Awit ni Solomon
Akong gikutlo ang akong mira ug ang akong humot nga mga yerba.+
Gikaon nako ang akong udlan ug ang akong dugos;
Giinom nako ang akong bino ug gatas.”+
“Pangaon mo, minahal nga mga higala!
Inom ug paghubog sa mga pahayag sa pagmahal!”+
2 “Ako natulog, apan ang akong kasingkasing nagmata.+
Nadungog nako ang akong minahal nga nanuktok!
‘Ablihi ko, Oh akong igsoon, akong hinigugma,
Akong salampati, nga kanimo walay ikasaway!
Kay ang akong ulo nahumod sa yamog,
Ang akong buhok nabasa sa yamog sa kagabhion.’+
3 Gihubo na nako ang akong kupo.
Isul-ob pa ba nako nig balik?
Nanghimasa na ko.
Bulingan pa ba nako ang akong mga tiil?
4 Gikuha sa akong minahal ang iyang kamot gikan sa bangag sa pultahan,
Ug napukaw ang akong pagbati para niya.
5 Mibangon ko aron ablihan ang akong minahal;
Ang mira sa akong kamot
Ug ang lana sa mira sa akong mga tudlo
Mitulo sa trangka.
6 Akong giablihan ang akong minahal,
Apan ang akong minahal milakaw na, wala na siya.
Naguol ko paglakaw niya.*
Gipangita nako siya, pero wala nako siya makit-i.+
Gitawag nako siya, apan walay mitubag.
7 Nakit-an ko sa mga tigbantay nga naglibot sa siyudad.
Ila kong gibunalan, ila kong gisamaran.
Gikuha sa mga tigbantay ang akong kupo.*
8 Panumpa mo nako, Oh mga anak nga babaye sa Jerusalem:
Kon makita ninyo ang akong minahal,
Ingna siya nga nagsakit ko tungod sa gugma.”
9 “Sa unsang paagi ang imong minahal mas labaw sa ubang minahal,
Ikaw nga kinaguwapahan sa tanang babaye?
Sa unsang paagi ang imong minahal mas labaw sa ubang minahal,
Nga imo man ming gipapanumpa niini?”
10 “Ang akong minahal guwapo ug mapulapula,
Walay parehas niya taliwala sa napulo ka libo.
11 Ang iyang ulo bulawan, dinalisay nga bulawan.
Ang iyang buhok samag naglubaylubay nga palwa sa palma,*
Sama ka itom sa uwak.
12 Ang iyang mga mata samag mga salampati sa daplin sa kasapaan,
Nga nangaligo sa gatas,
Nga nanglingkod duol sa linaw nga punog tubig.*
Ang iyang mga ngabil maoy mga lirio, nga may nagtulo nga lana sa mira.+
14 Ang iyang mga tudlo bulawan, ug krisolito ang iyang mga kuko.
Ang iyang tiyan maoy gipasinaw nga garing* nga gihaklapag sapiro.
15 Ang iyang mga bitiis maoy mga haliging marmol nga nagtindog sa mga patongan nga kinamaayohang klase sa bulawan.
Ang iyang hitsura sama sa Lebanon, way ikatandi sama sa mga sedro.+
Kini ang akong minahal, kini ang akong hinigugma, Oh mga anak nga babaye sa Jerusalem.”