Bahin kang Eva, ang tawo nga unang giduol, tino nga siya wala magpabili sa iyang Maglalalang ug Diyos, ug wala niya pahimusli ang iyang kahigayonan sa pagkaila kaniya. Siya namati sa tingog sa usa ka mas ubos nga linalang, nga mipatim-awng ang halas, apan sa pagkatinuod ang rebelyosong manulonda. Ang Bibliya wala maghisgot nga siya nahibulong sa pagkadungog nga misulti ang halas. Kini nag-ingon nga ang halas mao “ang labing mabinantayon sa tanang ihalas nga mananap sa kapatagan nga gibuhat ni Jehova nga Diyos.” (Gen 3:1) Kon kini ba mikaon sa gidiling bunga “sa kahoy sa kahibalo sa maayo ug sa daotan” ug dayon daw nahimong maalamon, makasulti na, wala iasoy.

Busa ang hagit maoy bahin gayod sa katungod, pagkaangayan, ug pagkamatarong sa pagkasoberano sa Diyos​—kon ang iyang pagkasoberano gigamit ba o wala gamita sa dungganon, matarong nga paagi, ug sa labaw nga ikaayo sa iyang mga sakop. Kini gipakita sa iyang paagi sa pagduol kang Eva: “Tinuod ba nga miingon ang Diyos nga dili gayod kamo makakaon gikan sa tanang kahoy sa tanaman?” Dinhi ang Halas nagpasabot nga dili katuohan ang maong butang​—nga ang Diyos hilabihan kamapig-oton, nga naghikaw sa butang nga adunay katungod ang tawhanong paris.​—Gen 3:1.