Busogan ug pana. Sukad sa unang mga panahon ang busogan ug pana (Heb., qeʹsheth; Gr., toʹxon) gigamit sa pagpangayam ug sa pagpakiggubat. (Gen 21:20; 27:3; 48:22; Pin 6:2) Usa kini ka komon nga hinagiban taliwala sa mga Israelinhon (2Cr 26:​14, 15), sa mga nakig-away alang sa Ehipto (Jer 46:​8, 9), sa mga Asiryanhon (Isa 37:33), ug sa mga Medo-Persianhon.​—Jer 50:14; 51:11;

Ang ekspresyong ‘pagbawog sa busogan’ (sa literal, ‘pagtunob sa busogan’) nagtumong sa pagtaod ug pisi diha sa busogan. (Sal 7:12; 37:14; Jer 50:​14, 29) Lagmit himoon kini pinaagi sa pagtamak sa tungang bahin sa busogan; o ang usa ka tumoy sa busogan nga may gitaod nga pisi tumban samtang ang laing tumoy bawgon aron isab-it ang pikas tumoy sa pisi nga wala pa ihigot.