Mga Kardinal Nagsaysay Nganong ang mga Katoliko Mingbiya sa Simbahan

“ANG pag-usbaw ug pagkaylap sa mga sekta o bag-ong mga relihiyosong kalihokan maoy iladong hitabo sa relihiyosong kasaysayan sa atong kapanahonan. Sila nagalihok uban sa dakong kasibot,” pahayag ni kardinal Francis Arinze sa Nigeria ngadto sa usa ka linaing tigom sa taas-ranggo Katolikong klerigo nga gihimo sa Vatican niadtong Abril 1991. Kini gikataho sa Vatican English senemanang edisyon sa L’Osservatore Romano. Si kardinal Ernesto Corripio Ahumada, arsobispo sa siyudad sa Mexico, labaw nga espisipiko sa iyang pakigpulong. Siya misulti mahitungod sa pagkaylap sa bag-ong relihiyosong mga pundok: “Ang labing makaylapon mini-Kristiyanong mga sekta mao ang mga Saksi ni Jehova ug mga Mormons.” Si kardinal Angel Suquía Goicoechea, arsobispo sa Madrid, Espanya, naglista sa mga Saksi ni Jehova uban niadtong “nakagamot sa daghan kaayong mga nasod.”a

Nganong kining mga pundoka epektibo diha sa naglabi Katolikong mga nasod ug mga dapit? Pipila ka mga kardinal nagpasiuna ug kadaiyang mga rason. Si kardinal Ricardo J. Vidal, arsobispo sa Sugbu, Pilipinas, nagsulti: “Ang labing epektibong paagi sa paghimo niini morag kadtong usa ka direktang pag-atake sa Katolikong mga pagtulon-an ug mga kasinatian, ilabina batok sa pagdebosyon kang Maria, ang paggamit ug mga imahen, ang kulto sa mga santos, ang sakramento sa kumpisal, ang latid sa dili-pagminyo sa pari, ug uban pa.”

Kana maoy makapaikag nga pahayag tungod sa kamatuoran nga ang unang-siglo nga mga Kristohanon wala magbuhat sa bisan hain niana.b Ang pagdawat sa kardinal nagapalanog sa pahayag sa laing Katolikong prelado, si Kardinal Newman, kinsa kaniadtong 1878 misulat: “Ang paggamit ug mga templo, ug pagdedikar niini sa partikular nga mga santos . . . , halad sa pagpasalamat . . . , balaang tubig . . . , mga imahen ning ulahi . . . , tanantanan nagikan sa pagano, ug nabalaan pinaagi sa pagsagop kanila ngadto sa Simbahan.”

Unsang laing mga rason ang gihanyag sa mga kardinal alang sa gikaingong kahuyangan sa ilang panon? Ang usa, matud ni Kardinal Vidal, “maoy ang kakulang sa mga pari nga makaalagad, sa personal nga paagi, sa mga panginahanglan sa magtutoong Katoliko. Busa, dili ikahibulong, nga daghan sa atong mga dyosesis bukas ug dako nga mga natad alang sa pagpangabig nga mga kalihokan sa mga sekta.” Apan nganong ang kakulang sa mga pari? Ang pangunang hinungdan mao ang di-kasulatanhong pagdili sa kaminyoon nga gipahamtang sa mga pari sa tanang Latin nga simbahan sukad sa ika-12ng siglo. Ngani ang Katolikong Jerusalem Bible nagpahayag sa 1 Timoteo 4, mga bersikulo 1 ug 3: “Ang Espiritu dayag nga nag-ingon nga sulod sa kataposang mga panahon dunay pipila kinsa managbiya sa pagtuo . . . Sila manag-ingon gidili ang pagminyo.”​—Itandi ang 1 Corinto 9:5; 1 Timoteo 3:1, 2.

Unsang tubag sa suliran sa mga Katoliko nga mingbiya sa simbahan ang gihatag ni Kardinal Vidal sa iyang isigka-prelado? “Anaa ang hagit sa pagbasa ug pagtuon, pag-ampo ug pagpadapat sa nasulat nga Pulong sa Diyos.” Ug sa tukma mao kana ang ginaaghat sa mga Saksi ni Jehova sa tanang sinserong mga tawo, walay sapayan sa ilang sosyal o relihiyosong kasinatian. Mao kanay hinungdan nganong sila matinguhaon gayod sa pagwali “niining Maayong Balita sa gingharian . . . ngadto sa tibuok kalibotan ingong pamatuod sa tanang kanasoran” sa dili pa ipadangat sa Diyos ang kataposan niining gidominahan-ni-Satanas nga kalibotan. Kon buot nimo ‘magbasa ug motuon sa nasulat nga pulong sa Diyos,’ palihog pakigkita sa mga Saksi ni Jehova diha sa ilang lokal nga Kingdom Hall.​—Mateo 24:14, JB; 1 Juan 5:19.

[Mga footnote]