TAGNOK

[Heb., ken, plural, kin·nimʹ; Gr., koʹnops].

Ang bisan unsang matang sa gagming nga duhay-pako nga insekto, nga daghan niini mosupsop ug dugo. Ang Hebreohanong pulong nga kin·nimʹ (o, kin·namʹ), sa dihang gigamit maylabot sa ikatulong hampak nga midangat sa Ehipto (Ex 8:16-18; Sal 105:31), gihubad sa lainlaing paagi ingong “mga tagnok” (NW, Ro, RS), “mga lamok” (AT), ug “kuto” (KJ); ang “mga langaw sa balas” ug “mga pulgas” gigamit ingong kapuli nga mga hubad.​—AS (ftn sa Ex 8:16).

Sa Isaias 51:6 ang Hebreohanong termino nga ken gihubad nga “tagnok” (NW) ug “mga tagnok” (RS; ftn sa AS). Ang ken dinhi dayag nga mao ang singular nga porma sa kin·nimʹ (o, kin·namʹ) ug dili ang laing Hebreohanong pulong nga may samang porma nga nagkahulogang “ang hustong paagi, niining paagiha, busa”; ang pulong nga gisundan niini diha sa teksto, ang kemohʹ, nagkahulogan mismo nga “sama” o “sa samang paagi.”

Wala nay uban pang paghisgot sa tagnok diha sa Kasulatan gawas nianang makaplagan diha sa pagsaway ni Jesus sa mga eskriba ug mga Pariseo tungod sa ilang pagsala sa tagnok apan nagtulon sa kamelyo. Ang Hudiyong relihiyosong mga pangulo estrikto sa pagsunod sa gagmayng mga butang, nga gani nagsala sa ilang mga ilimnon aron dili makatulon ug tagnok ug mahugawan sa seremonyal nga paagi. (Lev 11:21-24) Apan, ang ilang pagbalewala sa mas bug-at nga mga butang sa Balaod ikatandi sa pagtulon ug usa ka kamelyo, nga usa usab ka mahugaw nga hayop sumala sa Balaod.​—Lev 11:4; Mat 23:​23, 24.