Aron si David dili magpakamatarong sa iyang kaugalingon, gisuginlan siya ni Natan ug usa ka estorya nga nakatandog pag-ayo kaniya ingong kanhing magbalantay sa kahayopan. Bahin kini sa duha ka tawo, ang usa dato ug ang usa pobre. Ang dato ‘daghan kaayog karnero ug baka,’ apan ang pobre may ‘usa lang ka bayeng nating karnero.’ Dihay bisita ang tawong dato ug gusto niyang dalitan siyag pagkaon. Inay mokuha gikan sa iyang mga karnero, iyang gikuha ang nag-inusarang karnero sa pobre. Kay nagtuo si David nga ang estorya tinuod, nasuko siya ug miingon: “Ang tawo nga nagbuhat niini angay nga mamatay!” Ngano? “Tungod kay siya wala maluoy,” matod pa ni David.⁠a​—⁠Bersikulo 2-6.