‘Gipatay’ sa tunga sa semana. Si Gabriel dugang miingon kang Daniel: “Human sa kan-umag-duha ka semana ang Mesiyas pagapatyon, nga walay bisan unsa alang sa iyang kaugalingon.” (Dan 9:26) Maoy human sa pagkatapos sa ‘pito ug kan-umag-duha ka semana,’ sa pagkatinuod mga tulo ug tunga ka tuig human niana, nga ang Kristo gipatay diha sa estaka sa pagsakit, nga nagtugyan sa tanan niyang nabatonan, ingong usa ka lukat alang sa katawhan. (Isa 53:8) Ang ebidensiya nagpakita nga gigugol ni Jesus ang unang katunga niini nga “semana” diha sa ministeryo. Sa usa ka higayon, lagmit sa tinghunlak sa 32 K.P., siya mihatag ug usa ka sambingay, nga mopatim-awng naghisgot bahin sa Hudiyohanong nasod ingong usa ka kahoyng igos (itandi ang Mat 17:15-20; 21:​18, 19, 43) nga wala mamunga sulod sa ‘tulo ka tuig.’ Ang tig-atiman sa parasan miingon sa tag-iya niini: “Agalon, pasagdi lang kini niining tuiga usab, hangtod nga makalotan ko ang palibot niini ug mabutangag abono; ug kon unya magpatungha kinig bunga sa umaabot, maayo kaayo; apan kon dili, putlon mo kini.” (Luc 13:6-9) Lagmit iyang gitumong dinhi ang yugto sa iyang ministeryo sa maong dili-masanongong nasod, nga ang maong ministeryo nagpadayon nianang panahona sulod sa mga tulo ka tuig ug magpadayon pa ngadto sa ikaupat nga tuig.

Pagkalaglag sa siyudad ug sa balaang dapit. Maoy human sa 70 ka “semana,” apan ingong usa ka direktang sangpotanan sa pagsalikway sa mga Hudiyo kang Kristo sulod sa ika-70 nga “semana,” nga natuman ang mga panghitabo sa ulahing mga bahin sa Daniel 9:26 ug 27. Girekord sa kasaysayan nga si Tito nga anak nga lalaki ni Emperador Vespasian sa Roma mao ang lider sa Romanhong kasundalohan nga misulong sa Jerusalem. Kini nga kasundalohan nakasulod gayod sa Jerusalem ug ngadto sa templo mismo, sama sa usa ka baha, ug naglaglag sa siyudad ug sa templo niini. Kining pagbarog sa paganong mga kasundalohan diha sa balaang dapit naghimo kanila nga usa ka “dulumtanang butang.” (Mat 24:15) Ang tanang paningkamot nga gihimo sa pagpakalma sa kahimtang sa wala pa ang kataposan sa Jerusalem napakyas tungod kay ang mando sa Diyos mao: “Ang pagkalaglag mao ang gihukom,” ug “hangtod sa pagpuo, ang butang nga gihukom igabubo usab ibabaw sa usa nga nalaglag.”

Mahitungod sa Daniel 9:26 (Le) nga sa bahin mabasa, “Ug human sa kan-uman ug duha ka semana ang dinihogan pagapatyon nga walay manununod nga mopuli kaniya,” ang Hudiyong mga komentarista nagpadapat sa 62 ka semana ngadto sa usa ka yugto nga miabot hangtod sa panahon sa mga Macabeo, ug ang termino nga “dinihogan” gipadapat kang Haring Agripa II, kinsa nagkinabuhi sa panahon sa pagkalaglag sa Jerusalem niadtong 70 K.P. O sumala sa giingon sa pipila kini nagtumong sa usa ka hataas nga saserdote, si Onias, kinsa gipalagpot ni Antiochus Epiphanes niadtong 175 W.K.P. Ang ilang pagpadapat sa tagna sa bisan hain niini nga mga tawo maghanaw sa bisan unsang tinuod nga kahulogan o diwa niini, ug kini nga kalainan sa pagpetsa maghimo sa 62 ka semana ingong dili gayod tukmang tagna sa panahon.​—Tan-awa ang Soncino Books of the Bible (komentaryo bahin sa Dan 9:​25, 26), giedit ni A. Cohen, London, 1951.

Aron pakamatarongon ang ilang panglantaw, kining Hudiyo nga mga eskolar nag-ingon nga ang “pito ka semana” dili 7 pil-on ug 7, o 49 ka tuig, kondili 70 ka tuig; apan ilang gikuwenta ang 62 ka semana ingong 7 pil-on ug 62 ka tuig. Kini ilang gipangangkon nga nagtumong kuno sa yugto sa pagkadestiyero didto sa Babilonya. Ilang gihimo si Ciro o si Zorobabel o ang Hataas nga Saserdoteng si Jesua ingong ang “dinihogan” niining bersikuloha (Dan 9:25), nga naghimo sa “dinihogan” sa Daniel 9:26 ingong lain nga tawo.