan [nin Diyos] an gabos na nasyon na magralakaw sa saindang sadiring mga dalan. Alagad minsan siring, dai siya nagpabaya na dai magkaigwa nin saksi, na siya naggibo nin marahay, asin nagtao sa saindo nin mga uran na hali sa langit, asin mga panahon na tigbungahan, na pinapano niya an saindong mga puso nin kakanon asin nin kaugmahan.’ Ano an kahulugan kaiyan sa mga nagdadangog ki Pablo?

Tinawan kita ni Jehova nin libertad na magdesisyon. Mangnuhon na tinugutan ni Jehova an gabos na Hentil na nasyon ‘na magralakaw sa saindang sadiring mga dalan.’ Sigun sa sarong reperensiya para sa mga paratradusir kan Bibliya, an fraseng ini puwedeng mangahulugan na “maglakaw sa paaging gusto ninda” o “gibuhon an iniisip nindang pinakamarahay.” Dai pinipirit ni Jehova an siisay man na sambahon siya. Tinawan niya kita nin libertad na magdesisyon—an kakayahan na pilion an magigin buhay ta.—Deuteronomio 30:19.