Kasamtangan, didto sa “uma ang kamagulangang anak” sa amahan. Tan-awa kon makaila ka ba kon kinsay iyang gihawasan pinaagi sa pagpamati sa nahibilin sa estorya. Si Jesus miingon bahin sa kamagulangang anak: “Ug sa nagsingabot siya duol sa balay iyang nadungog ang honi ug panagsayaw. Ug iyang gipatawag ang usa sa iyang mga sulogoon ug iyang gipangutana siya kon unsay kahulogan niining mga butanga. Siya mitubag kaniya, ‘Ang imong igsoon nahiabot, ug ang imong amahan nagpaihaw ug nating bakang gipatambok, tungod kay kining igsoon mo nahiuli man kaniya nga buhi ug maayo rag panglawas.’ Apan nasuko siya ug midumili sa pagsulod.

“Ug ang iyang amahan migula ug mialam-alam kaniya. Apan siya mitubag sa iyang amahan, ‘Tan-awa sulod niining daghang katuigan nagaalagad ako kanimo ug wala gayod ako makalapas sa bisan unsa nga imong gisugo, ngani wala ako nimo hatagi bisan na lang untag nating kanding aron makahimo ako sa pagsadya uban sa akong mga higala. Apan sa paghiabot niining imong anak nga milamoy sa imong katigayonan kauban sa daotang mga babaye, giihawan mo pa siya sa nating baka nga gipatambok.’”

Kinsa, sama sa kamagulangang anak, ang nanaway sa kaluoy ug sa pagtagad nga gipakita ngadto sa mga makasasala? Dili ba ang mga eskriba ug mga Pariseo? Sanglit ang ilang pagpanaway kang Jesus tungod sa iyang pag-abiabi sa mga makasasala mao man ang nakaagda niini nga sambingay, sila sa dayag mao gayod ang gihawasan sa magulang nga anak.

Apan kinsa sa modernong panahon ang naghawas sa duha ka anak? Kadtong nakadangat sa pagkaila bahin sa mga katuyoan ni Jehova nga dunay basehanan sa ilang pagsulod ug relasyon uban kaniya. Ang kamagulangang anak naghawas sa pipila ka membro sa “gamay nga panon,” o “kongregasyon sa mga panganay kinsang mga ngalan nahisulat sa talaan didto sa langit.” Kining sinagop nga tinamdan kaamgid nianang sa kamagulangang anak. Sila walay tinguha sa pag-abiabi sa yutan-ong matang, ang “ubang mga karnero,” kinsa ilang gibati nga nagkuha sa pagtagad.