7 Sa kadagaya sa prinsipenhong pagmando+ ug sa pakigdait walay kataposan,+ ibabaw sa trono ni David+ ug ibabaw sa iyang gingharian aron kini matukod nga lig-on+ ug mapatunhay kini pinaagi sa hustisya+ ug pinaagi sa pagkamatarong,+ sukad karon ug hangtod sa panahong walay tino. Ang kasibot mismo ni Jehova sa mga panon ang mobuhat niini.+

5 Ug ang pagkamatarong mao ang bakos sa iyang balat-ang,+ ug ang pagkamatinumanon mao ang bakos sa iyang hawak.+

5 “Tan-awa! Ang mga adlaw moabot,” mao ang giingon ni Jehova, “ug ako magpatindog alang kang David ug usa ka matarong nga turok.+ Ug usa ka hari magamando+ ug molihok uban ang pagkamaalamon ug magpahamtang ug hustisya ug pagkamatarong diha sa yuta.+

9 “Paglipay sa hilabihan, Oh anak nga babaye sa Zion.+ Singgit sa kadaogan,+ Oh anak nga babaye sa Jerusalem. Tan-awa! Ang imong hari+ moanha kanimo.+ Siya matarong, oo, linuwas;+ mapainubsanon,+ ug nagsakay sa usa ka asno, sa usa ka hingkod nga hayop nga anak nga laki sa usa ka asna.+

9 Gihigugma mo ang pagkamatarong, ug gidumtan mo ang pagkamalapason. Mao nga ang Diyos, ang imong Diyos, nagdihog+ kanimo sa lana sa kasadya labaw kay sa imong mga kauban.”+

11 Ug nakita ko ang langit nga nabuksan, ug, tan-awa! usa ka puting kabayo.+ Ug ang nagsakay niini gitawag nga Matinumanon+ ug Matuod,+ ug siya naghukom ug nakiggubat diha sa pagkamatarong.+