Asa Kita Nagapaingon?
HUNAHUNAA nga ikaw nagbiyahe sa usa ka lugar nga wala pa gayod nimo makita sukad. Sa pagkakaron nakaabot ka na unta sa imong destinasyon, apan ang mga karatula sa mga dalan, mga ngalan sa lungsod, ug mga timaan sa dapit dili mao ang imong gidahom. ‘Hain na ba ako?’ ikaw mangutana. ‘Nagpaingon ba ako sa hustong direksiyon?’
Ang kalibotan karong adlawa anaa sa samang kahimtang. Ang tawo anaa sa dili-pamilyar nga teritoryo samtang nakita niyang ang katilingban nagakadaot sa sukod nga wala pa gayod niya makita sukad. Uban sa tanang kauswagan sa siyensiya ug teknolohiya, daw sa pagkakaron angay unta nga kita anaa na sa usa ka mas maayong kalibotan. Diha sa Great Ages of Man, ang editor nga si Russell Bourne nag-ingon nga sa ika-20ng siglo lamang nga “ang dugay nang gipangandoy nga tibuok-yutang panag-igsoonay nahimong praktikal nga posibilidad.”
Bisan pa niana, kana nga destinasyon, “usa ka tibuok-yutang panag-igsoonay,” wala makab-ot. Ang gisaad nga mga timaan sa seguridad sa ekonomiya, igong pagkaon, mas maayong panglawas, ug malipayon kinabuhing panimalaynon dili makita. “Sa daghang paagi,” nag-ingon ang librong Milestones of History, “ang kauswagan sa siyensiya direktang nalangkit sa kalaglagan ug kapintasan.”
Oo, ang katawhan karon nasaag sa dili-pamilyar nga teritoryo, nalayo gikan sa gitinguhang direksiyon, nga halayo sa pakigdait ug kasegurohang gipanglantaw sa sinugdan niining sigloha. Busa, daghan karon ang nangutana sa mga direksiyon: “Sa unsang paagi nakadangat kita niining kahimtanga? Asa paingon kining kalibotana? Kita ba nagkinabuhi na sa kataposang mga adlaw?”
Aron masayod kon hain na kita, kinahanglang tinoon una nato ang atong presenteng nahimutangan. Ang pipila nag-ingon nga kita anaa na sa ganghaan sa usa ka bag-ong kalibotang kahikayan; ang uban nag-ingon nga kita anaa na sa ngilit sa kalaglagan. Ang Bibliya, sama sa usa ka mapa sa dalan, motabang kanato nga makita kon hain na gayod kita ug asa kita nagapaingon.
Kon ikaw nagbiyahe, hinungdanon nga bantayan mo ang mga ilhanan nga magpaila sa imong nahimutangan. Sa samang paagi, ang Bibliya naghubit sa mga bahin—mga kahimtang sa kalibotan ug mga tinamdan—nga magpaila sa usa ka yugto sa kasaysayan nga gitawag “ang kataposang mga adlaw.” (2 Timoteo 3:1-5) Kining ekspresyona, “kataposang mga adlaw,” wala magpunting sa kataposan sa literal nga mga langit ug yuta. Hinunoa, kini nagpasabot “sa katiklopan sa sistema sa mga butang,” o “ang kataposan sa panahon,” sama sa pagkasulti sa usa ka hubad sa Bibliya bahin niana.—Mateo 24:3; Today’s English Version.
“Sa kataposang mga adlaw,” misulat ang Kristohanong si apostol Pablo, “moabot ang makuyaw nga mga panahong lisod sagubangon.” (2 Timoteo 3:1) Tinuod, mahimong ikapadapat kini sa ubang mga yugto sa panahon sa kasaysayan. Sa pagkatinuod, ang matag panahon adunay iyang bahin sa kalisod.
Nan, unsang katarongan ang anaa sa pagtuo nga kining mga pulonga nagpunting sa atong panahon?
[Picture Credit Line sa panid 3]
Tom Haley/Sipa Press