3 Sa pag-abot sa ikapitong+ bulan ang mga anak sa Israel didto na sa ilang mga siyudad. Ug ang katawhan nagtigom sa ilang kaugalingon ingong usa+ ka tawo ngadto sa Jerusalem.+

8 Ug karon sulod sa usa ka diyutayng panahon ang kaluoy+ gikan kang Jehova nga among Diyos miabot pinaagi sa pagbilin kanamo niadtong mga nakaikyas+ ug pinaagi sa paghatag kanamo ug usa ka ugsok diha sa iyang balaang dapit, aron sa pagpadan-ag sa among mga mata,+ Oh among Diyos, ug sa pagpahiuli kanamo ug diyutayng kalagsik sa among pagkaulipon.+

12 Ug nianang adlawa+ ikaw tino nga moingon: “Ako magpasalamat kanimo, Oh Jehova, kay bisan tuod ikaw nasuko pag-ayo kanako, ang imong kasuko inanay nga mitalikod,+ ug ikaw naghupay kanako.+

18 Ug ang akong katawhan magapuyo sa malinawong puloy-anang dapit ug sa mga pinuy-anan sa bug-os nga pagsalig ug sa walay-pagkatugaw nga mga dapit-pahulayan.+

10 “Ug kon bahin kanimo, ayaw kahadlok, Oh akong alagad nga Jacob,” mao ang giingon ni Jehova, “ug ayaw kalisang, Oh Israel.+ Kay ania, ako magaluwas kanimo gikan sa halayo ug sa imong kaliwat gikan sa yuta sa ilang pagkabinihag.+ Ug si Jacob tino nga mobalik ug mahigawas sa kasamok ug maanaa sa kahayahay, ug walay bisan kinsa nga magapakurog.”+

24 Ug wala na unyay makadaot nga tunok+ sa balay sa Israel o masakit nga sampinit gikan sa tanan nga naglibot kanila, niadtong mga nagyubit kanila; ug ang katawhan makaila gayod nga ako mao ang Soberanong Ginoong Jehova.”’