Ang kamagulangang anak naa sa uma. Si Jesus miingon bahin kaniya: “Sa nagkaduol na siya sa balay, nakadungog siyag musika ug panagsayaw. Busa gitawag niya ang usa sa mga sulugoon ug nangutana kon unsay nahitabo. Kini mitubag, ‘Miabot ang imong igsoon, ug gipaihaw sa imong amahan ang pinatambok nga nating baka, kay mibalik siya nga maayog panglawas.’ Apan siya napungot ug dili gustong mosulod. Unya ang iyang amahan migula ug mialam-alam kaniya. Siya miingon sa iyang amahan, ‘Daghang tuig na kong nagpaulipon nimo ug wala gyod nako sukad lapasa ang imong mga sugo. Apan wala gyod ko nimo hatagig bisag usa ka nating kanding aron maglipay ko uban sa akong mga higala. Apan pag-abot niining imong anak nga nagwaldas sa imong katigayonan uban sa mga pampam, gipaihaw dayon nimo ang pinatambok nga nating baka.’”—Lucas 15:25-30.

Kinsa ang sama sa kamagulangang anak nga nagsaway sa kaluoy ug pagtagad ni Jesus sa ordinaryong mga tawo ug mga makasasala? Ang mga eskriba ug Pariseo. Giasoy niya kini nga ilustrasyon tungod sa ilang pagsaway kang Jesus sa iyang pagpakig-uban sa mga makasasala. Siyempre, kini nga leksiyon angayng pamalandongon sa tanang nagkuwestiyon sa kaluoy sa Diyos.

Wala na hisgoti ni Jesus kon unsay sunod nga gihimo sa kamagulangang anak. Pero human sa kamatayon ug pagkabanhaw ni Jesus, usa ka dakong panon sa mga saserdote ang nagpakitag pagtuo. (Buhat 6:7) Lagmit apil niana kadtong mga nakadungog mismo niining makapatandog nga ilustrasyon ni Jesus bahin sa nawalang anak. Busa, bisan ang mga tawong sama nila posibleng makaamgo, maghinulsol, ug mobalik sa Diyos.