“Tan-awa! Ang sulogoon ko nga akong pinili, akong pinalangga, nga nakapalipay sa akong kalag! Ipakunsad ko ang akong espiritu diha kaniya, ug ang hustisya iyang ipatin-aw sa kanasoran. Dili siya makiglalis, ni mosinggit, ug walay makadungog sa iyang tingog diha sa kadalanan. Dili gani siya mobali bisan sa nadugmok nang tangbo, ni mopalong siya sa pabilo nga nagpid-okpid-ok na, hangtod nga padaogon niya ang hustisya. Sa pagkatinuod, sa iyang ngalan managlaom ang kanasoran.”

Unsay kahulogan nga ‘siya dili makiglalis, ni mosinggit aron madunggan sa kadalanan’? Buweno, sa nagpang-ayo sa mga tawo, si Jesus ‘mipina kanila sa dili pagpaila kaniya.’ Dili siya buot ug masabang paanunsiyo sa iyang kaugalingon diha sa kadalanan o makapatunghag maukyabong mga taho nga igapasa sa naglainlaing baba ug matuis.