Sa mahigugmaong mga pulong sa usa ka amahan, ang maalamong Haring Solomon sa karaang Israel nag-ingon: “Anak ko, kon ikaw modawat sa akong mga pulong ug tipigan mo ang akong kaugalingong mga sugo diha kanimo, aron patalinghogan mo ang kaalam pinaagi sa imong dalunggan, aron ikiling mo ang imong kasingkasing sa salabotan; dugang pa, kon ikaw magasangpit sa pagsabot mismo ug ikaw magasangpit alang sa salabotan mismo, kon ikaw magpadayon sa pagtinguha niana sama sa salapi, ug magpadayon ka sa pagpangita niana sama sa tinipigan nga mga bahandi, sa ingon imong masabtan ang pagkahadlok kang Jehova, ug makaplagan mo ang mismong kahibalo sa Diyos.”​—Proverbio 2:1-5.

Nasabtan mo ba kon kang kinsa nag-agad ang responsabilidad sa pagkuhag kaalam? Niining mga bersikuloha, ang ekspresyon nga “kon ikaw” mabasa sa tulo ka beses. Tin-aw, nag-agad sa matag usa kanato ang pagpangitag kaalam ug sa mga kaubanan niini​—salabotan ug pagsabot. Apan, una, kinahanglan natong ‘dawaton’ ug “tipigan” diha sa panumdoman ang mga pulong sa kaalam nga natala diha sa Kasulatan. Aron mahimo kana kita kinahanglang magtuon sa Bibliya.

Ang gisublisubling pulong nga “kon ikaw” diha sa pangbukas nga bahin sa ikaduhang kapitulo sa Proverbio gisundan sa mga ekspresyon sama sa “pagdawat,” “pagtipig,” “pagsangpit,” “padayon sa pagtinguha,” “padayon sa pagpangita.” Nganong nagkasubsob nga gigamit sa magsusulat kining mga pulonga? Matod sa usa ka reperensiya: “Ang manggialamon [dinhi] nagpasiugda sa kahinungdanon sa pagkamadasigon sa pagtinguhag kaalam.” Oo, kita kinahanglang madasigon sa pagtinguhag kaalam ug sa mga hiyas nga nalangkit niini​—salabotan ug pagsabot.