Kay nakaamgo sa kataposan nga sayop ang iyang panghunahuna, si Asap miingon: “Kon nag-ingon pa unta ako: ‘Mosulti ako ug sama niana,’ tan-awa! ako nagmabudhion sa kaliwatan sa imong mga anak. Ug ako namalandong kanunay aron mahibalo niini; kasamok kini sa akong mga mata, hangtod nakadangat ako sa dakong sangtuwaryo sa Diyos. Buot kong mahibalo sa dangatan nila. Sa pagkatinuod gibutang mo sila diha sa dapit nga madanlog. Gitugyan mo sila sa pagkalaglag. O pagkadali nga sila nahimong usa ka butang nga kahibudnganan! Pagkamakalilisang sa ilang kataposan, nangaut-ot sila sa kalit nga kalisang! Ingon sa usa ka damgo inigkamata, Oh Jehova, sa dihang ikaw mahigmata pagatamayon mo ang ilang larawan.”​—Salmo 73:15-20.

Nakaamgo si Asap nga gibutang sa Diyos ang mga daotan “diha sa dapit nga madanlog.” Tungod kay ang ilang mga kinabuhi nahasentro sa materyal nga mga butang, sila nameligro nga makasinatig kalit nga pagkapukan. Sa kinaulahian, moagpas kanila ang kamatayon inigkatigulang, ug ang ilang bahandi nga nakuha-sa-daotang paagi dili mohatag ug hataas nga kinabuhi alang kanila. (Salmo 49:6-12) Ang ilang kauswagan sama sa damgo nga daling molabay. Agpason ra sila sa hustisya sa dili pa sila matigulang samtang ilang anihon ang ilang ginapugas. (Galacia 6:7) Sanglit ilang gitalikdan ang bugtong Usa nga makatabang kanila, sila gipasagdan, nga walay paglaom. Sa dihang si Jehova molihok batok kanila, iyang lantawon ang ilang “larawan”​—sa ilang pagpagawal ug posisyon—​nga matamayon.