Ang Hunahuna sa Bibliya

Tabang Alang sa Inyong Kaguol

“ANG KAGUOL MAKAPAHIMO NATONG MGA BATA PAG-USAB​—MAGBUNGKAG SA TANANG KALAINAN SA HUNAHUNA. ANG LABING MAALAMON WALAY NAHIBALOAN NGA BISAN UNSA.”​—RALPH WALDO EMERSON, IKA-19NG SIGLONG AMERIKANONG MAGBABALAK UG MANUNULAT.

ANG ikos sa kamatayon dili lamang makapaguol kondili maghanaw usab sa pagbati sa kadaghanang nahibiling buhi​—bana, asawa, amahan, inahan, anak lalaki, anak babaye, o higala. Ang maalamon tingali mosukot ug mga pangutana apan dili makabati ug makapahupayng mga tubag, ug ang malig-on tingali magminatay tungod sa kabug-at sa kaguol apan dili makakuhag kahumpayan. Ang mga magbabasa sa Bibliya tingali mapahinumdoman sa pagtiyabaw ni David sa dihang gipatay ang maluibong Absalom: “Anak kong Absalom, anak ko, anak kong Absalom! Oh nga ako unta ang namatay, ako mismo, inay ikaw, Absalom anak ko, anak ko!” (2 Samuel 18:33) Kini dili tiyabaw sa usa ka hari maylabot sa usa ka maluibon; kadto tiyabaw sa usa ka amahan alang sa iyang namatayng anak nga lalaki. Tingali ikaw usab adunay samang pagbati sa dihang nagbangotan.

Panahon sa labihang kaguol, ang makahasol nga mga pangutana mahimong motungha sa hunahuna. ‘Nganong kinahanglan kining mahitabo? Nasayod ba ang Diyos nga kini mahitabo? Kon nasayod pa siya, nganong wala niya kini santaa?’ Bisan pag ang usa ka tawo batid sa Bibliya ug nasayod nga ang mga patay pagabanhawon, ang makahasol nga mga pangutana tingali magkinahanglan ug lalom nga pagpamalandong aron malipay ug mahupayan.

Ang sayop nga mga tubag dili magdalag tinuod nga katagbawan, mini lamang nga kahupayan. Nga sultihang ‘ang Diyos nagkinahanglan sa imong minahal’ sagad kaayong magpahinabo ug pagtalikod gikan sa Diyos diha sa espiritu sa kayugot. Ang kamatuoran, nga anaa sa Bibliya, magtubag sa mga pangutana mahitungod sa kaguol ug magpasuod sa usa ngadto kang Jehova nga Diyos, inay nga ipalayo ang usa gikan kaniya. Kita gipasaligan sa 2 Corinto 1:3, 4 nga siya ang Amahan sa malumong mga kaluoy ug ang Diyos sa tanang kahupayan.

Timbang ang Kahibalo ug Gahom sa Diyos

Si Jehova, ang Labing Gamhanan, nasayod sa tanang nahitabo sa iyang dakong kalalangan. Ang Salmo 11:4 nagpasalig kanato: “Si Jehova​—sa mga langit ang iyang trono. Ang iyang mga mata nakakita, ang iyang kaugalingong magilakong mga mata nagsusi sa mga anak lalaki sa mga tawo.” Sa Hebreohanon 4:13 si apostol Pablo misulat: “Walay linalang nga dili madayag sa iyang panan-aw.” Dili lang kay ang Diyos nasayod kondili siya may kahangawa! Matud ni Jesus: “Dili ba ang duha ka goriyon mabaligya man ug usa ka sinsilyo nga gamayg bili? Bisan pa, walay usa kanila ang mahulog sa yuta nga walay kahibalo ang inyong Amahan. . . . Nagabili kamog labaw sa daghang goriyon.”​—Mateo 10:29, 31.

Ang Diyos ba makapugong unta sa wala-sa-panahong kamatayon sa usa ka minahal ug sa kaguol nga mosunod? Oo, siya makahimo. “Ang tanang butang posible sa Diyos,” matud ni Jesus. (Marcos 10:27) Dugay na kanhi, si Jehova namati sa pag-ampo sa himalatyong si Hezekias ug nag-ayo kaniya ug nagdugang ug mga tuig sa iyang kinabuhi. (Isaias 38:2-5) Walay duhaduha bahin sa katakos ni Jehova sa pagbuhat sa tanan nga buot niya, apan kinahanglang masabtan nato ug dugang pa ang iyang kabubut-on. Kitang tanan nakabasa na ug mga asoy bahin sa katawhan nga grabeng nasamdan o nagsakit, ug bisan pa niana sila nabuhi. Si Jehova ba nanggilabot kanila?

Ang pila ka tawo adunay labaw-sa-kasagarang mga gahom sa pagkaayo ug usa ka malig-on nga tinguha nga mabuhi. Kini tingali magsaysay sa ilang daw milagrosong pagkaayo. O ang pila ka bag-ong pagtambal tingali nagmalamposon. Busa, dili nato awtomatikong ihinapos nga si Jehova nanggilabot.​—Filipos 4:13.

Ang Pulong sa Diyos Nagsaysay Kon Nganong ang mga Tawo Mamatay

Sa Roma 5:12, si apostol Pablo misaysay sa yano kaayo nga ang atong amahan nga si Adan mirebelde batok sa iyang Maglalalang ug makataronganong gisentensiyahan sa kamatayon. Sanglit kita mga kaliwat niya, kita mga makasasala ug nailalom sa kamatayon sa bisan unsang panahon. Wala kitay pasalig nga padayong mabuhi. Ang maalamong Haring Solomon sa kakaraanan nagpatin-aw nga ang panahon ug wala-damhang hitabo mahimong mahitabo kang bisan kinsa sa bisan unsang panahon, makamatay man kini nga aksidente o kalit makamatayng sakit. O ang usa mahimong matawo nga adunay depekto nga makapamubo sa iyang kinabuhi. Si Solomon nagsaysay usab nga uban sa Diyos adunay panahon ug higayon alang sa tanang butang. Ang Diyos nagtakda ug panahon alang sa pag-ayo, dili lamang sa usa o sa pipila, kondili sa tanang magtutuong katawhan panahon sa pagmando ni Kristo Jesus.​—Ecclesiastes 3:1; 9:11; 1 Corinto 15: 25, 26.

Ibutang sa hunahuna kining ugdang nga hunahuna: Ang mga Kristohanon dili kay dili malakip sa mga katalagman nga nag-apektar sa tawhanong rasa ug busa nailalom sa mga kasinatian nga komon sa katawhan. “Ang mga pagsulay nga inyong nabatonan dili labaw sa kasagarang nabatonan sa mga tawo.”​—1 Corinto 10:13, The Jerusalem Bible.

Ang Dalan sa Pagkaayo

Ang kamatayon maoy panahon nga ang mga luha malakip sa tumang sinseridad sa pangaliyupo kang Jehova, ang Tigpatalinghog sa pag-ampo. Karon nga labaw pa kaniadto, duol sa Diyos. Karon nga labaw pa kaniadto, ibubo ang imong kasingkasing diha sa pagpangaliyupo alang sa kaalam, alang sa kusog aron makausab. Ang Bibliya nagdasig kanato sa paghimo gayod niana. Si Pedro nag-ingon: “Itugyan ninyo kaniya ang tanan ninyong mga kabalaka, kay siya may kahangawa kaninyo.” (1 Pedro 5:7) Pagkamakapahupay ang mga pulong sa Diyos sa Isaias 57:15: “Mao kini ang giingon sa Hataas ug Usa nga Halangdon, kinsa nagapuyo sa walay kataposan ug kansang ngalan maoy balaan: ‘Ako nagapuyo sa hataas ug balaan nga dapit, uban kaniya nga dinaogdaog ug mapaubsanon sa espiritu.’” Ang dinaogdaog mokupot sa Amahan; adunay labi pang kasuod kay sukad masukad. “Kon labi ka pang moduol sa Diyos, labi pa siyang moduol kanimo,” misulat si Santiago. (Santiago 4:8, JB) Si Santiago nagpasalig kanato nga ang Diyos andam nga mohatag kanato sa kinahanglanong kaalam ug kusog alang sa pagkaayo.

Dugang pa, makaplagan nimong mahimo kang labi pang maluluy-ong tawo maylabot sa mga pagsulay ug kalisdanan sa uban, labi pang mabination. Masayod ka pa ug dugang kon sa unsang paagi ang ubang mga tawo mobati ug kon unsaon pagtanyag ug mga pulong sa kahupayan ug paglaom. Mahimong makatabang ka sa nagbalata panahon sa iyang kaguol. Oo, makabaton ka ug dako pang empatiya sa uban diha sa ilang kasakit.​—Filipos 2:1.

Ang pagkawala sa usa ka minahal makaguol ug masakit sa pila ka panahon, tingali sulod sa taas nga panahon. Bisan pa niana, sa kataposan, kana mahimong magpatungha ug mas tin-awng panglantaw sa paglaom sa unahan, ang paglaom nga mag-alagad sa Diyos nga walay masakit nga mga kasinatian. Mahimong mas lig-on ang atong Kristohanong personalidad.​—1 Pedro 1:6, 7.

Busa bisan pa sa kasakit sa kaguol, ayaw pag-angka! Himoang desisyon nimo nga padayong mag-alagad sa Diyos nga matinumanon ug maunongon, alang sa iyang himaya ug kadungganan ug ngadto sa imong walay-kataposang kaluwasan.

[Picture Credit Line sa panid 26]

The Day Before Parting ni Josef Israels: Gasa ni Alice N. Lincoln, Courtesy, Museum of Fine Arts, Boston