Ang pagkapermanente sa pisikal nga kalangitan gipakita sa kamatuoran nga kini gigamit diha sa mga pagtandi maylabot sa mga butang nga walay kataposan, sama sa malinawon, matarong nga mga sangpotanan ubos sa Davidnong gingharian nga napanunod sa Anak sa Diyos. (Sal 72:5-7; Luc 1:​32, 33) Busa, ang mga teksto sama sa Salmo 102:​25, 26 nga naghisgot sa mga langit nga ‘nagakahanaw’ ug ‘giilisdan samag usa ka dunot nga besti’ dili angayng sabton nga literal.

Gipasiugda sa Salmo 102:25-27 ang pagkawalay-kataposan ug pagkadili-mahanaw sa Diyos, samtang ang iyang gilalang nga pisikal nga mga langit ug yuta mahanaw, sa ato pa, kini mahimong laglagon​—kon kana maoy katuyoan sa Diyos. Dili sama sa walay-kataposang paglungtad sa Diyos, ang pagkapermanente sa bisan unsang bahin sa iyang pisikal nga kalalangan maoy kondisyonal. Sama sa atong makita dinhi sa yuta, ang pisikal nga kalalangan kinahanglang moagi sa padayong proseso sa pagbag-o aron kini motunhay o magpabilin sa paglungtad. Ang kamatuoran nga ang pisikal nga kalangitan nag-agad lamang sa kabubut-on ug sa nagapatunhay nga gahom sa Diyos gipakita diha sa Salmo 148, diin human hisgoti ang adlaw, bulan, ug mga bituon, lakip ang uban pang bahin sa kalalangan sa Diyos, ang bersikulo 6 nag-ingon nga ang Diyos “nagapabarog kanila hangtod sa kahangtoran, hangtod sa panahong walay tino. Siya naghatag ug usa ka regulasyon, ug dili kini mahanaw.”

Ang mga pulong sa Salmo 102:​25, 26 mapadapat ngadto kang Jehova nga Diyos, apan si apostol Pablo nagkutlo niini nga nagtumong kang Jesu-Kristo. Kini tungod kay ang bugtong Anak sa Diyos mao ang personal nga Ahente sa Diyos nga gigamit sa paglalang sa pisikal nga uniberso. Gitandi ni Pablo ang pagkapermanente sa Anak nianang sa pisikal nga kalalangan, nga kon katuyoan pa sa Diyos, siya makahimo sa ‘paghipos niini sama sa kupo’ ug sa pagtago niini.​—Heb 1:​1, 2, 8, 10-12; itandi ang 1Pe 2:​3, ftn sa Rbi8.