16, 17. (a) Unsa ang kataposang hitabo nga gihisgotan ni Jesus sa iyang ilustrasyon? (b) Nganong makahinapos kita nga sa umaabot pa ang katumanan niana?

¹⁶ Ikalima, ang hayag nga pagsidlak. Gitapos ni Jesus ang iyang tagna pinaagi sa pag-ingon: “Niana nga panahon ang mga matarong mosidlak ingon nga kahayag sa adlaw diha sa gingharian sa ilang Amahan.” (Mat. 13:43) Kanus-a ug asa kana mahitabo? Ang katumanan niana maoy sa umaabot pa. Si Jesus wala magtagna ug usa ka buluhaton nga nagakahitabo karon sa yuta. Hinunoa, kini maoy usa ka umaabot nga hitabo didto sa langit.g Ngano? Tagda kining duha ka rason.

¹⁷ Una, tagda kon “kanus-a” kini mahitabo. Si Jesus miingon: “Niana nga panahon ang mga matarong mosidlak.” Ang mga pulong nga “niana nga panahon” tin-awng nagtumong sa hitabo nga bag-o lang gihisgotan ni Jesus​—ang ‘pagtambog sa mga bunglayon ngadto sa nagkalayong hudno.’ Kana mahitabo panahon sa kataposang bahin sa dakong kasakitan. Busa ang ‘hayag nga pagsidlak’ sa mga dinihogan mahitabo usab nianang panahona. Ikaduha, tagda kon “asa” kana mahitabo. Si Jesus miingon nga ang mga matarong ‘mosidlak diha sa gingharian.’ Unsay kahulogan niana? Human sa unang bahin sa dakong kasakitan, nadawat na sa tanang matinumanong dinihogan nga ania pa sa yuta ang ilang kataposang pagtimbre. Dayon, sumala sa tagna ni Jesus bahin sa dakong kasakitan, sila tigomon ngadto sa langit. (Mat. 24:31) Didto, sila mosidlak “sa gingharian sa ilang Amahan.” Ug dili madugay human sa gubat sa Armagedon, sila mahimong bahin sa malipayong pangasaw-onon ni Jesus sa “kasal sa Kordero.”​—Pin. 19:6-9.