Gipatuman ang pakigsaad “sulod sa usa ka semana.” Ang Daniel 9:27 nag-ingon: “Ug kinahanglang iyang ipatuman ang pakigsaad sulod sa usa ka semana [o pito ka tuig] alang sa daghan; ug sa katunga sa semana iyang ipahunong ang paghalad ug ang pagtanyag ug gasa.” Ang “pakigsaad” dili mao ang pakigsaad sa Balaod, tungod kay pinaagi sa halad ni Kristo, tulo ug tunga ka tuig human magsugod ang ika-70 nga “semana,” kini gihanaw sa Diyos: “Iyang gikuha kini [ang Balaod] pinaagi sa paglansang niini sa estaka sa pagsakit.” (Col 2:14) Dugang pa, “pinaagi sa pagpalit, gipagawas kita ni Kristo gikan sa tunglo sa Balaod . . . Ang katuyoan mao nga ang panalangin ni Abraham mahiabot pinaagi kang Jesu-Kristo alang sa kanasoran.” (Gal 3:​13, 14) Ang Diyos, pinaagi ni Kristo, nagpaabot sa mga panalangin sa Abrahamikong pakigsaad ngadto sa kinaiyanhong mga kaliwat ni Abraham, nga wala maglakip sa mga Hentil hangtod nga ang ebanghelyo gipadangat ngadto kanila pinaagi sa pagwali ni Pedro sa Italyanong si Cornelio. (Buh 3:​25, 26; 10:1-48) Ang pagkakabig ni Cornelio ug sa iyang panimalay nahitabo human sa pagkakabig ni Saulo sa Tarso, nga giisip sa kadaghanan nga nahitabo niadtong mga 34 K.P.; human niini nasinatian sa kongregasyon ang usa ka yugto sa kalinaw, ug napalig-on. (Buh 9:1-16, 31) Nan, mopatim-awng ang pagkakabig ni Cornelio ngadto sa Kristohanong kongregasyon nahitabo sa mga tinghunlak sa 36 K.P., nga mao ang kataposan sa ika-70 nga “semana,” 490 ka tuig sukad sa 455 W.K.P.

‘Gipahunong’ ang mga paghalad ug mga pagtanyag ug gasa. Ang pulong nga “ipahunong,” nga gigamit maylabot sa paghalad ug sa pagtanyag ug gasa, sa literal nagkahulogan nga “ipahinabo o himoon ang pagpahulay, mohunong sa pagtrabaho.” “Ang paghalad ug ang pagtanyag ug gasa” nga ‘gipahunong,’ sumala sa Daniel 9:​27, dili mahimong magtumong sa halad lukat ni Jesus, ni kini nagtumong sa bisan unsang espirituwal nga halad sa mga sumusunod sa iyang tunob. Nagtumong gayod kini sa mga halad ug mga gasa nga gitanyag sa mga Hudiyo didto sa templo sa Jerusalem subay sa Balaod ni Moises.

Ang “katunga sa semana” motunong sa kinatung-an sa pito ka tuig, o human sa tulo ug tunga ka tuig sulod niana nga “semana” sa mga tuig. Sanglit ang ika-70 nga “semana” nagsugod sa mga tinghunlak sa 29 K.P. panahon sa pagbawtismo ug pagdihog kang Jesus ingong ang Kristo, ang katunga niana nga semana (tulo ug tunga ka tuig) moabot hangtod sa tingpamulak sa 33 K.P., o sa panahon sa Paskuwa (Nisan 14) nianang tuiga. Kining adlawa mopatim-awng mao ang Abril 1, 33 K.P. sa Gregorian nga kalendaryo. (Tan-awa ang PANIHAPON SA GINOO [Ang Panahon sa Pagsugod Niini nga Pagsaulog].) Si apostol Pablo nag-ingon kanato nga si Jesus ‘mianhi sa pagbuhat sa kabubut-on sa Diyos,’ aron sa ‘pagwagtang sa una [ang mga paghalad ug mga pagtanyag ug gasa subay sa Balaod] aron iyang matukod ang ikaduha.’ Iyang gibuhat kini pinaagi sa pagtanyag sa iyang kaugalingong lawas ingong halad.​—Heb 10:1-10.

Bisan tuod ang Hudiyong mga saserdote nagpadayon sa pagtanyag ug mga halad didto sa templo sa Jerusalem hangtod sa pagkalaglag niini niadtong 70 K.P., ang mga halad alang sa sala wala na dawata ug dili na balido atubangan sa Diyos. Sa wala pa ang iyang kamatayon si Jesus miingon bahin sa Jerusalem: “Ang inyong balay mabiniyaan kaninyo.” (Mat 23:38) Si Kristo “mihalad ug usa ka halad alang sa mga sala hangtod sa kahangtoran . . . Kay pinaagi sa usa lamang ka halad nga kadtong ginabalaan iyang gihingpit hangtod sa kahangtoran.” “Karon kon diin adunay kapasayloan [sa mga sala ug mga kalapasan], wala nay halad pa tungod sa sala.” (Heb 10:12-14, 18) Gipunting ni apostol Pablo nga ang tagna ni Jeremias naghisgot ug usa ka bag-ong pakigsaad, nga ang unang pakigsaad (ang pakigsaad sa Balaod) tungod kay karaan ug nagkatigulang na, “hapit nang mahanaw.”​—Heb 8:7-13.

Pagkalaglag sa siyudad ug sa balaang dapit. Maoy human sa 70 ka “semana,” apan ingong usa ka direktang sangpotanan sa pagsalikway sa mga Hudiyo kang Kristo sulod sa ika-70 nga “semana,” nga natuman ang mga panghitabo sa ulahing mga bahin sa Daniel 9:26 ug 27. Girekord sa kasaysayan nga si Tito nga anak nga lalaki ni Emperador Vespasian sa Roma mao ang lider sa Romanhong kasundalohan nga misulong sa Jerusalem. Kini nga kasundalohan nakasulod gayod sa Jerusalem ug ngadto sa templo mismo, sama sa usa ka baha, ug naglaglag sa siyudad ug sa templo niini. Kining pagbarog sa paganong mga kasundalohan diha sa balaang dapit naghimo kanila nga usa ka “dulumtanang butang.” (Mat 24:15) Ang tanang paningkamot nga gihimo sa pagpakalma sa kahimtang sa wala pa ang kataposan sa Jerusalem napakyas tungod kay ang mando sa Diyos mao: “Ang pagkalaglag mao ang gihukom,” ug “hangtod sa pagpuo, ang butang nga gihukom igabubo usab ibabaw sa usa nga nalaglag.”

Aron pakamatarongon ang ilang panglantaw, kining Hudiyo nga mga eskolar nag-ingon nga ang “pito ka semana” dili 7 pil-on ug 7, o 49 ka tuig, kondili 70 ka tuig; apan ilang gikuwenta ang 62 ka semana ingong 7 pil-on ug 62 ka tuig. Kini ilang gipangangkon nga nagtumong kuno sa yugto sa pagkadestiyero didto sa Babilonya. Ilang gihimo si Ciro o si Zorobabel o ang Hataas nga Saserdoteng si Jesua ingong ang “dinihogan” niining bersikuloha (Dan 9:25), nga naghimo sa “dinihogan” sa Daniel 9:26 ingong lain nga tawo.