Ang pagkausab sa dagway nahitabo didto sa usa ka bukid human sa Paskuwa sa 32 K.P., dugaydugay pa una ang kataposang pagpanaw ni Jesus ngadto sa Jerusalem.

Sa wala pa mahitabo ang pagkausab sa dagway, si Jesus ug ang iyang mga tinun-an didto sa rehiyon sa Cesarea Filipos, ang presenteng-adlaw nga balangay sa Banyas. (Mar 8:27) Dili gayod mahitabong si Kristo ug ang mga apostoles mibiya gikan sa palibot niini nga dapit o rehiyon sa dihang miadto sa “hataas nga bukid.” (Mar 9:2) Ang Bukid sa Tabor gituohan nga mao ang dapit diin nahitabo ang pagkausab sa dagway sukad sa mga ikaupat nga siglo K.P., apan sanglit kini nahimutang nga mga 70 km (40 mi) sa HHK sa Cesarea Filipos, lagmit gayod nga dili kini mao nga dapit.—Tan-awa ang TABOR Num. 1.

Ang Bukid sa Hermon, sa laing bahin, maoy mga 25 km (15 mi) lamang sa AS sa Cesarea Filipos. Kini may gihabogong 2,814 m (9,232 p) ibabaw sa lebel sa dagat ug busa maoy “usa ka hataas nga bukid.” (Mat 17:1) Busa, ang pagkausab sa dagway lagmit nahitabo didto sa usa ka tagaytay sa Bukid sa Hermon. Kini mao ang panghunahuna sa daghang modernong mga eskolar, apan kay wala man kini hisgoti sa Bibliya, ang tukmang lokasyon niini dili matino.

Kini nga saad natuman “unom ka adlaw sa ulahi” (o “walo” sumala ni Lucas, kinsa dayag nga naglakip sa adlaw sa pagsaad ug sa adlaw sa pagkatuman) sa dihang si Pedro, Santiago, ug Juan miuban kang Jesus ngadto sa “usa ka hataas nga bukid” (Mat 17:1; Mar 9:2; Luc 9:28) diin, samtang nag-ampo, nausab ang dagway ni Jesus sa atubangan kanila.