“Nag-ulbo ang iyang kasuko. Sa akong hunahuna tungod kay iyang nakita nga ako gamay, gusto niyang manuntok kanako. Samtang nag-atras ako, ako miingon: ‘Una pa! Hulat usa! Hulat usa! Ngano bang manuntok ka man nako? Wala akoy gibuhat kanimo. Wala gani ako mahibalo kon unsay imong gikasuk-an. Puwede bang estoryahan nato kana?’”—16-anyos nga David.

Ang Bibliya naghatag niining maalamong tambag: “Ang tubag, kon malumo, makapahilayo sa kaaligutgot, apan ang pulong nga makapasakit makapapukaw sa kasuko.” (Proverbio 15:1) Oo, ang pagbalos sa kasuko pinaagi sa “pulong nga makapasakit” makapagrabe lamang sa kahimtang. Hinunoa, ang usa ka malumong tubag sagad makapahupay sa kahimtang ug makapakalma sa pit-os nga kahimtang.

Hinumdomi si David, nga gihisgotan sa sinugdan. Siya nakahimo sa pagpakigsulti sa maton aron isaysay kon ngano nga siya nasuko. Miresulta nga may nangawat diay sa paniudto sa maong maton, ug gipahungaw lang niya ang iyang kalagot sa unang tawo nga iyang nahinagbo. “Ang imong paniudto dili mapulihan pinaagi sa pagsuntok kanako,” nangatarongan si David. Unya iyang gisugyot nga silang duha moadto sa kapeterya. “Sanglit kaila ko ang tindera didto,” nahinumdom si David, “napulihan ko ang iyang paniudto. Iya akong gilamano, ug human niadto siya mahigalaon na kanako.” Nasabtan mo ba kon unsa ka gamhanan ang malumong mga pulong? Sumala sa pagpahayag niana sa usa ka proverbio, “ang malumo nga dila makabali ug bukog.”​—Proverbio 25:15.